Της Ιωάννας Υψηλάντη
Με την πρώτη ματιά αναρωτιόμαστε. Συμβαίνει πραγματικά;
Άρχισε η… γραφειοκρατία των Βρυξελλών να διεξάγει μια προσεκτική συζήτηση, για την αναθεώρηση της ατζέντας της “πράσινης ανάπτυξης”;
Επιτέλους παραδέχονται ότι ήταν εντελώς άχρηστη, αφού το κλίμα, όταν δεν το αλλάζουν μηχανικά, αλλάζει αυτόνομα, από άλλους συμπαντικούς παράγοντες;
Αναγνωρίζουν τα καταστροφικά αποτελέσματα, που είχε στην Ευρωπαϊκή οικονομία;
Όχι! Απλώς έληξε το πρώτο στάδιο της ατζέντας (2005-2023), που δεν εκπλήρωσε τις προσδοκίες της ελίτ, απογοήτευσε και απέτυχε και τώρα διορθώνονται τα λάθη.
Τώρα στρέφονται στις “υπεύθυνες επιχειρήσεις”. Τώρα θα υπάρχει λιγότερος χονδροειδής φανατισμός και περισσότερο σιωπηρός εξαναγκασμός. Λιγότερη εμπιστοσύνη στις τοπικές πρωτοβουλίες και περισσότερος εξαναγκασμός των κυβερνήσεων. Το σχέδιο είναι οι κυβερνήσεις να αναγκαστούν κυριολεκτικά να χρηματοδοτήσουν οι ίδιες “υπεύθυνες επιχειρήσεις”, μέσω της αύξησης του δημόσιου χρέους. Χρέος, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί για την επιδότηση αυτών των επιχειρήσεων με σκοπό τη μείωση του κόστους των επιθυμητών αλλαγών. Θα χρεωνόμαστε εσαεί, για τις “πράσινες” αλλαγές, που θ΄αποφασίσουν.
Σ΄αυτές δεν θα περιλαμβάνεται, πλέον ο “πράσινος” εξηλεκτρισμός και η δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα. Αποδείχθηκαν και τα δύο απελπιστικά θέματα, τόσο επειδή δεν υπάρχουν τα αναγκαία υλικά σε ανάλογες ποσότητες, όσο και επειδή οι τιμές τους δεν έχουν ταβάνι. Επιπλέον, δεν αυξάνεται και η ζήτηση, μέσω του καταναγκασμού. Δεν αγοράζει ο καταναλωτής.
Σχέδια για απαγόρευση του ηλεκτρισμού με οποιαδήποτε φόρμα, για απαγόρευση του χάλυβα και του τσιμέντου, δεν υπάρχουν.
Υπάρχει όμως, μια νέα προσέγγιση, στο θέμα του ηλεκτρονικού στρατοπέδου συγκέντρωσης. Φαίνεται να υιοθετείται το κινεζικό μοντέλο. Συλλογή στοιχείων, για τα πάντα και για όλους, χωρίς υπερβολική χρήση, ώστε να μην προκληθούν “ανθυγιεινές” αντιδράσεις. Κυρίως το μέτρο αφορά στις επιχειρήσεις, που θα πρέπει να αποδείξουν ότι τηρούν την ατζέντα, προκειμένου να χαρακτηριστούν ” υπεύθυνες” και να χρηματοδοτηθούν από τα ταμεία, χωρίς να επινοήσουν διάφορα κόλπα λαθροχειρίας.
Οι κυβερνήσεις έχουν διοικητικό ρόλο και οποιαδήποτε κυριαρχία, ή ενέργειες προς όφελος των πολιτών, ας τις ξεχάσουν.
Εκπρόσωπος της παγκόσμιας ελίτ και όλου αυτού του “πράσινου” αφηγήματος, για την επίτευξη της παγκόσμιας διακυβέρνησης, η κυρία Λύν Φόρεστερ (πατρικό), πρώην κυρία Αλεξάντερ Πλατ, πρώην κυρία Αντριου Στέιν και νυν κυρία Εβελυν Ρόμπερτ Ρότσιλντ. Ο,τι πιο διαπλεκόμενο πρόσωπο στον πλανήτη.
