Του Κώστα Πρώιμου
Μα καλά, δε θυμάται κανείς τι συνέβη πέρσι το καλοκαίρι; Που στην όμορφη (για πόσο ακόμη) χώρα μας αποτεφρώθηκαν τεράστια δάση όπως το μοναδικό της Δαδιάς στον Έβρο και λίγο έλειψε να καεί ολόκληρο το «σμαραγδένιο νησί» της Ρόδου; Ξεχάσαμε ότι οι φωτιές κάψανε πράσινο και περιουσίες σε προάστια της Αθήνας; Μόλις λίγα χιλιόμετρα από την πλατεία Ομονοίας; Και νεκρούς είχαμε!
Η τεράστια επικοινωνιακή μηχανή πολτοποίησης της λογικής που, λειτουργεί για να εξυπηρετεί μικροκομματικά οφέλη και να εγκαθιδρύει ηγεμονίες επέβαλε στη συνείδηση του μέσου πολίτη ένα νέο παράλογο αφήγημα: Με τον Μητσοτάκη μετράμε στρέμματα και όχι πολλούς νεκρούς. Όσο και αν μερικούς ενοχλήσει αυτό που θα παραθέσουμε παρακάτω δεν παύει ωστόσο να συνθέτει τη σκληρή αλήθεια: Τα δεντράκια χωρίς εμάς στον πλανήτη, θα περνάνε φίνα, θα αυξάνουν και θα πληθαίνουν διότι απλούστατα ούτε κάποιος ανόητος, απρόσεκτος, είτε σαλταρισμένος θα υπάρχει για να τα κάψει, ούτε έπιπλα θα κινδυνεύουν να απογίνουν, ούτε θα τα κόβουν κατά εκατομμύρια για να κατασκευάσουν δρόμους και πόλεις εις το όνομα μιας ανερμάτιστης ψευδο-ανάπτυξης.
Εμείς όμως, η φύρα αυτής της κακόμοιρης Γης, χωρίς τα δεντράκια δε μπορούμε να ζήσουμε ούτε δύο λεπτά! Οπότε, βολικοί και «ανθρώπινοι» ακούγονται οι όποιοι πολιτικοί παραλογισμοί περί της κρατικής και επιχειρησιακής μέριμνας για τις πολύτιμες ζωούλες μας (κατά το δοκούν) αλλά: Κύριοι αρμόδιοι, αρχίστε να επενδύετε σοβαρά κονδύλια και για τη σωτηρία των πραγματικών πνευμόνων της ύπαρξής μας γιατί δεν τα βλέπουμε καθόλου καλά τα πράγματα.
Πήγε ο άλλος στον Καναδά, ώστε να παραγγείλει πυροσβεστικά αεροσκάφη τα οποία θα παραλάβουμε καλώς εχόντων των πραγμάτων μετά από ένα χρόνο και αν, διότι υπάρχουν συγκεκριμένοι όροι στη σχετική σύμβαση, όταν η κατάσταση με τις δασικές πυρκαγιές επιδεινώνεται ραγδαία καθώς έχει αρχίσει να καίγεται το σύμπαν από τον Μάρτιο. Πώς θα τη βγάλουμε μέχρι τον προσεχή Οκτώβριο; Παραθέτουμε την απολίτικη αυτή κίνηση και συνάμα άστοχη επιλογή του κυρίου Μητσοτάκη για να αντιληφθούν (όσοι μπορούν και θέλουν βέβαια) πως οι ανθρώπινες ζωές και η προστασία των εναπομεινάντων δασών τους ενδιαφέρουν μόνο στα λόγια.
«Φωνάζουν» οι πυρομετεωρολόγοι και οι συναρμόδιοι επιστημονικοί φορείς, ότι τα πράγματα εφέτος θα είναι όχι σκούρα αλλά «μαύρα» αν συνεχίσουν να εξελίσσονται άσχημα οι καιρικές συνθήκες στη χώρα μας. (Μποφόρ, υψηλές θερμοκρασίες και ξηρασία.)
Τι να κάνουμε όμως… Ο ραγιάς είναι ιστορικά πάντα προβλέψιμος και εύκολα χειραγωγήσιμος. Δεκάρα δε δίνει ακόμη και αν στα Τέμπη χάθηκε το παιδί του γείτονα, αν σε μια πυρκαγιά πέθανε η γυναίκα του από πάνω στην πολυκατοικία, αν οι διπλανοί του δεν έχουν να φάνε. Σκοτίστηκε κατά βάθος αν κάηκε το εξοχικό του ξαδέρφου του ή αν εξαϋλώθηκε ένα παρθένο δάσος στην ίδια του τη χώρα. Ακόμη και αν ο ίδιος πάθει κακό από κυβερνητικές παραλείψεις θα κλαψουρίσει λίγο σαν το σκυλάκι και έπειτα θα ξανακάνει χαρούλες στους κακοποιητές του. Θα βρουν τρόπο δαύτοι και θα τον «εξαγοράσουν». Ουκ ολίγα τα τρανταχτά παραδείγματα, με τους δικαστικούς λειτουργούς, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς. Τους αναρίθμητους ανεγκέφαλους ψηφοφόρους…
ΥΓ. Επειδή κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών, είτε «πυροβολούμε» τα πόδια μας ψηφίζοντας μοιραία τους χειρότερους είτε «αυτομαστιγωνόμαστε» με το να μην προσερχόμαστε συνειδητά στις κάλπες καθώς με το να απέχουμε τιμωρούμε επί της ουσίας μόνο τον εαυτό μας και όχι το Σύστημα, ο λογαριασμός των πεπραγμένων της τελευταίας πεντηκονταετίας έρχεται τάχιστα, «φουσκωμένος και πύρινος».
Δυστυχώς, τούτη τη φορά αναμένεται να διαμοιραστεί σε όλους μας ανεξαιρέτως, πλούσιους, φτωχούς, έξυπνους και χαζούς, καλούς και κακούς, διότι όλα τα σημάδια δείχνουν πως ελάχιστοι θα μπορούν απλά να «κάτσουν πίσω» και να απολαύσουν…
