Του Απόστολου Διαμαντή
Από το 2010 και μετά έχει επέλθει η πλήρης ρήξη μεταξύ της πολιτικής εξουσίας και του λαού. Ουσιαστικά, μετά την πτώχευση της χώρας, το σύστημα αντιπροσώπευσης έχει καταρρεύσει πλήρως και η χώρα κατρακυλάει σ΄ ένα καθαρά παρακμιακό τοπίο, σε όλους τους τομείς.
Η Βουλή έχει προ πολλού πάψει να λειτουργεί ως εθνοσυνέλευση αντιπροσώπων, καθώς τα νομοσχέδια υπαγορεύονται ουσιαστικά από τις Βρυξέλλες ή από το Μέγαρο Μαξίμου και οι βουλευτές τα ψηφίζουν ως απλοί υπάλληλοι, χωρίς καν να τα διαβάσουν.
Η κυβέρνηση λειτουργεί ως εντολοδόχος των ΗΠΑ και της Κομισιόν, με μόνη της επιδίωξη τη διασφάλιση της δικής της εκτελεστικής εξουσίας, έχοντας παραχωρήσει όλες τις άλλες εξουσίες σε μια μικρή ομάδα ολιγαρχών και κάνοντας κάθε είδους παραχωρήσεις σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι λειτουργούν συνήθως ως εκπρόσωποι της κυβέρνησης, που ελέγχει πλήρως τα ΜΜΕ.
Η γενικευμένη οικονομική διαφθορά και η διάλυση του κράτους πρόνοιας σε όφελος ιδιωτικών συμφερόντων έχει μετατρέψει την Ελλάδα σε μια χώρα χωρίς κανόνες.
Η εξάρτηση της δικαιοσύνης από την εκτελεστική εξουσία είναι πλήρης.
Και τέλος, η χώρα είναι ένα κανονικό ξέφραγο αμπέλι, χωρίς έλεγχο, χωρίς σύνορα, χωρίς άσκηση κρατικής κυριαρχίας.
Η διάσταση μεταξύ λαού και εξουσίας είναι απόλυτη.
Ουσιαστικά, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, η χώρα δεν έχει Βουλή, δεν έχει κυβέρνηση και δεν λειτουργεί το πολίτευμα, εφόσον και η προεδρία της Δημοκρατίας έχει μεταβληθεί σε υφυπουργείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Με αυτά τα δεδομένα, όπου η μεν δεξιά έχει εγκαταλείψει το έθνος, η δε αριστερά έχει εγκαταλείψει τον λαό, δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εφόσον το μεγαλύτερο μέρος της λαϊκής οργής θα διοχετευθεί στην αποχή. Πρώτον, διότι οι πολίτες δεν έχουν τι να ψηφίσουν και δεύτερον διότι δεν τους ενδιαφέρει η τύχη της ελίτ των Βρυξελλών. Οι Έλληνες έχουν πάψει προ πολλού να βλέπουν θετικά την ΕΕ.
Ποιον να ψηφίσουν λοιπόν; Τον Μητσοτάκη; Ο πρωθυπουργός και μόνον εκ του γεγονότος πως μετέτρεψε το γραφείο του σε ΕΥΠ θα έπρεπε να είχε ήδη πολιτικά τελειώσει. Το ότι δεν τελείωσε είναι ένα ακόμη σημάδι απόλυτης πολιτικής παρακμής.
Να ψηφίσουν τον Κασσελάκη; Μόνον εάν ανήκεις στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα έχεις κάποιο λόγο να το κάνεις. Ή να ψηφίσουν τον Τζανακόπουλο, την Αχτσιόγλου και τη Νέα Αριστερά, των οποίων το μόνο μέλημα είναι η κατάρριψη του φράχτη στον Έβρο;
Τον Βελόπουλο; Μα σε κρίσιμα νομοσχέδια δείχνει κι αυτός να συναινεί, ενώ δεν συνιστά μια σοβαρή εκ δεξιών αντιπολίτευση, ούτε και συνολικά ο χώρος αυτός δείχνει πρόθεση συσπείρωσης ενόψει εκλογών. Οπότε, γιατί να τον επιλέξει ο ψηφοφόρος, εφόσον τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει;
Το ΚΚΕ; Πιθανόν. Αλλά θα πρέπει να είσαι κομμουνιστής.
Και μένει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα υπήρχε πράγματι κάποιος λόγος να το επιλέξει κάποιος, πλην όμως, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η αντιπολίτευση που ασκεί είναι άσφαιρη, ενώ σε πολλά νομοσχέδια στηρίζει μια εντελώς διεφθαρμένη κυβέρνηση, με την οποία θα έπρεπε να έχει ήδη διακόψει κάθε είδους επαφή.
Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η αναμενόμενη τεράστια αποχή στις ευρωεκλογές και αυτό εξηγεί και το γεγονός της δημοσκοπικής σταθερότητας της ΝΔ. Εφόσον οι ερωτώμενοι που την απορρίπτουν δεν επιλέγουν άλλο κόμμα, τα ποσοστά της ΝΔ εμφανίζουν ασήμαντη κάμψη.
Τι να κάνουμε; Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξακολουθούμε να αντιπολιτευόμαστε μόνοι μας την πολιτική εξουσία και να περιμένουμε μήπως και το καθεστώς των Βρυξελλών δώσει κάποιο μοιραίο χτύπημα στην κυβέρνηση, κόβοντας τα ευρωπαϊκά κονδύλια προς την Ελλάδα, που ούτως ή άλλως καταλήγουν στους ολιγάρχες και στους τραπεζίτες. Και πάντως δεν καταλήγουν στους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες και φυσικά όχι στον λαό.
Γιατί να τραβήξει το χαλί η Κομισιόν στον Κυριάκο; Διότι, πολύ απλά, δεν είναι εύκολο να στηρίζει εσαεί κάποιον ο οποίος δεν τηρεί τους δικούς της κανόνες. Δεν συμφέρει στην Κομισιόν να ταυτίζεται με την Άννα Μισέλ Ασημακοπούλου, την Καϊλή, τον Τριαντόπουλο, τη Σπυράκη, τον Άδωνι και τον Βορίδη. Το πολιτισμικό σοκ είναι βαρύ, ενώ η εικόνα της πολιτικής ελίτ των Βρυξελλών δεν γίνεται να σκιάζεται κάθε τόσο από ένα πλήρως αυταρχικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα.
Επομένως, είναι πολύ δύσκολο οι Βρυξέλλες να εξακολουθήσουν να στηρίζουν πολιτικά την παρούσα κυβέρνηση.
Ίσως εξ αιτίας αυτού του γεγονότος να ανοίξει και ο δρόμος για την ανατροπή του καθεστώτος Μητσοτάκη.
