Του Μανώλη Κοττάκη
«Ποια είναι τα πρώτα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα ερωτηματολόγια που στείλατε στα μέλη σας;» ρώτησε ο Γιώργος Κουβαράς τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
Εκείνος χαμογέλασε και εφήρμοσε αμέσως έναν νόμο της Μαφίας, ο οποίος προστάζει το εξής: «Εάν πρέπει να πεις ψέματα, κάν’ το λακωνικά!».
Ο νεόκοπος πολιτικός αρχηγός χρησιμοποίησε μια λέξη μόνο για τα συμπεράσματα του ερωτηματολογίου που αποτέλεσαν την αιτία της τελευταίας εσωκομματικής κρίσης: «Πρώιμα». Τίποτε άλλο. Διευκρίνιση ουδεμία.
Τι να πει; Ότι το 80% των 7.000 μόλις μελών που μπήκαν στον κόπο να του απαντήσουν ήταν εντελώς αρνητικά στην πρότασή του για αλλαγή του ονόματος; «Πρώιμα», λοιπόν! Όσα δεν φτάνει η αλεπού…
Και ύστερα, όταν εκλήθη να ερμηνεύσει την απόφαση του «συνεδρίου», το οποίο ήταν στην πραγματικότητα μια κλάκα παλαμακιστών, ο αρχηγός απεφάνθη: «Το στάδιο αποφάσισε: “Κάτω τα χέρια από τον Κασσελάκη”». Προσοχή στη λανθάνουσα γλώσσα: «το στάδιο», όχι «το συνέδριο». Γιατί συνέδριο δεν έγινε.
Όπως έλεγαν χθες στη ραδιοφωνική εκπομπή τους οι αγαπητοί συνάδελφοι Χριστίνα Κοραή και Δημήτρης Τάκης, από τις 800 οργανώσεις που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα μόνο στις 30 έγιναν εκλογές για ανάδειξη συνέδρων. Οι υπόλοιπες γύρισαν την πλάτη τους στον πρόεδρο.
Ο οποίος θύμωσε τόσο, ώστε, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, θα ανοίξει σε κάθε πόλη δίπλα σε κάθε κομματική οργάνωση και… μια νέα, που θα φέρει τον τίτλο «Γραφείο Προέδρου». Κόμμα μέσα στο κόμμα, δηλαδή.
Δεν θα αφιέρωνα τις τελευταίες ημέρες τόσα άρθρα, και μάλιστα διαδοχικά, για την περίπτωση του κυρίου Κασσελάκη όσα δεν έχω γράψει τους προηγούμενους πέντε μήνες, αλλά είμαι πλέον πεπεισμένος πως πρέπει να ειπωθεί γρήγορα η αλήθεια. Τα εσωτερικά της Αριστεράς δεν μας αφορούν.
Το ποιος είναι όμως ο τρίτος πολιτειακός παράγων της χώρας, στον οποίο δίνεται διερευνητική εντολή σε περίπτωση έκτακτων πολιτικών εξελίξεων, είναι ανάγκη να αποκαλυφθεί.
Δεν τρέφω κάποια ιδιαίτερη ψευδαίσθηση για την πιθανότητα διάδοσης των απόψεών μου αυτών. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλήρη υποστήριξη από δύο ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς (ο ένας τού μοντάρει και του… λογοκρίνει, για την προστασία του, τις μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις, ειδικώς όταν λέει κάποια «πατάτα»), ενώ αγαπιέται από τη Δημόσια Τηλεόραση, την οποία, όπως είπε, «στηρίζει χωρίς ενδοιασμούς». Τέλος, λατρεύεται από το διαδίκτυο.
Έχω πλήρη συναίσθηση ότι οι Έλληνες δεν αγαπούν την αλήθεια. Και την αποστρέφονται όταν τους τη λένε πρόωρα. Θυμώνουν. Πρέπει να σπάσουν τα μούτρα τους για να ρίξουν τον εγωισμό τους και να παραδεχθούν ότι έκαναν λάθος.
Για εμάς, όμως, είναι κανόνας βασικός. Η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού μας είναι εκ των ων ουκ άνευ. Εδώ έχουμε να κάνουμε με κάποιον που κολυμπά μέσα σε μια αλήθεια την οποία φιλοτέχνησε για τις ανάγκες του εγχειρήματός του. Που πιστεύει πολύ στα ψέματά του. Που τα έχει κάνει κτήμα του για να μπορεί να πείσει και τους άλλους.
Η Ελλάδα αξίζει καλύτερα υποδείγματα. Οι Έλληνες δεν είναι ιθαγενείς για να τους πουλά κάποιος χάντρες και καθρεφτάκια. Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή τη στιγμή πολιτικά ακίνδυνος, με βάση τα ποσοστά που συγκεντρώνει το κόμμα του στις μετρήσεις.
Ως «πρότυπο», όμως, που δείχνει έτοιμο ακόμη και να πατήσει επί πτωμάτων για να αγγίξει μια κορυφή και να αποκτήσει το πληγωμένο του «εγώ» αποδοχή είναι εξαιρετικά επικίνδυνο.
Επηρεάζει νέους ανθρώπους. Ειδικώς όταν μηρυκάζει διαρκώς μια φράση που υποκρύπτει ανασφάλεια: «Υπό την ηγεσία μου».
Η αλήθεια κάποια στιγμή θα φανεί. Και θα δικαιώσει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος έλεγε χαρακτηριστικά για κάτι τέτοιες περιπτώσεις: «Αρχηγός δεν γίνεται αυτός που λέει ότι θα γίνει αρχηγός. Αρχηγός γίνεται αυτός που λένε οι άλλοι ότι θα γίνει αρχηγός!».
