Ο βουλευτής Σπύρος Μπιμπίλας λέει -κάπως κλαψιάρικα- τερατολογίες και επειδή το κλάμα πουλάει, μερικοί τις πιστεύουν κιόλας
Του Παναγιώτη Λιάκου
Ο Σπύρος Μπιμπίλας πριν από το βουλευτιλίκι, ήταν ηθοποιός. Το 1986 όλοι όσοι καταναλώναμε γενναίες δόσεις υποκουλτούρας τον καμαρώσαμε να υποδύεται τον τσαχπινογαργαλιάρη χορογράφο στην ταινία «Ο τελευταίος γυφτοκράτορας», με πρωταγωνιστή τον Μιχάλη Μόσιο, ο οποίος είχε τον ρόλο του Ταμτάκου.
Όταν ξεφούσκωσε η σαμπρέλα του ημιφορτηγού που μετέφερε στους σκηνοθέτες έμπνευση για τη δημιουργία βιντεοταινιών, κάπως σαν να βγήκε ο Μπιμπίλας από το προσκήνιο. Για ένα διάστημα τον χάσαμε, τον άνθρωπο. Ίσως γι’ αυτό να φταίει η δική μας αμέλεια, ίσως να μην αναζητήσαμε το φάος του μπιμπίλειου ερμηνευτικού φάρου όσο έπρεπε.
Περάσανε χρόνια πολλά και τον ξανατρακάραμε στους τηλεοπτικούς δέκτες μας – γεγονός που μας γιόμισε με αισθήματα χαράς και ελπίδας για μια πολιτισμική αναγέννηση, στα γρήγορα, στο άψε σβήσε. Έχοντας την ιδιότητα του προέδρου του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, έβγαινε περίλυπος στις τηλεοπτικές εκπομπές για να μας ανακοινώσει την εκδημία συναδέλφων του.
Ήταν κάτι σαν τηλεοπτικό κηδειόχαρτο οι εμφανίσεις του. Ο πόνος και η δοκιμασία της αναμέτρησης με τον θάνατο στέριωσε τα θεμέλια της σχέσης του με το κοινό, το οποίο πείστηκε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι κατάλληλος για να γίνει βουλευτής. Και τον ψήφισε. Και έγινε βουλευτής. Και πήγε στη Βουλή. Και βγάζει λόγους πύρινους, λέγοντας με εντυπωσιακή αυτοπεποίθηση ό,τι του κατεβαίνει. Ένα από τα πολλά που του κατεβήκανε το ξεφούρνισε τη 14η Φεβρουαρίου, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου (βοήθειά μας), στη συνεδρίαση που αφορούσε τον νόμο για τους «γάμους» των ομοφυλοφίλων.
Εκεί, μεταξύ άλλων, είπε: «Οι γκέι άνθρωποι, οι διαφορετικοί άνθρωποι, οι τρανς άνθρωποι είναι το ίδιο Άνθρωποι -με Α κεφαλαίο- όπως είμαστε όλοι εδώ και όπως είστε και εσείς. Γιατί κάπως έτσι εξέλαβε τους διαφορετικούς ανθρώπους ο ναζισμός και προσπάθησε να τους εξολοθρεύσει, μαζί με τους κομμουνιστές, μαζί με τους Εβραίους. Προσπάθησε να τους εξολοθρεύσει μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης».
Τι ήθελε να πει ο «χορογράφος» της ταινίας «Ο τελευταίος γυφτοκράτορας»; Το παλιό λεκτικό πυροτέχνημα ήθελε να σκάσει εντός της Βουλής: όποιος δεν συμφωνεί με την άποψη που υποστηρίζουμε εμείς (το «εμείς» κατά καιρούς αλλάζει), είναι χιτλερικός και σχεδιάζει να βάλει κόσμο και ντουνιά στους φούρνους. Αυτό το σκεπτικό αποτελεί την πεμπτουσία της ολοκληρωτικής σκέψης και είναι πιο αποκρουστικό κι από βιντεοκωμωδία της δεκαετίας του ’80, που γυρίστηκε μέσα σ’ ένα δίωρο.
Συνεχίζεται αύριο, με περισσότερες αρλουμπίτσες του κλαίοντος Μπιμπίλα.
