Το αγροτικό κόστος γίνεται όλο και πιο βαρύ. Σε ένα πλαίσιο όπου διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση της πλειονότητας των αγροτικών νοικοκυριών αλλά και των επιχειρήσεων αγροδιατροφής.
Του Μιχάλη Ψύλου *
Τα τρακτέρ αποχώρησαν από τη Θεσσαλονίκη και την Agrotica, αλλά ετοιμάζονται για την… Αθήνα.
Αύριο αναμένεται να διεξαχθεί στη Νίκαια της Λάρισας σύσκεψη εκπροσώπων από τα μπλόκα όλης της χώρας, προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις για την κλιμάκωση των αγροτικών κινητοποιήσεων.
Ο λόγος είναι απλός και άμεσα αντιληπτός.
Το αγροτικό κόστος γίνεται όλο και πιο βαρύ. Σε ένα πλαίσιο όπου διακυβεύεται η ίδια η επιβίωση της πλειονότητας των αγροτικών νοικοκυριών αλλά και των επιχειρήσεων αγροδιατροφής.
Είναι λίγοι οι αγρότες στην Ευρωπαϊκή Ένωση -περίπου 9 εκατομμύρια, το 2% του πληθυσμού. Παράγουν το 1,4% του ΑΕΠ. Αλλά έχουν μια επιρροή που άλλα κοινωνικά κινήματα και τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας ούτε καν την ονειρεύονται. Γιατί μας τρέφουν!
Αναμφίβολα, στον πρωτογενή τομέα πάει το ένα τρίτο του προϋπολογισμού της Ε.Ε. Αλλά όχι σε όλους τους αγρότες. Σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., ωστόσο, το 80% αυτών των πληρωμών πήγε μόλις στο 20% των μεγάλων εκμεταλλεύσεων.
Κάποιοι, βέβαια, ανερυθρίαστα λένε ότι είναι καλύτερα να εισάγουμε φθηνότερα αγροτικά προϊόντα από το εξωτερικό. Και ας πάνε στο …καλό οι Ευρωπαίοι αγρότες. Ντομάτες με απαγορευμένα φυτοφάρμακα από το Μαρόκο και λεμόνια Αργεντινής.
Δεν τους νοιάζει που ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας μας έχει δεχθεί πρωτοφανή επίθεση. Με εξωγενή σοκ, που κορυφώνονται με τις επιπτώσεις από τον ρωσικό πόλεμο στην Ουκρανία.
Το ενεργειακό κόστος έχει αυξηθεί ενώ και η ουκρανική παραγωγή έχει κατακλύσει την Ευρώπη -ελέω Κομισιόν- με φθηνά αγροτικά προϊόντα, προκαλώντας αθέμιτο ανταγωνισμό.
Η Ρωσία, λέγεται ότι αναγκάζει την Ε.Ε. να οικοδομεί μια πολεμική οικονομία – κανόνια αντί για βούτυρο.
Αλλά, η αποστολή κανονιών στην Ουκρανία δεν μπορεί να συμβαδίζει με την εξόντωση της παραγωγής… βουτύρου στην Ευρώπη.
Προσποιούνται οι «αλχημιστές των Βρυξελλών» πως δεν καταλαβαίνουν ότι αυτή η πολιτική αυξάνει τις τιμές και βυθίζει τις παραγωγικές λειτουργίες των αγροτικών νοικοκυριών και επιχειρήσεων. Προκαλώντας μια αβεβαιότητα μεγαλύτερη και από τις ολοένα και πιο απειλητικές δοκιμασίες της φύσης.
Η κοντόφθαλμη και δογματική αυτή πολιτική θεωρεί αρκετό να γράφουμε ημερομηνίες και στόχους στο ημερολόγιο, με στόχο την πράσινη μετάβαση. Σφίγγοντας μάλιστα τα λουριά της λιτότητας και σκοτώνοντας την ανάπτυξη με τα Σύμφωνα Σταθερότητας.
Η «ουράνια γραφειοκρατία» της Ε.Ε. είναι δυστυχώς εκτός τόπου και χρόνου. Αυτό πληρώνουν και οι αγρότες, όπως και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι…
* Μιχάλης Ψύλος, psilosm@naftemporiki.gr, ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
