Του Δημήτρη Γαρούφα*
Αναντίρρητα την περίοδο της Μεταπολίτευσης οι πολιτικοί μας (με κάποιες εξαιρέσεις βέβαια) δεν λειτούργησαν ηγετικά, με όραμα και σχέδιο, για το μέλλον της χώρας, αλλά διαχειριστικά, κολακεύοντας συνήθως τις αδυναμίες των πολιτών, καλλιεργώντας έναν άκρατο καταναλωτισμό (συντηρούμενο με δάνεια) και πέραν των αθρόων διορισμών στο Δημόσιο θέσπιζαν απίθανα επιδόματα, του τύπου «έγκαιρης προσέλευσης στην εργασία», για να αποσπούν την ψήφο των πολιτών και να συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσης το «πανηγύρι». Δυστυχώς, όταν ήλθε η ώρα της πληρωμής, κάποιοι εξ αυτών, αντί αυτοκριτικής, άρχισαν να ψελλίζουν στους πολίτες ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε», αποκρύπτοντας τη βαρύτατη ευθύνη τους, και χωρίς να αλλάξουν νοοτροπία συνέχισαν να ζητούν θυσίες από τους πολίτες, χωρίς να υποβάλλονται σε αυτές οι ίδιοι.
Νομίζω ότι πρέπει να δούμε κάποια πράγματα από μηδενική βάση για να δούμε τι μπορεί να βελτιωθεί στη χώρα, με στόχο να δημιουργηθούν προϋποθέσεις ανάκαμψης και πραγματικής αναγέννησης… Πρέπει καταρχάς να ξεκινήσουμε από μια βασική αρχή: ότι οι ηγέτες πρέπει να συμμετέχουν στις θυσίες δίνοντας πρώτοι το παράδειγμα, ακόμα και για λόγους ψυχολογικούς, για να μπορούν να λειτουργούν ηγετικά, με την έννοια της επαφής με τον λαό… Έτσι δεν είναι κατανοητό γιατί πρέπει να φορολογείται από το πρώτο ευρώ ο ελεύθερος επαγγελματίας, αλλά να έχουν αφορολόγητες σε σημαντικό ποσοστό τις συνολικές παχυλές (εν σχέσει με τη σημερινή κατάσταση της χώρας) αποδοχές τους οι εκπρόσωποί μας στο Κοινοβούλιο… Αν πρέπει να φορολογείται από το πρώτο ΕΥΡΩ ο περιπτεράς, πρωτίστως πρέπει να φορολογούνται με τον ίδιο τρόπο και ο βουλευτής και οι εξομοιούντες τις αποδοχές τους με αυτόν.
Ενδεικτικά αναφέρω επίσης ότι πρέπει να δούμε ξανά κάποια πράγματα που έφτασαν να θεωρούνται δεδομένα. Για παράδειγμα, δεν βλέπω για ποιο λόγο πρέπει να κλείνουν τα σχολεία όταν έχουν εκλογές οι εκπαιδευτικοί. Μπορούν κάλλιστα να κάνουν εκλογές σε ημέρα αργίας. Θέλουμε ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης (αντικειμενικά πάντως η Δικαιοσύνη λειτουργεί πολύ καλύτερα από τους άλλους θεσμούς στη χώρα μας), αλλά τότε πρέπει να εξετάσουμε αν υπάρχει λόγος να υπάρχουν τρεισήμισι μήνες τον χρόνο δικαστικές διακοπές (δυόμισι μήνες το καλοκαίρι,15 μέρες την περίοδο εορτών των Χριστουγέννων,15 μέρες την περίοδο εορτών του Πάσχα), γιατί στις περισσότερες ευνομούμενες χώρες οι δικαστικές διακοπές περιορίζονται μόνο στον μήνα Αύγουστο.
Θέλουμε αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό, αλλά στα χρόνια της Μεταπολίτευσης στελεχώναμε τις διοικήσεις κρατικών οργανισμών με αναξιοκρατικά κριτήρια, με αποτυχόντες πολιτευτές, μετριότητες του κομματικού σωλήνα και ανεπάγγελτους γόνους. Μιλάμε για αξιοκρατία, αλλά δυστυχώς η οικογενειοκρατία μεγαλώνει από χρόνο σε χρόνο… Μήπως ήρθε η ώρα να αναζητηθούν και να επιστρατευθούν οι ικανότεροι Έλληνες για να αποκτήσουμε αποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό; Μήπως αντί της απαράδεκτης επιβολής φόρων, όχι επί πραγματικού αλλά επί τεκμαρτού εισοδήματος, να ξαναδεί η κυβέρνηση το θέμα των φοροαπαλλαγών;
Μήπως ήρθε επιτέλους ώρα εκπόνησης και υλοποίησης αναπτυξιακού προγράμματος με αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της χώρας; Μήπως πρέπει να δούμε τι πρέπει να γίνει για να έχουμε καινοτόμες επενδύσεις, περισσότερους και υψηλότερου βιοτικού επιπέδου τουρίστες, πώς θα αξιοποιηθεί ο ορυκτός μας πλούτος, πώς θα αυξηθεί το συνάλλαγμα από τη ναυτιλία, πώς θα αποκτήσουμε αγροτικό τομέα με πραγματική παραγωγή και εξαγωγικό χαρακτήρα;
Μήπως πρέπει επίσης άμεσα να προχωρήσουμε σε ουσιαστική λειτουργία των θεσμών με πραγματική ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, με αναβάθμιση του Κοινοβουλίου, με πραγματική αποκέντρωση, με δημιουργία προϋποθέσεων για πιο συμμετοχική λειτουργία του πολιτεύματος, με θέσπιση κανόνων διαφάνειας και αξιοκρατίας στην πολιτική ζωή; Αναντίρρητα χρειαζόμαστε ρήξεις με κατεστημένα, συμφέροντα και νοοτροπίες, τομές και πραγματικές μεταρρυθμίσεις για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για αναγέννηση της χώρας.
* Δικηγόρος, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
