Του Αγανακτισμένου Δεξιού
Κυριολεκτικά ίδρωσε ο Αντώνης Σαμαράς για να κάνει περιφερειάρχη Πελοποννήσου τον εκλεκτό του Δημήτρη Πτωχό.
Και να είστε σίγουροι, ότι αν διεκδικούσε την περιφέρεια ένα φρέσκο πρόσωπο αντί του φθαρμένου Τατούλη, η ήττα της ΝΔ θα ήταν δεδομένη.
Τα αποτελέσματα το αποδεικνύουν περίτρανα.
Επομένως, ας μην πανηγυρίζουν τόσο το σύστημα Σαμαρά όσο και του Μαξίμου, καθώς πρόκειται για μια καραμπινάτη πύρρεια νίκη.
Οριακά δεν έληξε 6-0 το… περιφερειακό ματς.
Η μάχη της Πελοποννήσου όμως, όπως πληροφορούμαστε, δεν έχει λήξει.
Καθώς επίκειται κρίση στο νεοδημοκρατικό στράτευμα.
Σύμφωνα με κακές γλώσσες, ο Πτωχός έχει ήδη αλλαξοπιστήσει, αδειάζοντας τον μέχρι πρότινος ευεργέτη του προσκυνώντας τον Μητσοτάκη.
Σιγά που θα άφηνε το σύστημα Μαξίμου τα 22 δισ. του ταμείου της περιφέρειας στο σύστημα Σαμαρά.
Παίζουν με αυτά τα πράγματα;
Συνεπώς, οσονούπω θα ζήσετε ακόμη μια ανελέητη σφαγή σε ζωντανή μετάδοση.
Διότι το σύστημα Σαμαρά δεν εκτέθηκε μόνο για να ελέγξει την Πελοπόννησο.
Εκτέθηκε κυρίως για να ικανοποιηθεί η ματαιοδοξία του αρχηγού του.
Η επιστροφή του Σαμαρά δηλαδή στην κεντρική πολιτική σκηνή διά της πλαγίας.
Όπου, υποδυόμενος τον ρόλο του νέου Πετρόμπεη της περιοχής, θα πιέζει τον Μητσοτάκη για πολιτικά ανταλλάγματα.
Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί… αυτό που δεν πέτυχα την προηγούμενη περίοδο, θα το πετύχω τώρα.
Ήτοι, την κατάκτηση του θώκου της Προεδρίας της Δημοκρατίας ή κάποιου άλλου διεθνούς κύρους.
Όνειρα θερινής νυκτός, όπως καταδεικνύει το εν εξελίξει παρασκήνιο.
Φρονούμε, ότι ο κύριος Σαμαράς θα έπρεπε ήδη να έχει αντιληφθεί ότι η Αγία Οικογένεια δε συγχωρεί.
Έστω και αργά, δύναται να προβεί σε αντίστοιχες με του Καραμανλή ενέργειες για να αποφύγει τον ολικό διασυρμό.
Και να παραιτηθεί κι αυτός, ακολουθώντας τον ενάρετο δρόμο της καταδίκης του μητσοτακικού εθνομηδενισμού με απτές πράξεις.
Κακά τα ψέματα, αν ο Σαμαράς είχε πορευτεί ανάλογα με τον Καραμανλή, σήμερα δε θα υπήρχε Μητσοτάκης.
Προτίμησε ωστόσο να δώσει το φιλί της ζωής στον Κυριάκο, αδιαφορώντας για το μέλλον της Ελλάδας, βαυκαλιζόμενος ότι κάποια στιγμή… θα επιστρέψει και η γη θα τρέμει.
Είπαμε, το όνειρο πέθανε το ’11.
Τώρα, το μόνο που του μένει, είναι η διασφάλιση της υστεροφημίας του.
Ας μελετήσει τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών, τα οποία προδιαγράφουν το… μαύρισμα στις επερχόμενες Ευρωεκλογές, σηματοδοτώντας παράλληλα το τέλος του Μητσοτακισμού, κι ας λάβει τις αποφάσεις του.
Το κρίμα στον λαιμό του…
