Του Ελπιδοφόρου
Προφανώς και δεν ανακαλύψαμε την πυρίτιδα.
Αποτελεί κοινό μυστικό πλέον ότι τα περιβόητα Μνημόνια ήταν η κωδική ονομασία που σκαρφίστηκαν «σύμμαχοι» και «εταίροι» για να υποδουλώσουν την Ελλάδα.
Με εκτελεστές πειθήνιους κυβερνήτες που υποδύονταν τους πατριώτες ενώ έβαζαν νυχθημερόν καρφιά στο φέρετρό της, με μόνη έγνοια τη διατήρηση των φατριών τους.
Άλλοι την τσάκισαν οικονομικά, άλλοι κοινωνικά κι άλλοι εθνικά.
Με τους δυνάστες της πατρίδας να ανοίγουν σαμπάνιες, καθώς δεν περίμεναν ότι θα έκαναν τόσο εύκολα τη δουλειά τους.
Και τον καθημαγμένο λαό να κοιτάει αποσβολωμένος διερωτώμενος: Είναι δυνατόν οι απόγονοι της άλλοτε ένδοξης Ελλάδας που άνοιξε τα μάτια στη Δύση να κάνουν τέτοια ζημιά στον τόπο τους;
Αντιλαμβανόμενα τα κοράκια την πιθανή λαϊκή εξέγερση και τον κίνδυνο να πάνε οι κόποι τους χαμένοι, ανέλαβαν δράση.
Αποφάσισαν λοιπόν να αλλάξουν την κωδική ονομασία της υποδούλωσης, βάζοντάς της μια εσάνς ελπίδας προς αποσόβηση του ξεσηκωμού.
Έτσι, διέγραψαν το κακόηχο Μνημόνιο και το αντικατέστησαν με την Ισχυρή Ανάπτυξη.
Ντύσαν κι έναν από τους πρόθυμους κυβερνήτες που είχαν καβάτζα στον πάγκο με τον μανδύα του απελευθερωτή και έτοιμο το νέο παπατζιλίκι.
Φυσικά, όπως διαπιστώνετε η συνταγή πέτυχε.
Ποσώς νοιάζονται αν το διαλυμένο κράτος σηκώνει τα χέρια ψηλά μπροστά σε φυσικές καταστροφές, λοιμούς, λιμούς και λοιπούς καταποντισμούς, ανήμπορο να υπερασπιστεί τις ζωές των πολιτών.
Η ουσία είναι να συντηρείται η ψεύτικη ελπίδα ώστε να μην κινδυνέψει η υποδούλωση.
Η οποία σύντομα ολοκληρώνεται διά χειρός Μητσοτάκη, μην ξεχνιόμαστε. Ένας είναι ο μεταρρυθμιστής ηγέτης! Οι προηγούμενοι ήταν απλοί διεκπεραιωτές.
Μένουν κάποιες λεπτομέρειες με το ξεπούλημα των ασημικών, την αντικατάσταση του πληθυσμού και την παράδοση της κυριαρχίας κι έτοιμο το προτεκτοράτο.
Από τα συμφραζόμενα πάντως, συνάγεται ότι η επόμενη περίοδος μάλλον θα ονομαστεί… θαυμαστή καινούρια Ελλάδα.
Ήδη τα αρπακτικά έχουν αρχίσει να την προπαγανδίζουν, όπως θα είδατε. Αυτή τη φορά όμως χρησιμοποιώντας συντοπίτη τους.
Σιγά που θα επέτρεπαν στα ντόπια λιγούρια να καρπωθούν τους κόπους τους.
Όσον αφορά την ελπίδα, εννοείται πως δεν πεθαίνει ποτέ.
Βαστάτε γερά… σύντροφοι κοψοχέρηδες.
Τα καλύτερα έρχονται!!!
