Της Ελένης Παπαδοπούλου*
Μέσα στο κατακαλόκαιρο, Αθηναίοι και μη είχαν την τύχη να ζήσουν μια ανεπανάληπτη εμπειρία που μόνο αυτή η πόλη μπορεί να σου προσφέρει. Πρόκειται για ένα νέο «Survivor», που διαδραματίζεται στην οδό Πανεπιστημίου με πρωταγωνιστές πεζούς, καταστηματάρχες και οδηγούς. Ο κύριος δήμαρχός μας είχε τη φαεινή έμπνευση να σκάψει την Πανεπιστημίου από άκρο σε άκρο προκειμένου να φτιάξει ένα ακόμη αχρείαστο φαραωνικό έργο.
Ενα έργο το οποίο έρχεται μετά το πείραμα του Μεγάλου Περιπάτου, που στοίχισε κάτι εκατομμύρια, με τα λουλούδια να ξεραίνονται και τις ζαρντινιέρες να καταλήγουν σε άγνωστο προορισμό μετά την απομάκρυνσή τους. Σύμφωνα με τον κύριο δήμαρχο, ο Μεγάλος Περίπατος ήταν «επικοινωνιακό λάθος». Ολο το υπόλοιπο δηλαδή ήταν σωστό, αλλά με τη διαφήμισή του είχαμε ένα θέμα. Εκεί ήταν το πρόβλημα. Το ότι κατασπαταλήθηκαν εκατομμύρια για να παίζει με μπογιές και φοίνικες ο κύριος δήμαρχος στο κέντρο της πόλης ούτε καν το σκεφτόμαστε.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να ξηλώσει το «επικοινωνιακό λάθος» και σκεφτήκαμε ότι θα επανέλθει η Πανεπιστημίου στην πρότερη κατάσταση. Πώς τολμήσαμε! Ολον τον χειμώνα είχε σχεδόν όλη την Πανεπιστημίου σκαμμένη, με τσίγκους περιμετρικά του σκάμματος. Υπήρχαν σημεία που, για να περάσεις απέναντι, κόντευε να σε πατήσει αυτοκίνητο. Για να πάρεις το τρόλεϊ και το λεωφορείο, επίσης. Για να περπατήσεις είχε μείνει μία στενή λωρίδα που, εάν ερχόταν και άλλος από την άλλη πλευρά, θα αγκαλιαζόσασταν σίγουρα. Ολον τον χειμώνα δεν έκανε κανένα έργο για να φτιάξει κάτι σε αυτή τη λεωφόρο. Οι τρύπες με τα χώματα έχασκαν ανοιχτές για μήνες.
Ξάφνου, μέσα στις ζέστες, έπιασαν τα συνεργεία δουλειά. Και ξήλωσαν τα πάντα. Γέμισε ο τόπος μπουλντόζες, κομπρεσέρ και εκσκαφείς. Στα πεζοδρόμια, οι πεζοί να περπατούν ακροβατώντας ανάμεσα σε μπάζα, χαλίκια και χώματα. Στους δρόμους, οι οδηγοί να καταριούνται. Οι δε καταστηματάρχες να είναι με μια σκούπα στο χέρι και να περιμένουν ποιος πελάτης θα προσγειωθεί κυριολεκτικώς στο μαγαζί τους, αφού η πόρτα του καταστήματος ήταν απροσπέλαστη.
Λέμε «δεν μπορεί, θα τελειώσουν σύντομα». Από τις αρχές του καλοκαιριού μέχρι σήμερα που μιλάμε, ακόμη σκάβουν. Στην περιπέτεια έχει προστεθεί και άλλο ένα εμπόδιο, ο αέρας. Ετσι, όποιος περπατά στην Πανεπιστημίου αισθάνεται ριπές αέρα μαζί με χώματα να του μαστιγώνουν το πρόσωπο. Ποιος Μεγάλος Περίπατος! Ο Μεγάλος Χωματόδρομος είναι ακόμη «καλύτερος».
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών, Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
