Του Θέμη Τζήμα
Πριν από λίγες εβδομάδες, 57 άνθρωποι σκοτώθηκαν στα Τέμπη επειδή μια σειρά κυβερνήσεων έφαγαν δισεκατομμύρια σε σχέση με τους σιδηροδρόμους, αλλά και ειδικότερα, επειδή η κυβέρνηση Μητσοτάκη έλεγε ψέματα ως προς την ασφάλεια του δικτύου, ρήμαξε την ήδη κακή κατάσταση που βρήκε, έκλεισε μια συμφωνία με τον ιδιώτη πάροχο (ο οποίος δέχτηκε να κυκλοφορεί σε επικίνδυνες γραμμές, με αντάλλαγμα λιγότερες επενδύσεις από τον ίδιο) και επιπλέον έβαλε ένα ρουσφέτι της σε μια ιδιαιτέρως υπεύθυνη θέση, υπό συνθήκες ούτως ή άλλως άκρως επικίνδυνες – σαν να λέμε ότι βάζεις έναν άσχετο να προσγειώσει αεροπλάνο σε αεροδρόμιο χωρίς πύργο ελέγχου.
Λίγες εβδομάδες μετά, Έλληνες και ξένοι πεθαίνουν σωρηδόν λόγω της κατάρρευσης του ΕΣΥ, ενώ παραλλήλως, το ελληνικό Σουσουρλούκ «ακτινογράφησε» τη βρωμιά του ελληνικού (παρα)κράτους και ολιγαρχίας. Στις δε καταγγελίες ότι από το Μαξίμου διευθυνόταν η Μαφία, κανείς από τους καταγγελλομένους δεν τόλμησε να αντιτάξει μια μήνυση μέχρι και σήμερα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μέσα σε λίγες και πάλι εβδομάδες έλαβε χώρα το χειρότερο ναυάγιο στην Ανατολική Μεσόγειο εδώ και πάρα πολύ καιρό, σε περιοχή ευθύνης της Ελλάδας ως προς την έρευνα και διάσωση.
Δεν αναφερόμαστε καν, σε ευρύτερα διεθνοπολιτικά και οικονομικά ζητήματα, αλλά μόνο στα πολύ προφανή περιστατικά εγκληματικών συμπεριφορών. Μιλάμε για τεσσάρων τύπων εγκληματικές συμπεριφορές, οι οποίες κόστισαν συνολικώς εκατοντάδες νεκρούς μέσα σε λίγες εβδομάδες, με κυβερνητικές ευθύνες, άμεσα ή έμμεσα.
Οι απαντήσεις της ΝΔ ήταν για μεν τα Τέμπη η επανεκλογή Καραμανλή στις Σέρρες και μια συγγνώμη από τον Μητσοτάκη, για δε την κατάρρευση του ΕΣΥ και τη Μαφία το να βάλει φωτιά η κυβερνητική προπαγάνδα στη Δυτική Θράκη. Όσο για το ναυάγιο, η ΝΔ βάλθηκε να περιφέρει τους υποψήφιους βουλευτές της, προκειμένου πρώτα να λένε ότι αν δεν σου δώσει άδεια ο διακινητής δεν μπορείς να σώσεις τους ναυαγούς και μετά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άφηνε να πνιγούν περισσότεροι. Σε κάθε περίπτωση δε, ότι είναι περίπου αντεθνικό να λες ότι όταν πνίγονται εκατοντάδες σε δική σου περιοχή ευθύνης, μάλλον κάποια ευθύνη έχουν οι αρμόδιες αρχές σου.
Το γεγονός ότι η αντιπολίτευση είναι από ανεπαρκής έως προδοτική ως προς εκείνα τα οποία υποτίθεται ότι πρεσβεύει δεν αναιρεί ότι για τη Δεξιά ο ελληνικός λαός δεν υπάρχει ως τέτοιος, αλλά μόνο ως ένα άθροισμα από ανήμπορα και ηλίθια ανθρωπάκια, τα οποία θα πρέπει να αποδεχτούν, να συνηθίσουν και εν τέλει να αγκαλιάσουν το έγκλημα. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην εν γένει εγκληματική φύση του καπιταλισμού, αλλά στο πολύ συγκεκριμένο, ελληνικής εκδοχής παρακράτος και οργανωμένο έγκλημα, στην ατιμωρησία, στην παράβαση καθήκοντος κλπ.
Αυτό το ειδικό μείγμα κοτζαμπασισμού και νεοφιλελευθερισμού με αποικιακή λογική του κατεστημένου προς τον λαό διαχέει ως κυρίαρχη ιδεολογία την αντικοινωνικότητα και την απανθρωπιά. Ο λαός δεν υπάρχει. Δίνει 40% και βγάζει το σκασμό μετά. Όσο η Ε.Ε. επιτρέπει τα επιδόματα, μαθαίνει στη μιζέρια του. Όταν η Ε.Ε. θα κόψει τα επιδόματα, ο λαός θα πρέπει να ξαναμάθει στην ακόμα μεγαλύτερη μιζέρια, γιατί είναι ανήμπορος για την οποιαδήποτε σύγκρουση. Η διαφθορά ή και η ανικανότητα των από πάνω δεν πρέπει να τον νοιάζει, διότι ο λαός ως τέτοιος αποκλείεται να μπορεί να τα κάνει καλύτερα.
Το έθνος κινδυνεύει από εισβολείς μετανάστες και αγαλλιά με τους πλουσίους συμπατριώτες των μεταναστών και με τους Αμερικανούς. Για να είμαστε πιο ακριβείς βέβαια, αφού δεν υπάρχει λαός (γιατί λαός που είναι ανήμπορος, που ψηφίζει και έπειτα το βουλώνει δεν είναι λαός) δεν υπάρχει ούτε και το έθνος, εξ ου και αναζητά προστασία. Η κυριαρχία της μητσοτακικής Δεξιάς, στην πραγματικότητα θέλει να πάρει ιστορική ρεβάνς από ένα λαό, ο οποίος ποτέ δε συμπάθησε αυτήν την ειδική εκδοχή Δεξιάς και ποτέ δεν ηγεμονεύτηκε από τη Δεξιά μετά τον πόλεμο.
Μέσα στην ανεμπόδιστη κυριαρχία της ωστόσο, χάρη και στην αντιπολίτευση (μείζονα και ελάσσονα), η Δεξιά διαπράττει το λάθος των προκατόχων της: το γεγονός ότι ο λαός ψήφισε και θα ξαναψηφίσει δεν σημαίνει ότι δεν θα ζητήσει λογαριασμό. Ο λαός άλλωστε δεν έχει πάντα δίκιο, ούτε και μένει πάντα με το αίσθημα ανημποριάς. Κάποιοι λίγοι μπαίνουν μπροστά και ξεπλένουν όλους τους υπολοίπους, δίνοντας πίσω τη χαμένη αυτοπεποίθηση στις κοινωνικές δυνάμεις, οι οποίες σήμερα μένουν παθητικές, χωρίς στρατηγική.
Ο ιστορικός κύκλος θα ανοίξει ξανά. Μέχρι τότε, όταν μας φτύνει η Δεξιά πρέπει να κατανοούμε ότι μας φτύνει, δεν βρέχει. Όταν μας λέει ότι είμαστε ηλίθιοι, καλό είναι να μη χασκογελάμε και να μην κοιτούμε από την άλλη. Τον ηλίθιο δεν τον σέβεται και δεν τον φροντίζει κανείς.
