Έπεσαν από τα σύννεφα οι οπαδοί του Σύριζα. Κι αυτό γιατί μπέρδεψαν τη «φούσκα» των κοινωνικών δικτύων στην οποία ενδιατρίβουν, με τη γενική διάθεση. Το ίδιο συνέβη και με το Die Linke στη Γερμανία πριν ένα χρόνο. Οι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούν οι μεγάλες πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων προτείνουν τις ιστοσελίδες και τα πρόσωπα που ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και τις απόψεις μας, έτσι όλος ο κόσμος μοιάζει να συμφωνεί μαζί μας, όλα κι όλοι συμφωνούν με μας, όλη η Ελλάδα, όλος ο πλανήτης μας δοξάζει! Με τέτοιον «καθρέφτη» δεν θέλει και πολύ ο ναρκισσισμός μας να εκτοξευθεί στα ύψη της νεφελοκοκκυγίας μας, ενός δικού μας αψεγάδιαστου εικονικού κόσμου.
Γενικά, το διαδίκτυο δίνει την αίσθηση του δημόσιου χώρου, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας μερικός δημόσιος χώρος των ομοίων (ένα υποσύνολο, μια επί μέρους φούσκα) και όχι ο γενικός δημόσιος χώρος όπου συναντώνται οι διαφορετικές απόψεις. Αντίθετα, κάθε τι διαφορετικό μοιάζει οχυρωμένο στη δική του «φούσκα των ομοίων», αποκλείοντας ή ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα επίτευξης σύνθεσης των διαφορετικών θέσεων. Από εδώ εκκινεί η ενίσχυση της αντιπαλότητας και της ρητορικής του φανατισμού και του μίσους.
Το μέλος κάθε φούσκας έχει την εντύπωση ότι ταυτίζεται με τον συνολικό δημόσιο χώρο και γι’ αυτό εισπράττει το διαφορετικό ως επίθεση στο κόμμα, κατ’ επέκταση σε ολόκληρη την κοινωνία και την δημοκρατία! Ακόμη περισσότερο, το κοινό αίσθημα των μελών της φούσκας εκλαμβάνεται ως το αίσθημα ολόκληρης της κοινωνίας, δημιουργώντας έτσι λανθασμένες εντυπώσεις και εκτιμήσεις.
Το σύνδρομο της φούσκας δημιουργεί συνεχείς διαιρέσεις, καθώς κάθε διαφορετική άποψη αποκτά τη δική της φούσκα. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τις μειονοτικές ομάδες στους προτεσταντικούς κλάδους.
Ο ναρκισσισμός των μικρών διαφορών (ίδιον της Αριστεράς) ενισχύεται από την αλγοριθμική «φούσκα», δημιουργώντας τη φοβερή ρητορική του μίσους των ομοίων, την οποία περιγράφει εύστοχα ο Ζοζέ Σαραμάγκου.
Στην Ελλάδα δεν είχαμε μετατόπιση του Σύριζα στο «πράσινο περιβάλλον» αλλά στο περιβάλλον της δεξιάς σοσιαλδημοκρατίας και του δεξιού Αντώναρου. Όμως κι εδώ ο κόσμος προτιμά το πρωτότυπο από ένα προϊόν με «θολή ταυτότητα» (μούφα κατά Κουτσούμπα), η οποία θόλωσε ακόμα περισσότερο με τα συγκεχυμένα μηνύματα των τελευταίων ημερών…
