Του
Γιώργου X. Παπασωτηρίου
Οι ένστολοι νταήδες του Μακρόν έδειξαν πάλι το αποκρουστικό πρόσωπό τους σε διαδήλωση χιλιάδων πολιτών στο λεκανοπέδιο του Sainte-Soline, στο Deux-Sèvres, όπου μεγαλοαγρότες επιχειρούν να ιδιοποιηθούν το νερό φτιάχνοντας τεράστιες δεξαμενές-ταμιευτήρες, σε βάρος της τοπικής κοινωνίας και των μικρών παραγωγών. «Η μάχη για το νερό είναι ίδια με αυτή για τις συντάξεις. Χρησιμοποιούν την ίδια βία εναντίον μας», δήλωσε ο εκπρόσωπος της Ένωσης Αγροτών, Ζαν Μπενουά.
Κι εδώ ασκήθηκε η ίδια σαδιστική βία από την γαλλική στρατοχωροφυλακή όπως και στις διαδηλώσεις για το συνταξιοδοτικό. Αποτροπιασμό έχει προκαλέσει η καταγραφή απειλών αστυνομικών κατά νεαρών διαδηλωτών: «Θέλεις ίσως και άλλο χαστούκι για να “ισιώσει” και το δεξί σου σαγόνι. Μην ανησυχείς την επόμενη φορά δεν θα μπεις στο περιπολικό για να πας στο αστυνομικό τμήμα, θα σε βάλω σε ασθενοφόρο…», ακούγεται να λέει αστυνομικός που μόλις έχει χαστουκίσει διαδηλωτή. Έντονες αντιδράσεις προκαλεί και ο τραυματισμός σιδηροδρομικού υπαλλήλου, ο οποίος έχασε το αριστερό του μάτι, ενώ έφευγε από μία διαδήλωση.
Ο Μακρόν επιχειρεί να καταστείλει τη γενικευμένη εξέγερση με τους ένστολους σαδιστές του, αλλά και με τους τηλεοπτικούς αναλυτές του που επιχειρούν να συκοφαντήσουν το κίνημα, προβάλλοντας τη βία των διαδηλωτών. Ο υπουργός Εσωτερικών, Ζεράρ Νταρμανάν, κατηγόρησε την «άκρα αριστερά για θρασύτατες επιθέσεις» και εξέφρασε τη στήριξη του προς τους αστυνομικούς!
Όμως σήμερα ούτε η συκοφαντία, ούτε η κυβερνητική προπαγάνδα, ούτε η άγρια αστυνομική βία και τρομοκρατία μπορούν να καταστείλουν το κίνημα στη Γαλλία.
Όσο για τη βία των διαδηλωτών θα το πω για μία ακόμη φορά: η βία του αδυνάτου δεν είναι ίδια με τη βία του ισχυρού. Όπως έλεγε η Χάνα Άρεντ, σε ορισμένες περιστάσεις «η βία (που ασκούν οι αποκάτω, οι αδύνατοι) …είναι ο μόνος τρόπος να ισορροπήσει ξανά η πλάστιγγα της δικαιοσύνης».
Γι’ αυτό η βία των αδυνάτων έχει και μια άλλη ονομασία:
resistance-αντίσταση.
Είναι η βία της αντί-στασης στην ωμή βία της εξουσίας και της αστυνομοκρατίας, είναι η αντίσταση στην αδικία, η αντίσταση στη βία της ανεργίας και της πείνας, η αντίσταση στη βία μιας ζωής χωρίς νόημα, χωρίς όνειρα κι ελπίδα, στη βία μιας ζωής που “δεν χωράς πουθενά”…
