Ανεπανάληπτη ερμηνεύτρια, με έντονο βίο, πλημμυρισμένο από δόξα αλλά και τραγικές στιγμές.
Σε μιατη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα για να δώσει ρεσιτάλ στο Θέατρο Κοτοπούλη, στις 18 Σεπτεμβρίου 1946, γνωρίζεται με τον Δημήτρη Χορν. Εκείνη είναι 31ετών και ο Έλληνας ηθοποιός 25.
Μια επιστολή της που δημοπρατήθηκε από τον οίκο «Πέτρος Βέργος» στο Ξενοδοχείο Athens Plaza, ακριβώς 11 χρόνια μετά τον θάνατο του Δημήτρη Χορν στις 16/01/2009, έφερε στην επιφάνεια τον έρωτά της Πιαφ για το Χορν.
Έγραφε μεταξύ άλλων το «σπουργιτάκι»
«Σ’ αγαπώ όπως δεν αγάπησα ποτέ κανέναν Τάκη, μη μου πληγώσεις την καρδιά» […] Μπορεί να έρθεις στο Παρίσι με την Ειρήνη, αλλά μάλλον δεν το βλέπω, έτσι θα έρθω εγώ κοντά σου τον Νοέμβριο, κανείς στον κόσμο δεν θα με εμποδίσει να έρθω στην Αθήνα, όμως αυτό που πρέπει να κάνεις χωρίς δισταγμό είναι να έρθεις στην Αμερική τον Δεκέμβριο, έτσι θα ξανασμίξουμε εκεί και από εκεί ελπίζω να σε φέρω στο Παρίσι, που όταν το γνωρίσεις θα το αγαπήσεις όσο κι εγώ. […] θα μπορούσα να σε κάνω ευτυχισμένο και πιστεύω επίσης πως σε καταλαβαίνω πολύ καλά. Ξέρω πώς είμαι ικανή να τα παρατήσω όλα για σένα […] Θα σε περιμένω όσο καιρό θα χρειαστεί. Δεν έχω αγαπήσει άλλον άνθρωπο όσο εσένα» […] Επιστρέφοντας από το ταξίδι μου στην Αθήνα έλαμπα, και αυτή η λάμψη οφείλεται σε εσένα, έρωτά μου… Μην αφήσεις την καρδιά μου να πεθάνει! […] Σε περίπου πενήντα μέρες θα επιστρέψω στην Αθήνα, την οποία αγαπώ πλέον όσο και το Παρίσι»
Στις 13 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς, η Πιαφ θα στείλει στο Χορν το εξής τηλεγράφημα:
«Αν μπορείς γράψε μου στο όνομα κυρία Μπιγκάρ, στην οδό Μπερί 26. Μην βάλεις το όνομά μου στη διεύθυνση».
