Από τον Lemmy
Είναι τέτοιος ο πανικός του Μητσοτάκη και των συνεργατών του, ώστε αναγκάζονται πλέον, μέσω των φίλων τους δημοσιογράφων, να προστρέξουν στον Τσίπρα παρακαλώντας τον να συνεργαστεί μαζί τους! Διότι διαφορετικά, εφόσον πλέον κανείς δεν θέλει τον Κυριάκο ξανά πρωθυπουργό, ακόμα και ως πρώτο κόμμα θα καταλήξουν αναγκαστικά σε κυβέρνηση συμμαχική, αλλά με τρίτο πρόσωπο επικεφαλής.
Διαβάζοντας κανείς τον Θανάση Μαυρίδη του φανατικά φιλοκυβερνητικού Liberal, μένει σχεδόν άναυδος: «Ο Αλέξης των συναινέσεων για να παραμείνει η χώρα στις στρατηγικές της επιλογές είναι ένας χρήσιμος Αλέξης. Για τη χώρα… Το Κίνημα του «ναι» δεν θα μπορούσε να έχει αντίρρηση να υποδεχτεί στις τάξεις του τον Αλέξη Τσίπρα… Πώς θα μπορούσε μια συλλογική αντίληψη να μην αποδεχτεί έναν αριστερό, που αποφάσισε να μετακινηθεί και να βρεθεί δίπλα ή έστω κοντά στις δυνάμεις της κοινής λογικής. Ας μην ξεχνάμε ότι το «ναι» στηρίχτηκε από πολλούς πρώην αριστερούς που ασπάστηκαν τις αρχές της Ελεύθερης Αγοράς. Θα είναι κι ο Αλέξης Τσίπρας ένας από αυτούς; Εκείνος θα το αποφασίσει».
Ότι θα έπεφταν οι αγέρωχοι οπαδοί του Κυριάκου στην αγκαλιά του Τσίπρα για να ζητήσουν έλεος, αυτό ομολογουμένως δεν ήταν αναμενόμενο. Ωστόσο, αυτός ο απελπισμένος έρωτας δεν έχει τύχη. Πρώτον, διότι με το 20% που έχει προίκα η ΝΔ, τι να σου κάνει και ο Τσίπρας, που του έχει μείνει λίγο πάνω από 10%; Δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Ο γαμπρός είναι πτωχός. Χρειάζεται και άλλος ένας πονόψυχος. Αλλά δεν υπάρχει άλλος τέτοιος προς το παρόν.
Οπότε το Μέγαρο Μαξίμου είναι στο ράφι και ψάχνει για πλούσιο γαμπρό. Και κανένα γραφείο συνοικεσίων δεν το δέχεται. Διότι τάχει κάνει τόσο χάλια που κανένας δεν θέλει να μπλέξει μαζί του. Με έναν τελείως πτωχευμένο.
Για παράδειγμα, ας πάρουμε το τελευταίο κατόρθωμα, το προχθεσινό, με το δώρο που έκανε στον Ζελένσκι κόστους 90 δισ.! Που τα βρήκε ο Κυριάκος και του τάδωσε; Ούτε ο Μαγειρίας με τη Σεμερτζίδου μαζί δεν έχουν τόσα. Και ο Ξουλούρης να προσφερθεί να βοηθήσει, με την καλή του την καρδιά, πάλι δεν βγαίνει ο λογαριασμός. Διότι στην Ελλάδα θα πέσει το μερτικό του πρωτοχρονιάτικου δώρου στον Ζελένσκι γύρω στα 3 δισ. και λίγα λέω. Υπάρχει σύντροφος αγρότης που νάχει τόσα να δώσει στον Κυριάκο; Όχι. Πόσα πρόβατα να προσθέσει; Άρα θα τα πάρει και πάλι από μας. Από τον λαό εν γένει. Δηλαδή από εμένα προσωπικώς.
Έχω άσχημα νέα όμως για τον Κυριάκο. Δεν θα του τα δώσω ούτε εγώ. Θα προτιμήσω να αλλάξω κυβέρνηση, πιο οικονομικό και σοφό μου φαίνεται και με συμφέρει. Είτε τη Ζωή επιλέξω, είτε τον Σαμαρά, είτε τον Βελόπουλο, είτε την Καρυστιανού, είτε την αριστερά, πάλι κερδισμένος είμαι. Ακόμα και το χάος να επιλέξω, που λέει ο λόγος, πάλι κερδίζω. Διότι, ως γνωστόν, ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Με άλλα λόγια, ο Κυριάκος του 21%, δεν βαδίζει σε ασφαλές έδαφος. Και αν περιμένει να τον σώσει ο Τσίπρας, σώθηκε. Αυτός ούτε τον Κασσελάκη με τον φίλο του μαζί, δυο νοματαίοι απλώς, δεν μπόρεσε να σώσει, που ήταν πολύ πιο εύκολη περίπτωση. Θα σώσει κοτζάμ Μέγαρο Μαξίμου, με τόσους Κρητικούς αγριεμένους μέσα; Δεν γίνεται. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον αυτό. Να πάει μόνος του τώρα ο Κυριάκος να βρει την άκρη, έτσι όπως τάκανε. Ούτε καν ο Τσίπρας δεν τον θέλει.
Εγώ μια συμβουλή έχω να του δώσω. Με αγάπη. Να ακολουθήσει το παράδειγμα του μέντορά του. Του Σημίτη. Και να δώσει το χρίσμα των εκλογών σε άλλο κορόϊδο. Σε όποιον εκεί μέσα έχει τέλος πάντων όρεξη να τρέχει να βρει άκρη με το δίδυμο Τραμπ – Πούτιν.
Και ο ίδιος, ο Κυριάκος, να πάει να ηρεμήσει σε κανένα διεθνές fund, καθώς έχει και το κατάλληλο βιογραφικό. Και να περιμένει. Η νέα κυβέρνηση, μέσα σ’ αυτό το χάος που έρχεται – ελληνοτουρκικά, ΕΕ διαλυμένη, χρέος, αγρότες και λουκέτα – μέσα σε ελάχιστο χρόνο θα έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια.
Και τότε, που ξέρεις, μπορεί να θυμηθούν όλοι τα ωραία χρόνια του Κυριάκου και να τον ξανακαλέσουν.
Ως σωτήρα.
