Ας μιλήσουμε με αριθμούς. Γιατί οι αριθμοί δεν έχουν κομματικό χρώμα.
Για να αγοράσει σήμερα ένας αγρότης στην Αχαΐα έναν καφέ αξίας 3 ευρώ, πρέπει να πουλήσει 16 κιλά σιτάρι.
Το σιτάρι πληρώνεται στον παραγωγό μόλις 0,19 € το κιλό, ενώ φτάνει στο ράφι του σούπερ μάρκετ περίπου 1,70 € το κιλό.
Δηλαδή, εννέα φορές επάνω.
Αυτό δεν λέγεται ελεύθερη αγορά.
Λέγεται ολιγοπώλιο, καρτέλ και οικονομική στρέβλωση.
Η Αχαΐα παράγει, αλλά δεν πληρώνεται
Η Αχαΐα δεν είναι νομός “χωρίς παραγωγή”.
Έχει:
- ελαιοκαλλιέργεια,
- σταφίδα,
- κτηνοτροφία,
- ορεινή γεωργία,
- αλιεία στον Πατραϊκό.
Κι όμως, ο αγρότης:
- πουλά φθηνά,
- αγοράζει πανάκριβα,
- πληρώνει πετρέλαιο, ρεύμα και φόρους,
- και στο τέλος δεν του μένει τίποτα.
Την ίδια στιγμή:
- επιδοτήσεις καθυστερούν ή “κόβονται”,
- αποζημιώσεις δεν φτάνουν ποτέ,
- και το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έδειξε καθαρά πώς κάποιοι έπαιρναν χρήματα χωρίς να παράγουν.
Ακόμη και σήμερα, 116.000 αγρότες σε όλη τη χώρα δεν έχουν λάβει την επιστροφή του ΕΦΚ στο πετρέλαιο που τους υποσχέθηκε η κυβέρνηση.
Αυτό δεν είναι πολιτική.
Είναι εμπαιγμός.
Η περιφέρεια αργοπεθαίνει, και η Πάτρα – Αίγιο – Κάτω Αχαΐα το πληρώνει
Όταν διαλύεται ο αγροτικός τομέας στην Αχαΐα:
- κλείνουν μαγαζιά στην Πάτρα, Αίγιο, Κάτω Αχαΐα και Καλάβρυτα
- πέφτει η κατανάλωση,
- αυξάνεται η ανεργία,
- αδειάζουν τα χωριά,
- πιέζονται οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες.
Η κρίση δεν μένει στο χωράφι.
Μεταφέρεται σε όλη την τοπική οικονομία.
Και όμως: αλλού γίνεται, εδώ όχι
Για σύγκριση:
Η Ολλανδία, με έκταση περίπου μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την Πελοπόννησο, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας τροφίμων στον κόσμο, με 128,9 δισ. € εξαγωγές.
Μόνο από τον αγροτικό τομέα, το εμπορικό της πλεόνασμα το 2024 ήταν 42,8 δισ. €.
Η Ελλάδα, από όλα τα προϊόντα μαζί, είχε εμπορικό έλλειμμα 35,6 δισ. €.
Οι εξαγωγές τροφίμων, ποτών και καπνού έφτασαν μόλις 8,8 δισ. €.
Η διαφορά δεν είναι το χώμα.
Είναι ο κρατικός σχεδιασμός.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αγροτική στρατηγική
Δεν υπάρχει:
- τι να παράγουμε,
- πού,
- με ποιο κόστος,
- με ποια υποδομή,
- με ποιες εξαγωγές.
Χωρίς σχέδιο, ο αγρότης γίνεται εξαρτημένος από επιδοτήσεις.
Και όταν αυτές:
- καθυστερούν,
- “κόβονται”,
- ή μοιράζονται επιλεκτικά,
τότε έρχεται το αδιέξοδο.
Το επόμενο σοβαρό πρόβλημα: το νερό
Η Αχαΐα ήδη βλέπει:
- ανομβρία,
- Γεωτρήσεις που δεν λειτουργούν λόγο χρεών σε παρόχους ενέργειας
- φθορές στα αρδευτικά δίκτυα,
- εγκαταλελειμμένες καλλιέργειες.
Χωρίς υδρολογικό σχεδιασμό,
η αγροτική παραγωγή θα πιεστεί ακόμη περισσότερο, και πάλι με κρατική ευθύνη.
Οι αγρότες της Αχαΐας δεν είναι το πρόβλημα.
Είναι τα θύματα ενός άδικου, στρεβλού και εγκαταλελειμμένου συστήματος.
Κανείς δεν είναι υπέρ του να κλείνουν οι δρόμοι.
Αλλά όταν:
- δεν πληρώνεσαι,
- δεν αποζημιώνεσαι,
- δεν προστατεύεσαι,
- και δεν έχεις προοπτική,
η απόγνωση γίνεται μονόδρομος.
Η λύση είναι πολιτική, όχι αστυνομική
Η χώρα και η Αχαΐα χρειάζονται:
- παραγωγικό μοντέλο οικονομίας, όχι επιδοματικό,
- κεντρικό αγροτικό σχεδιασμό,
- δίκαιη φορολόγηση,
- πάταξη καρτέλ και μεσαζόντων,
- υποδομές νερού,
- και άμεση πληρωμή όσων χρωστά το κράτος στους αγρότες.
Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς διαχείριση φτώχειας.
Οι Αγρότες ζητούν δικαιοσύνη στην παραγωγή, στην αγορά και στη φορολογία.
Και αυτό είναι πολιτική ευθύνη, όχι πρόβλημα των αγροτών.
Δημήτρης Γ. Παλούμπης
Πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών – Διεθνών Σχέσεων & Πολιτικής Οικονομίας
Πολιτευτής Ν.Αχαΐας – Ελληνική Λύση
Πηγη: dimitrispaloubis.gr
