Του Χρήστου Μπολώση
Ασφαλώς και έχετε παρακολουθήσει αυτές τις ατέρμονες αμπελοφιλοσοφίες αναλυτών, που γίνονται στην τηλεόραση και αφορούν παν το επιστητόν.
Οι αναλυτές αναλύουν τα πάντα.
Μερικοί προεξοφλούν τη σκέψη του Τραμπ.
Άλλοι είναι βέβαιοι για τις αποφάσεις που ΘΑ πάρει ο Πούτιν, ενώ οι τρίτοι βλέπουν την αφύπνιση του «κοιμώμενου γίγαντα», όπου στη θέση του γίγαντα βάλτε ό,τι θέλετε.
Από την Κίνα μέχρι τον Παναθηναϊκό του Μπενίτεθ.
Στην πρόσφατη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν στην Αλάσκα γνωστός αναλυτής με μόνιμο στασίδι στα κανάλια σχολίασε: «Εάν ο Πούτιν πετύχει μια συμφωνία για τους δασμούς, θα είναι μεγάλη επιτυχία».
Ωρέ, τι μας λες;
Φυσικά, ούτε καν νύξη για τους δασμούς έγινε.
Πάντως η ανάλυση δεν είναι καινούργιο φρούτο.
Το 1905 στον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο οι τότε αναλυτές, από τα καφενεία και τις εφημερίδες της Αθήνας, αφού τότε δεν υπήρχε τηλεόραση, συμβούλευαν τον Ρώσο στρατηγό Κουροπάτκιν να οδηγήσει δεξιότερα τα στρατεύματά του, για να νικήσει τους Ιάπωνες.
Ο Κουροπάτκιν δεν τους άκουσε και έφαγε το κεφάλι του.
Και το ‘λεγε ο μακαρίτης ο Τσόρτσιλ: «Η πολλή ανάλυση φέρνει την παράλυση», άντε όμως να συμμαζέψεις τους αναλυτές.
Δεν μπορείτε να πείτε. Ωραία η ανάλυσή μου για τους αναλυτές…
