Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιες είναι οι πολυπληθέστερες συνοικίες των Αθηνών; Ψάξατε ποτέ ποια είναι η πολιτική παράταξη με τους -μακράν- περισσότερους οπαδούς; Ρωτήσατε να μάθετε ποια είναι τα επαγγέλματα, που άσκησαν οι περισσότεροι «επώνυμοι» συνάνθρωποί μας;
Αν όχι, μην ψάχνετε να βρείτε τρόπο να αυτοκτονήσετε επειδή είστε ανενημέρωτοι. Αρκεί να παρακολουθήσετε (ή διαβάσετε σε έντυπο ή ακούσετε σε ραδιόφωνο ή τηλεόραση) τη συνέντευξη ενός οποιουδήποτε (μα οποιουδήποτε…) «επωνύμου» είτε αυτός είναι πολιτικός (μη προερχόμενος όμως από γνωστό πολιτικό τζάκι), είτε καλλιτέχνης, ή οτιδήποτε άλλο.
Αν δεν έχετε χρόνο για ψάξιμο, εδώ είμαστε εμείς να βοηθήσουμε. Λοιπόν, όσον αφορά την πολυπληθέστερη συνοικία, πρώτη με διαφορά και σε ποσοστό πάνω από 70% είναι η Κοκκινιά. Προσέξτε. Όχι η Νίκαια, αλλά η Κοκκινιά, το όνομα της οποίας παραπέμπει ευθέως σε μπλόκα, Φύσσες, «αντιστάσεις» κ.λπ.
Σε ποσοστό λοιπόν άνω του 70%, οι πάσης φύσεως συνεντευξιαζόμενοι, γεννήθηκαν στην Κοκκινιά, ένα 20% στην Καισαριανή (προσέξτε, ποτέ πίσω από το – τέως πλέον – «Χίλτον», αλλά στα προσφυγικά…) και ένα 10% μοιράζεται ανάμεσα σε Αιγάλεω και Περιστέρι (όπου μεγάλωσε και ο γράφων χωρίς όμως να καταφέρει να γίνει ‘’επώνυμος’’, αλλά παρέμεινε στην αφάνεια).
Όλοι λοιπόν γεννήθηκαν σε φτωχογειτονιές και ουδείς στο Παγκράτι, στην Κυψέλη (την τότε, όχι την τώρα), στα Πατήσια (τα τότε, όχι τα τώρα) κ.λπ. Αν πεις δε για Κηφισιά, Εκάλη, Γλυφάδα, Φιλοθέη κ.λπ., τότε διαπράττεις έγκλημα περίπου ανάλογο με αυτά του Τσέγκινς Χαν. Τώρα αν όλοι αυτοί μένουν σε αυτές ακριβώς, τις «απαγορευμένες» γειτονιές, είναι άλλο θέμα και να μη σας ενδιαφέρει, διότι αυτά είναι προσωπικά δεδομένα.
Τις προάλλες, διάβαζα συνέντευξη εκκεντρικού καλλιτέχνη, ο οποίος δήλωνε ότι μένει σε βόρειο προάστιο, από τα καλύτερα, όχι επειδή του αρέσει, αλλά για να μπορεί να μελετά κάτω από ποιες συνθήκες ζουν οι Φιλιππινέζες οικιακές βοηθοί, με τις οποίες, κατά δήλωσή του, κάνει αποκλειστικά και μόνον παρέα (!!!) και να ελέγχει πώς τους φέρονται τα ανθρωπόμορφα τέρατα, δηλαδή τα αφεντικά τους, που εκμεταλλεύονται τον ιδρώτα του λαού και στραγγαλίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα κ.λπ. κ.λπ. Κάτι σαν Ρομπέν των Δασών και τον Φαντομά δηλαδή, αλλά στο πιο ροκ…
Μετά από λίγες ημέρες και κατά διαβολική σύμπτωση, καθόσον αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη, τον είδα σ’ αυτό ακριβώς το προάστιο, να οδηγεί ένα πολυτελές αυτοκίνητο μεγάλου κυβισμού, ενώ στη θέση του συνοδηγού, βρισκόταν μια… κοινή εντυπωσιακότατη θνητή και όχι βεβαίως κάποια αναξιοπαθούσα Φιλιππινέζα…
Μήπως αρχίζετε να αισθάνεστε ολίγον κάπως;…
Συνεχίζοντας λοιπόν τη μελέτη των συνεντεύξεων, μαθαίνουμε ότι όλοι (εδώ το ποσοστό ξεπερνάει το… 100%), έχουν συγκεκριμένες καταβολές (και μη λες ονόματα Θωμά που έλεγε και ο αξέχαστος Χατζηχρήστος στους «Μακρυκωσταίους και Κοντογιώργηδες»). Ο πατέρας τους (ή ο παππούς τους αν είναι νεότεροι και ξεκινούν τώρα την καριέρα τους), ήταν οργανωμένος σε συγκεκριμένες οργανώσεις και άλλες αντιστασιακές δυνάμεις, ενώ ο ίδιος έχει περάσει τη μισή ζωή του στη φυλακή και σε εξορίες και την άλλη μισή παρακολουθούμενος από την Αστυνομία, την ΚΥΠ, την ΕΥΠ, την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τις κάμερες ρυθμίσεως της κυκλοφορίας, τους καταδρομείς, τους βατραχανθρώπους, τον παπά της ενορίας του και όποιον τέλος πάντων μπορεί να παρακολουθήσει κάποιον σ’ αυτόν τον τόπο..
Και φθάνουμε στα πιο πολυφορεμένα επαγγέλματα. Θα έχετε δει βέβαια την ταινία του μεγάλου μας Αλέκου Σακελλάριου «Πολυτεχνίτης κι Ερημοσπίτης» με τον επίσης μεγάλο μας Θανάση Βέγγο (έπρεπε κι αυτός να φθάσει σε μεγάλη ηλικία για να αναγνωρίσουν την αξία του οι κουλτουργιαρέοι).
Ε, λοιπόν, τα επαγγέλματα στα οποία προσπαθούσε να στεριώσει ο «καλός μας άνθρωπος», ήταν μηδέν μπροστά σ’ αυτά που άσκησαν οι «μεγάλοι» μας. Τι χτίστες, τι λασπάδες να κουβαλάνε τσιμέντο με τον τενεκέ (προσοχή, με τον τενεκέ και όχι με το πηλοφόρι που είναι πιο μαλακό) πάνω στις σκαλωσιές, τι λούστροι με το κασελάκι, τι μπογιατζήδες (προσοχή και πάλι, όχι ελαιοχρωματιστές, αλλά με την μπαντανόβουρτσα και την εφημερίδα στο κεφάλι σαν τον μακαρίτη τον Παπαμιχαήλ), να περιμένουνε πελάτες μπροστά στο Δημαρχείο τα Αθήνας, τι βοηθός σε μπακάλικο (Α, ρε φουκαρά Ζήκο…) κ.λπ.- κ.λπ.
Ξεχωριστή θέση στον επαγγελματικό γαλαξία της… κακομοιριάς, κατέχουν βεβαίως οι εφημεριδοπώλες και οι λαχειοπώλες. Η δυστυχία προσωποποιημένη. Ο Βασιλάκης Καΐλας από κάτι τέτοιους ξεπατίκωνε τους ρόλους του. Τώρα, πώς όλοι αυτοί οι βουτηγμένοι στη φτώχια, την ανέχεια και βέβαια την κοινωνική ανισότητα (άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις στα τάρταρα…) κατόρθωσαν, κατά δήλωσή τους, να τελειώσουν κολλέγια και να πάρουν μάστερ, εδώ και στην αλλοδαπή, πώς φοιτήσανε σε μεγάλες σχολές θεάτρου και κινηματογράφου, είναι μια άλλη ιστορία, την οποία αιδημόνως αποκρύπτουν.
Βέβαια για τους τραγουδιστές δεν το συζητώ. Τώρα, όταν λέμε τραγουδιστές μη το δένετε και κόμπο και μην πηγαίνει το μυαλό σας στη Μαρία Κάλλας. Ούτε καν στη… Φούλη Δημητρίου! Ατάλαντες, πλην καλλίπυγες νεαρές και άφωνοι πλην «γραμμωτοί» νεαροί, ταλανίζουν τα αυτιά μας και τα νεύρα μας δολοφονώντας νότες, πεντάγραμμο, κλειδιά του σολ, αρμονίες, ακόρντα και διέσεις. Και παρόλα αυτά συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι.
Βεβαίως αυτοί, δεν χρειάζονται σπουδές. Ένα «ριάλιτι» αρκεί. Πώς δεν ξέρετε τι θα πει «ριάλιτι»; Ε, τι να σας πω τώρα. Υπό αυτάς τας συνθήκας δεν μπορεί κανείς να συζητήσει μαζί σας. Τέλος πάντων. Το πεντάγραμμό μας, αυτή τη στιγμή, διαθέτει ίσα με 6.000 αοιδούς, μπορεί και «αηδούς», και κάθε ένας από αυτούς, έχει πάρει από 23 χρυσούς και 47 πλατινένιους δίσκους !!!
Α, ρε φουκαράδες Μπιθικώτση και Καζαντζίδη, που δεν πήρατε ούτε έναν…
********************
Προχθές ήταν του Αγίου Νικολάου. Ο φίλος ιατρός κ. Φώτης Μιχαήλ, μας έστειλε το παρακάτω κείμενο, που αναφέρεται σε ένα σχετικώς άγνωστο επεισόδιο μεταξύ του Αγίου και του Αρείου του αιρετικού.
Ο Άγιος Νικόλαος και το χαστούκι στον Άρειο τον αιρετικό
(Σχόλιο: Ὁ Ἅγιος Νικόλαος, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιό του, ἦταν μέν εἰκόνα πραότητος, ἀλλά ἦταν συγχρόνως καί κανόνας πίστεως. Γι’ αὐτό καί ἤλεγξε μέ δριμύτητα τόν αἱρετικό Ἄρειο, χαστουκίζοντάς τον δυνατά.)
Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Νικολάου ζοῦσε ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Ἄρειος. Αὐτός ἀρνεῖτο ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός ἦταν Θεός -ὁμοούσιος μέ τόν Πατέρα- καί τόν παρουσίαζε ἁπλῶς ὡς κτίσμα. (σημ.: παραδεχόταν, δηλαδή, μονάχα τήν ἀνθρωπίνη φύση τοῦ Χριστοῦ.)
Ἡ πλανεμένη αὐτή διδασκαλία τοῦ Ἀρείου ἔφερε σύγχυση καί ταραχή στήν Ἐκκλησία καί γι᾽αὐτό ὁ βασιλεύς, ὁ ἅγιος Κωνσταντίνος, συνεκάλεσε στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό ἔτος 325 τήν Α´Οἰκουμενική Σύνοδο, στήν ὁποῖα συμμετεῖχαν 318 ἅγιοι Πατέρες. Μεταξύ αὐτῶν ἦταν καί ὁ ἅγιος Σπυρίδων, ὡς ἀρχιερεύς Τριμυθοῦντος, καί ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, ὡς διάκονος, βοηθός τοῦ Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας Ἀλεξάνδρου.
Μεταξύ αὐτῶν πάλι ἦταν καί ὁ ἅγιος Νικόλαος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μύρων τῆς Λυκίας. Βλέποντας ὁ ἅγιος Νικόλαος στήν Σύνοδο ὅτι ὁ Ἄρειος προσπαθοῦσε νά ἀποστομώσει ὅλους τούς Ἀρχιερεῖς καί νά φαίνεται ὅτι ὑπερισχύει ἡ δική του πλάνη, ἀπό θεῖο ζῆλοκινούμενος, σηκώθηκε ἀπό τήν θέση του καί ἔδωσεσ᾽αὐτόν, στόν αἱρετικό Ἄρειο, ἕνα δυνατό ράπισμα, ἕνα χαστούκι, ἐνώπιον μάλιστα τοῦ βασιλέως καί αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου.
Αὐτό σημαίνει, ὅτι ὁ ἅγιος ἐθεωρεῖτο ὡς πολύζηλωτής τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων καί μάλιστα ἦταν ἐπιθετικός κατά τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν… στήν συνέχεια ἔχουμε τήν φυλάκιση τοῦ ἁγίου Νικολάου, πού δικαιολογεῖται ἀκριβῶς ἀπό τήν πράξη του αὐτή.
Στήν φυλακή δέ ὁ ἅγιος, πού πῆγε γιά τήν ὁμολογία τῆς πίστης μας, εἶχε θεοφάνεια. Γιατί τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Χριστός καί ἡ Παναγία, ἡ Ὁποία τοῦ πρόσφερε ἕνα Ὠμοφόριο, ὅπως τό βλέπουμε καί στήν Εἰκόνα του.
Αὐτό ὑποδηλώνει, ὅτι ἡΠαναγία ἀνακηρύττει ὡς καλόν Ἀρχιερέα ἐκεῖνον πού ζεῖ ἀσκητικά -σάν τόν ἅγιο Νικόλαο- καί ὁμολογεῖ τήν Ὀρθόδοξη πίστη, ἀλλά καί πάσχει γι᾽αὐτήν, σάν τόν ἅγιο Νικόλαο, πού φυλακίστηκε γιά τήν πίστη.
*Απόσπασμα ἀπό κείμενο τοῦ μακαριστού Μητροπολίτου Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ιερεμία.
********************
Επειδή μερικοί φίλοι μάς έχουν ζαλίσει με τους αγώνες του ΕΛΑΣ κατά των κατακτητών, δημοσιεύουμε ένα επίσημο έγγραφο – απάντηση των Γερμανικών Αρχών, που αναφέρει λεπτομερώς τις συνολικές απώλειές τους, στα 4 χρόνια κατοχής, στην Ελλάδα. Ε, μη μου πούνε ότι και αυτό είναι πλαστό και ζητάνε και το… τηλέφωνο της μεταφράστριας της Πέτροβα; 376 νεκροί στις μάχες με τους αντάρτες (όχι μόνο τους ΕΛΑΣ, αλλά γενικώς). Ε, δεν το λες ότι πετσόκοψαν κιόλας τους Γερμανούς…
§. Στην Ελλάδα 2.0 τα έργα συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Έτσι, στο τσακ μπαμ, αποκτήσαμε και νέο ΣΕΦ. Το Στάδιο Ερετών και Φαλαινοθηρικών, το οποίο μας προέκυψε μετά τη μανία της κακοκαιρίας Byron και πλέον αντί για μπάσκετ εκεί θα γίνονται ναυτικά σπορ, καθ΄ όσον πλημμύρισε το σύμπαν, με αποτέλεσμα ο αγώνας Ολυμπιακού – Φενέρ Μπαξέ να αναβληθεί και να γίνουμε για ακόμα μία φορά διεθνώς ρεζίλι. Ο αναπληρωτής υφυπουργός Αθλητισμού κ. Γιάννης Βρούτσης δήλωσε με υπερηφάνεια: «Πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλεια. Και ξέρετε ότι με την ασφάλεια έχουμε μία ιδιαίτερη ευαισθησία, έχουμε πάρει πρωτοβουλίες και την έχουμε θέσει ως υψηλή προτεραιότητα στα πάντα». Αν «μέτρα» εννοεί ο κ. υπουργός το σφράγισμα των εγκαταλελειμμένων και ασυντήρητων εγκαταστάσεων, να μας συγχωρεί, αλλά δεν είναι και τόσο αποτελεσματικά. Θυμίζουν την αποτελεσματικότατα κατά της βίας με το κλείσιμο των γηπέδων. Καλύτερα θα ήταν να τις είχε εγκαίρως επισκευάσει και όχι να απλώνονται οι κουρελαρίες και τα… κατσαρόλια για τα νερά της βροχής. Αν δεν ξέρει πώς, ας ρωτήσει τον συνάδελφό του, όποιος κι αν είναι αυτός, υπεύθυνο του μετρό, που αντιμετώπιζε παρόμοιο πρόβλημα και το έλυσε μοιράζοντας… σωσίβια στους επιβάτες.
§. Όχι ότι τους περιμέναμε κιόλας, αλλά να σας πω κάτι; Μάλλον έχουν δίκιο κι εμείς άδικο. Αναφέρομαι στην πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας. Διαβάζοντας την ιστορία, μόλις έμαθα ότι ο Συνταγματάρχης της Βασιλικής Χωροφυλακής Γεώργιος Σαμουήλ, συγκέντρωσε μερικούς απόστρατους χωροφύλακες και σήκωσε αντάρτικο, και άρχισε να ντουφεκιέται με τους απελευθερωτές της Αθήνας, δηλαδή του νομίμου στρατού του ΕΛΑΣ. Ο παράνομος, με τους νόμιμους. Άρα τα ‘θελε και τα ‘παθε ο Σαμουήλ. Ποιος του είπε να μην παραδώσει τους στρατώνες του Συντάγματος «Μακρυγιάννη» στους απελευθερωτές; Κι από την άλλη έχεις και αυτόν τον λήσταρχο τον Σαμουήλ να λέει στους άντρες του, άλλοι λήσταρχοι αυτοί: «Δεν θα περάσουν», εννοώντας τους ευγενείς σφαγείς του ΕΛΑΣ. Αν ο Σαμουήλ είχε λίγο μυαλό όπως π.χ. οι σύγχρονοι και ευφυώς ελισσόμενοι πολιτικοί μας, αντί για τον Εθνικό Ύμνο θα τραγουδούσε το «Εμπρός της Γης οι κολασμένοι / της πείνας σκλάβοι εμπρός – εμπρός / Το δίκιο από τον κρατήρα βγαίνει / σαν βροντή σαν κεραυνός». Μια χαρά θα ήταν τώρα. Με τη συνταξάρα του με μερικές προτομές σαν του Βενιζέλου ή του Βελουχιώτη. Αντί αυτών πήγε και εκτέλεσε διαταγές της νόμιμης κυβερνήσεως του Γεωργίου Παπανδρέου. Αίσχος! Κάτι ξέρανε οι κεφαλές του κράτους μας και για ακόμη μία φορά, δεν πάτησαν…
§. Έχω μερικές απορίες. Μία: Ο κ. Κακλαμάνης προσέφερε στην κα Κίμπερλι Γκίλφοϊλ ένα ωραιότατο τριαντάφυλλο. Μήπως στην αγορά του συνέβαλαν και οι κ.κ. Κυριαζίδης και Λοβέρδος, γιατί μου φάνηκε κομματάκι ακριβό. Δύο: Διαβάζω στην «ΕΣΤΙΑ» της 30 Νοεμβρίου 1919: «Πωλείται οικόπεδον 1.514 πήχ. Μετά φρέατος επί της λεωφόρου Κηφισιάς έναντι επαύλεως Θων». Μια χαρά βοσκοτόπι για τον τότε ΟΠΕΚΕΠΕ. Επί πλέον διέθετε και φρέαρ, μπας και κανένα τον πλάκωναν οι τύψεις. Τρεις: Λέω να γράψω ένα βιβλίο με τίτλο «Τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα νο 2», για την ζωή των πολιτικών μας. Πώς το βλέπετε, θα πιάσει; Ή να προτιμήσω τα «Παραμύθια πίσω απ’ τα κάγκελα νο 2» και ο νοών νοείτω; Τέσσερεις: Τι λέτε, δεν θα είχε πλάκα να ρωτήσουμε τον κ. Δραγασάκη να μας έλεγε τι είπε ο κ. Τσίπρας – ή έστω την περίληψή τους – κατά την παρουσίαση της «Ιθάκης» του στο «Παλλάς»; Λέω τώρα. Πέντε: Ρωτώ του ΠΑΣΟΚογενείς και συνήθως βλοσυρούς υπουργούς, που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους κ.κ. Φλωρίδη και Χρυσοχοΐδη, στους πόσους άμα σκοτώσει μεθυσμένο πρεζόνι δεν ξαναβλέπει το φως της ημέρας; Έξι: Αγόρασα προχθές, από υπαίθριο λαχειοπώλη έξω από το σούπερ μάρκετ, ένα λαϊκό λαχείο. Ρωτώ, όποιον μπορεί να βοηθήσει, από πού μπορώ να αγοράσω κοψοχρονιά καμιά Φερράρι;
Ζήτημα πιέσεως
Ρατσιστικό. Το αποκηρύσσω
Έγινε παρεξήγηση…
Δεν είναι αυτό που νομίζεις
Άλλα μου λεν τα μάτια σου…
Άρτσι, μπούρτζι και λουλάς
