Το ταξίδι είναι για εκείνη ο πυρήνας της ύπαρξής της, είτε αυτό σημαίνει πως περνά μέρες στις όχθες του Αμαζονίου, είτε πως ταξιδεύει με όχημα το θέατρο. Άλλωστε, πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί η εξομολόγησή της για το πιο εξωφρενικό της κατόρθωμα; «Να κάνω ελεύθερη κατάδυση στον Ατλαντικό, σε νερά με καρχαρίες. Ακόμα απορώ πώς το έκανα», έχει δηλώσει, επιβεβαιώνοντας πως για εκείνη, τα όρια υπάρχουν μόνο για να καταρρίπτονται.
Για την Κομνηνού, τα ταξίδια δεν είναι μια απλή διαφυγή, αλλά πηγή χαράς και εσωτερικής πληρότητας. Είναι το αντίδοτο στον μικρόκοσμο της καθημερινότητας. Η προσέγγισή της είναι συνειδητά «αργή». Απορρίπτει τα γρήγορα ταξίδια με γκρουπ που περιορίζονται σε μουσεία, επιλέγοντας να μένει περισσότερο στα μέρη που επισκέπτεται, να περπατά στους δρόμους, να δοκιμάζει την τοπική κουζίνα και να αφήνεται στους ρυθμούς της ζωής των ντόπιων.
Φιλαρέτη Κομνηνού: Οι προορισμοί που άλλαξαν την κοσμοθεωρία της
«Τα ταξίδια οξυγονώνουν το μυαλό», υπογραμμίζει η ηθοποιός, και οι δικές της διαδρομές είναι η ζωντανή απόδειξη. Όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν, στόχος είναι να δει κάποια στιγμή το Βόρειο Σέλας, ένα φαινόμενο που πιστεύει πως είναι κρίμα να στερηθεί κανείς, ενώ η ευφορία που νιώθει αναπολώντας τις διαδρομές της την κάνει να πιστεύει ότι τα ταξίδια «μετακίνησαν» πραγματικά το μυαλό της.
Το Μεξικό είναι ένα μέρος όπου η Φιλαρέτη Κομνηνού επιστρέφει ξανά και ξανά – έχει βρεθεί στη χώρα της Λατινικής Αμερικής τουλάχιστον τέσσερις φορές. Έχει αναπτύξει φιλίες εκεί και ελκύεται ιδιαίτερα από τη ζούγκλα του Γιουκατάν, αλλά και την επαφή της με τις κοινότητες των Ινδιάνων και των Ζαπατίστας, αναζητώντας στις φυλές αυτές την αυθεντικότητα και τη σύνδεση με τις ρίζες.
Σε μια μεταμορφωτική εμπειρία, το ταξίδι της στον Αμαζόνιο και το Εκουαδόρ της χάρισε μια μοναδική εμπειρία σεβασμού προς τη φύση και τη διαφορετικότητα. Εκεί, σε μια φυλή Ινδιάνων Κέτσουα, έμαθε κάτι «πάρα πολύ σοφό»: την αξία της ανταπόδοσης.
Οι Ινδιάνοι την καλοδέχτηκαν και της πρόσφεραν τροφή, κι εκείνη, φεύγοντας, άφησε τα παπούτσια της δίπλα στη φωτιά τους, βλέποντας μια ηλικιωμένη γυναίκα ξυπόλυτη. Η πράξη της ανταποδόθηκε αμέσως. Η γυναίκα τη σταμάτησε πριν φύγει και της χάρισε τα σκουλαρίκια που φορούσε. «Αυτοί είναι οι Ινδιάνοι, αυτή είναι η φιλοσοφία τους», έχει πει χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι τέτοιες εμπειρίες συνδέουν την ψυχή με την ουσία.
Ένα άλλο μαγικό ταξίδι της περιλαμβάνει το Capo Verde (Πράσινο Ακρωτήρι), όπου έζησε μια δεκαπενθήμερη περιπέτεια με καταμαράν από νησί σε νησί, μια εμπειρία που την γέμισε εικόνες άγριας και απομονωμένης φύσης.
Τέλος, ένα ταξίδι της στην Αφρική τη σημάδεψε βαθιά, επαναπροσδιορίζοντας την επαφή της με την πραγματικότητα εκτός της καθημερινής ρουτίνας.
Ταξίδια και στην Τέχνη
Για τη Φιλαρέτη Κομνηνού, όμως, τα ταξίδια δεν είναι μόνο γεωγραφικά. «Ταξίδια είναι και οι ρόλοι, ταξίδια και οι συνεργασίες» έχει τονίσει χαρακτηριστικά. Το να παίξει για παράδειγμα στην Επίδαυρο και να αρθρώσει τον λόγο του αρχαίου δράματος είναι για την ίδια ένα «μεγάλο ταξίδι του μυαλού και της φαντασίας και της ψυχής».
Η Φιλαρέτη Κομνηνού συμπεριελήφθη μεταξύ των ηθοποιών που συμμετείχαν στο ντοκιμαντέρ «70 Χρόνια Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου – Μέσα από τα Μάτια τους» το οποίο δημιούργησαν το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και η ελc productions με αφορμή τα 70 χρόνια του ιστορικού θεσμού και προβλήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Η διαρκής αυτή κίνηση, πότε στη ζούγκλα του Γιουκατάν και πότε στη σκηνή του ΚΘΒΕ όπου υπήρξε πρωταγωνίστρια επί 14 χρόνια, αλλά και με την παρουσία της στην τηλεόραση, αποκαλύπτει μια προσωπικότητα που διεκδικεί διαρκώς την ουσιαστική εμπειρία. Μια προσωπικότητα που, παρά την αναγνώριση, παραμένει μια αιώνια σπουδάστρια του κόσμου, έτοιμη να αφήσει τα παπούτσια της και να δεχθεί ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, σε μια αέναη φιλοσοφία ανταπόδοσης και εσωτερικής ανάπτυξης.
