Πότε θα ακουστεί το ως εδώ όπως στη Νέα Υόρκη;
Του Θανάση Καραμπάτσου
Στη Νέα Υόρκη βγήκε δήμαρχος αυτός που υποσχέθηκε πάγωμα ενοικίων, ακριβώς επειδή ο δήμος ελέγχει πάνω από το ένα τρίτο των διαμερισμάτων, δωρεάν δημόσια συγκοινωνία, κοινωνική πρόνοια. Κινητοποίησε εκατομμύρια στην κάλπη, τον προτίμησαν ακόμη και μεσαία στρώματα πέρα από τους χαμηλόμισθους και τους μετανάστες. Το μήνυμά του ήταν απλό και λιτό: Θέλουμε να ζούμε υποφερτά στη μητρόπολη των δισεκατομμυριούχων.
Τι είναι αυτό που κάνει τους πολίτες να απαιτούν τα αυτονόητα; Η ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια για τρώγλες και οι χαμένες ώρες σαν σαρδέλες στα σπανίως εμφανιζόμενα μέσα μεταφοράς κάνουν τον βίο αβίωτο και στα μεσαία στρώματα. Οι πόλεις και η καθημερινότητα έχουν χτιστεί –όχι μόνο στις ΗΠΑ– για χοντρά πορτοφόλια με ρετιρέ, αυτοκίνητα και ελικόπτερα. Η ζωή γίνεται ανυπόφορη όταν το κράτος δεν δίνει δεκάρα για τους πολίτες αλλά μοιράζει επιδόματα. Τα λουκέτα στα ΕΛΤΑ, όταν είχαν προηγηθεί κι άλλα λίγα χρόνια πριν, είναι δείγμα αυτής της πολιτικής.
Κανένα ενδιαφέρον για όσους δεν χειρίζονται υπολογιστές ή για όσους κάνουν ηλεκτρονικές αγορές και αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τις πολύ ακριβότερες ιδιωτικές εταιρείες ταχυμεταφορών. Η κυβέρνηση επιμένει στο σχέδιο αλλά προσπαθεί να χρυσώσει το χάπι. Αλλωστε το μαζικό κλείσιμο καταστημάτων προκάλεσε την οργή. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, εμμονικά προσανατολισμένη στα συμφέροντα των ολιγαρχών, μας κερνάει μιθριδατισμό.
Ηπιαμε το πικρό ποτήρι της αύξησης του ρεύματος, των διδάκτρων στην παιδεία, τα καταρρακωμένα νοσοκομεία, την αύξηση της εισφοράς στα φάρμακα και την έξοδο ολοένα περισσότερων από τη συνταγογράφηση και τα κόλπα με τις διαγνωστικές εξετάσεις. Ηταν σταδιακά και με υποσχέσεις για βελτίωση των συνθηκών, όπως με την οικονομική ανάταση μέσω της Golden Visa που ακρίβυνε σπίτια και ενοίκια. Τα ΕΛΤΑ ήταν το κερασάκι της οργής, όπως τα Τέμπη η αιχμή της απαίτησης για σεβασμό στη ζωή.
Πότε θα ακουστεί το ως εδώ όπως στη Νέα Υόρκη;
