Το Anthology δεν οδήγησε στη μεγάλη επανένωση που ονειρεύονταν οι θαυμαστές. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει άλλωστε επανένωση χωρίς τον Λένον; Όμως αποτέλεσε μια χρυσή ευκαιρία να ξαναϊδωθεί η κληρονομιά του συγκροτήματος και να κλείσουν κάποιες παλιές πληγές.
Hταν Ιούνιος του 1994, όταν οι τρεις τότε εν ζωή πρώην Beatles συναντήθηκαν ξανά μετά από 15 χρόνια. Σε ουδέτερο έδαφος. Σε ένα άχαρο γραφείο στην οδό Wendell στο δυτικό Λονδίνο. Και ήταν η πρώτη φορά από το 1979 που βρίσκονταν όλοι μαζί, χωρίς τον Τζον φυσικά.
«Αυτό το δερμάτινο τζάκετ είναι vegeterian;» ρώτησε το αιώνιο πειραχτήρι των Fab 4, ο Ρίνγκο Σταρ, τον Πολ Μακάρτνεϊ.
Ο Μακάρτνεϊ, κάπως αμυντικά, απάντησε ότι όχι μόνο το τζάκετ του ήταν vegetarian, αλλά και τα παπούτσια του. Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο μακρύς και δύσκολος δρόμος προς τη συμφιλίωση.
Ο νευρικός Μακάρτνεϊ, ο Ρίνγκο Σταρ και ο Τζορτζ Χάρισον, μαζί με τις συζύγους τους είχαν μαζευτεί για να συζητήσουν το Anthology , το γνωστό ντοκιμαντέρ των οκτώ επεισοδίων, που έγινε και βιβλίο και που εν συνόλω θα αποτελούσε την «τελειωτική» αφήγηση της ιστορίας των Beatles.
Στα σχέδια τους ήταν επίσης να επεξεργαστούν τρεις οικιακές ηχογραφήσεις του Λένον από τη δεκαετία του ’70 για να γίνουν νέα τραγούδια των Beatles. Σήμερα όλοι τα ξέρουμε και αυτά. Ήταν το…
Free as a Bird…
Το Real Love…
…και, δεκαετίες αργότερα, όταν η τεχνητή νοημοσύνη επέτρεψε την αφαίρεση θορύβων από τις αρχικές ηχογραφήσεις, το Now and Then.
Το Anthology δεν οδήγησε στη μεγάλη επανένωση που ονειρεύονταν οι θαυμαστές. Πώς θα μπορούσε να υπάρξει άλλωστε επανένωση χωρίς τον Λένον; Όμως αποτέλεσε μια χρυσή ευκαιρία να ξαναϊδωθεί η κληρονομιά του συγκροτήματος και να κλείσουν κάποιες παλιές πληγές.
Αυτές τις μέρες μια νέα, διευρυμένη έκδοση του Anthology βγαίνει στους τηλεοπτικούς δέκτες. Μας δίνει μια φρέσκια ματιά για το πώς βίωσαν οι Beatles εκείνο το reunion του 1994.
Τα πρώτα σχέδια για ένα ντοκιμαντέρ ανάλογο του Anthology είχαν προταθεί ήδη το 1971, αλλά με τη μπάντα βυθισμένη σε νομικές διαμάχες μετά τον χαοτικό χωρισμό, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο να γίνει.
«Κάθε απόγευμα έπρεπε να πηγαίνω στα γραφεία της Apple για μια ακόμα φρικτή εξέλιξη», έχει πει για εκείνα τα χρόνια ο Μακάρτνεϊ.
Στις 31 Δεκεμβρίου 1970 ο Πολ είχε καταθέσει αγωγή απέναντι στον στους άλλους τρεις Beatles επειδή είχαν διορίσει (κάποιον) Αλεν Κλαιν, μια αμφιλεγόμενη, σχεδόν μαφιόζικη φιγούρα, ως μάνατζερ τους. Ήταν αυτή η πράξη που έβαλε την ταφόπλακα στο συγκρότημα που είχε καθορίσει τις ζωές τους.
Ο McCartney ξέφυγε από τον κυκεώνα μετακομίζοντας σε μια φάρμα στη Σκωτία με την Αμερικανίδα σύζυγό του, Linda, και δημιουργώντας τους Wings. Αλλά οι Beatles δεν ήταν κεφάλαιο που θα έκλεινε τόσο εύκολα.
Σήμρα, οι σκηνές των τριών επιζώντων Beatles εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’90 να κάθονται ξανά μαζί, να παίζουν γιουκαλίλι και να μιλούν για όλα τα παλιά δεν παύουν να είναι συγκινητικές.
Ο Χάρισον ήταν αρχικά απρόθυμος, αλλά τελικά ενεπλάκη με ενθουσιασμό. Στο στούντιο του Abbey Road, μάλιστα, ήταν εκείνος που πήρε τα ηνία.
Οι Beatles ήταν γενικά συνεργάσιμοι, αλλά συχνά οι αναμνήσεις τους δεν συμφωνούσαν με τα… πραγματικά γεγονότα.
- Ο Χάρισον για παράδειγμα αρνιόταν πεισματικά ότι υπήρξε και δεύτερη συναυλία στο Shea Stadium (Νέα Υόρκη) φορά το 1966 ακόμη κι όταν του έδειξαν τα πλάνα!
- Ο Μακάρτνεϊ θυμόταν (λανθασμένα) ότι έπαιξε το Yesterday στο The Ed Sullivan Show το 1964. Μόνο που το τραγούδι δεν είχε καν γραφτεί ακόμη.
- Η Yoko Ono ήταν μονίμως στο «όλα ο Τζον». Υποστήριζε ότι το συγκρότημα ήταν δικό του, ότι εκείνος προσκάλεσε τους άλλους και ότι εκείνος βρήκε το όνομα. Οι υπόλοιποι τα θυμούνταν διαφορετικά.
Και από τη μάζωξη εκείνη των τριών εν ζωή Σκαθαριών μάθαμε και μερικές παρασκηνιακές ιστορίες:
- Ότι στα πρώτα χρόνια μόνο ο McCartney δεχόταν να μοιράζεται δωμάτιο με τον «νέο», τον Ringo.
- Ο Χάρισον κοιμόταν πάντα πιο αργά γιατί «φοβόταν το σκοτάδι».
- Η διάσημη κόμμωση ήταν αποτέλεσμα ενός ταξιδιού του Λένον και του Μακάρτνεϊ στο Παρίσι, το 1961.
- Τα «Beatle boots» έγιναν μόδα αφού είδαν άλλο συγκρότημα να τα φορά στο Αμβούργο.
- Και ότι στις ηχογραφήσεις του Sgt. Pepper, «κάποιοι» έριξαν διεγερτικά στο τσάι των παραγωγών για να τους κρατήσουν στη δουλειά μετά τις 5 το απόγευμα…
Η μελαγχολία της απώλειας
Μεγάλο μέρος του ένατου επεισοδίου του αφορά την ολοκλήρωση των τραγουδιών που βασίστηκαν στις κασέτες του Lennon.
Ο Μακάρντεϊ είζε ζητήσει από τη Yoko Ono να τους δώσει ελευθερία:
«Αν το μισήσεις, θα το πετάξουμε», της είχε πει.
Ο Ρίνγκο ακούγεται να λέει ότι οι ηχογραφήσεις ήταν «πολύ βαριές συναισθηματικά»:«Ο Τζον ακουγόταν στα ηχεία, αλλά δεν ήταν εκεί.»
Και όταν προσετέθησαν οι φωνές του Λένον και του Χάρισον, ο Ρίνγκο σχολίασε:
«Ακούγεται σαν Beatles». Αλλά δεν ήταν και ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι.
Το Anthology του 1995 βγήκε σε ιδανική στιγμή: τη χρυσή εποχή της Britpop, όταν το ενδιαφέρον για τους Beatles αναζωπυρωνόταν.
Τώρα η σειρά έχει ανακατασκευαστεί καρέ-καρέ με σύγχρονη τεχνολογία.
Κάτι περισσότερο από μονάδες
Ο επιμελητής της έκδοσης, σχολίασε: «Έβλεπες πόσο πολύ παραπάνω οι Beatles από το άθροισμα των μονάδων τους. Και ήταν πάντα φίλοι, ακόμη κι όταν τσακώνονταν».
Το νέο box set περιλαμβάνει 13 ανέκδοτες demo ηχογραφήσεις, όπως μια πρώιμη εκδοχή του I’ve Just Seen a Face και μια ανέκδοτη πρόβα του All You Need Is Love. Και τελικά μας επσιστρέφει σε μια δεκαετία όπου τέσσερις νεαροί από το Λίβερπουλ πλημμύρισαν τον κόσμο με ελπίδας και δημιουργικότητα, αποδεικνύοντας ότι οι Beatles εξακολουθούν να συναρπάζουν.
«Ο κόσμος έχει αλλάξει, αλλά οι Beatles παραμένουν ίδιοι. Σε 30 χρόνια κάποιοι θα βλέπουν ξανά το Anthology και θα λένε, ‘τι υπέροχες εποχές…’
