Εως και «φθόνο» νιώθουν οι Γερμανοί πολιτικοί για την Ελλάδα καθώς τώρα έχουν απέναντί τους ένα υπουργό Οικονομικών που «μπορεί να τους κοιτά στα… μάτια».
Αυτά και άλλα ανέκδοτα αναφέρει το γερμανικού RND για μια οικονομία με χρέος 407,88 δισ. ευρώ όπως είχε διαμορφωθεί τον Αύγουστο!
Το δημοσίευμα συνεχίζει λέγοντας πως «Τώρα, όμως, ο νυν υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, μπορεί να σταθεί με ψηλά το κεφάλι απέναντι στον Γερμανό ομόλογό του, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ», καθώς στις αποσκευές του δεν έχει αιτήματα βοήθειας, αλλά αριθμούς που θα μπορούσαν να προκαλέσουν φθόνο στο Βερολίνο»!
Και συνεχίζει αναφέροντας:
«Η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς μετά το τέλος της πανδημίας, σχεδόν διπλάσια από τον μέσο όρο της ΕΕ».
Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή «υπολογίζει για την Ελλάδα ανάπτυξη 2,2% και 1,7% για τα επόμενα δύο χρόνια», την ώρα που για τη Γερμανία η πρόβλεψη είναι 1,2%.
Τι κρύβεται πίσω από την αναιμική ανάπτυξη που βασίζεται φυσικά στο Ταμείο Ανάκαμψης (αν εξαιρεθούν αυτοί οι πόροι υπάρχει υποανάπτυξη σχεδόν -1%):
Η Ελλάδα υστερεί σε όρους αγοραστικής δύναμης όχι μόνο σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο αλλά και σε σχέση με τις φτωχότερες χώρες της Ε.Ε., με εξαίρεση τη Βουλγαρία.
Η ελληνική κοινωνία μπορεί να αγοράσει λιγότερα με το ίδιο εισόδημα, κάτι που αντικατοπτρίζει και το πραγματικό επίπεδο ζωής.
Αυτό σημαίνει ότι παρά το ονομαστικό ύψος των μισθών, ο Έλληνας εργαζόμενος είναι φτωχότερος στην καθημερινότητά του.
Το κόστος ζωής παραμένει υψηλό, ενώ η φορολογική πίεση και η υποδομή των δημόσιων υπηρεσιών καταστρέφουν κάθε επενδυτική προοπτική.
Και όχι μόνο:
Υπερβολική γραφειοκρατία: Η επενδυτική δραστηριότητα συναντά συνεχώς εμπόδια, καθώς διαδικασίες που σε άλλες χώρες ολοκληρώνονται εντός ημερών, στην Ελλάδα μπορεί να διαρκέσουν μήνες ή χρόνια.
Φορολογική επιβάρυνση: Οι υψηλοί φόροι στην εργασία και στις επιχειρήσεις λειτουργούν αποτρεπτικά τόσο για την ανάπτυξη όσο και για την προσέλκυση επενδύσεων.
Μεγάλη εξάρτηση από τον δημόσιο τομέα: Η οικονομία δεν έχει καταφέρει να στηριχθεί σε έναν δυναμικό ιδιωτικό τομέα, ενώ ο κρατικός μηχανισμός παραμένει συχνά αναποτελεσματικός.
Μείωση αγοραστικής δύναμης: Οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί σε σχέση με το κόστος ζωής, οδηγώντας τη μεσαία τάξη σε συμπίεση και τα νοικοκυριά σε συνεχή ανασφάλεια.
Μετανάστευση νέων: Χιλιάδες νέοι, συχνά υψηλής κατάρτισης, αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό για να βρουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Αβεβαιότητα και έλλειψη προοπτικής: Η συνεχής ανασφάλεια δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου δύσκολα σχεδιάζονται επενδύσεις, και ακόμη δυσκολότερα χτίζονται οικογένειες.
Η δημογραφική κρίση, που απειλεί τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα της χώρας.
Τραπεζικό σύστημα που δανείζει μόνο «σίγουρους».
Ένα φορολογικό πλαίσιο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο αναπνοής.
Ένα νομοθετικό περιβάλλον στο οποίο η «σταθερότητα» είναι άγνωστη λέξη.
Σε αυτή τη χώρα, το να επιχειρείς είναι απλά «ηρωισμός».
Κατά τα λοιπά οι Γερμανοί «μας φθονούν για τις οικονομικές μας επιτυχίες»…
