Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η κυβέρνηση είχε άμεσα διαθέσιμες αστυνομικές δυνάμεις -και από την πλευρά της καλά έκανε- για να στείλει να περιφρουρήσουν το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη από τους «ασεβείς» συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, πριν καν στεγνώσει το μελάνι της επίμαχης τροπολογίας. Νόμος και τάξη…
Δεν έχασε χρόνο, επίσης -και πάλι, δύο φορές καλά έκανε- να «ξετρυπώσει» τους κουκουλοφόρους που επιτέθηκαν σε πρώην υπουργό της και στην οικογένειά του στο Ηράκλειο. Νόμος και τάξη…
Ούτε καθυστέρησε να επιβάλει την τάξη αυτό το Σαββατοκύριακο στο κέντρο της Αθήνας, έστω κι αν αυτή τη φορά υποχρεώθηκε να διατάξει ΕΔΕ, καθώς αποκαλύφθηκε μέσα από εικόνες και βίντεο πως, εκτός από αθώους πολίτες, ξυλοκοπήθηκε άγρια και άτομο με αναπηρία. Νόμος και τάξη, με παράπλευρες απώλειες…
Όμως, η ίδια κυβέρνηση δεν είχε -ή μήπως δεν ήθελε να έχει;- διαθέσιμες αστυνομικές δυνάμεις προτού γίνει το κακό στα Βορίζια, όταν απεγνωσμένοι κάτοικοι τηλεφωνούσαν για να προλάβουν το αιματοκύλισμα. Μόνο πυροτεχνουργούς έστειλαν. Τα υπόλοιπα έγιναν εκ των υστέρων…
Το ψάρι βρομάει από το κεφάλι, βεβαίως. Ειδικά στην Κρήτη, όπου η ανομία -σε ένα τμήμα και όχι στο σύνολο του πληθυσμού, ασφαλώς- εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, αλλά με κοινό παρονομαστή: την πολιτική προστασία. Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας…
Χωρίς πολιτική προστασία δεν θα «κυκλοφορούσαν» παράνομα εκατοντάδες χιλιάδες όπλα στο νησί. Όπως χωρίς πολιτική προστασία δεν θα «κυκλοφορούσαν» και τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ των παράνομων επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ. Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Έπρεπε να θρηνήσουμε νεκρούς στο ένα σκέλος, για να γίνει θόρυβος, και να χρειαστεί η επέμβαση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, στο άλλο, για να μπουν επιτέλους κάποιες χειροπέδες…
Και δεν είναι μόνο η οικογενειακώς συνδεόμενη με την Κρήτη κυβερνητική εξουσία του κ. Μητσοτάκη. Ο «πράσινος», αλλά ψηφισμένος και από τη Ν.Δ., περιφερειάρχης Αρναουτάκης είχε να δηλώσει απλώς ότι «πρέπει να πρυτανεύσει η νηφαλιότητα» και «τα μίση να καταλαγιάσουν με πειθώ», προβάλλοντας προκλητικά μάλιστα τη δικαιολογία ότι «είναι εύκολη η διακίνηση για τα όπλα και τις σφαίρες». Απάθεια ή κάτι άλλο;
Σε λίγο δεν αποκλείεται να βρεθεί κάποιος -στα χνάρια της Ντόρας- να πει για τους μακελάρηδες των Βοριζίων «τι να κάνουμε, είναι θερμόαιμοι», ώστε να μη μείνει ούτε στον πιο αδαή η παραμικρή αμφιβολία: στην Ελλάδα του «επιτελικού κράτους» ο νόμος επιβάλλεται μόνο σε όσους δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
«Νόμος και τάξη» ως επικοινωνιακό αφήγημα, ναι. Αλλά στην πράξη, δολοφονίες, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, ληστείες και κλοπές αποτελούν την κανονικότητα.
