Γράφει ο Χρήστος Μπολώσης
Αφορμή για το σημερινό σημείωμα, μου έδωσε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα αθηναϊκής εφημερίδος, με τίτλο «Υπέγραψε γιατί πέθανες … ». Το λάθος που βγάζει μάτια («υπέγραψε» αντί «υπόγραψε»), είναι ένα από τα πλέον συνήθη των απανταχού αγράμματων Ελλήνων. Παρεμφερούς ασχετοσύνης, είναι και οι εκφράσεις «Εγώ φεύγω. Ανέλαβε εσύ» και «Επέτρεψέ μου». Και λέμε από τα πλέον συνήθη διότι, δυστυχώς, καθημερινώς διαβάζουμε ή ακούμε «κοτσάνες», οι οποίες μπορούν και να μας στείλουν σε πρώτο κρεββάτι πίστα στο νοσοκομείο, με εγκεφαλικό βαρείας μορφής, μη αναστρέψιμο.
Λέει επί παραδείγματι ο νεαρός (ή ηλικιωμένος) περιγραφέας ενός ποδοσφαιρικού αγώνος: «Τον αγώνα παρακολουθούν 5.000 περίπου θεατές». Δηλαδή όχι ακριβώς «Θεατές» αλλά κάτι σαν θεατές. Το «περίπου» βεβαίως, προσδιορίζει τον αριθμό των θεατών και όχι το … είδος αυτών.
Άλλο αγκωνάρι που σε αφήνει ημιθανή, χωρίς αυτό να συγκινεί τους διαφόρους αναλυτές γεγονότων (και όχι μόνο), είναι το «διακύβευμα». Είναι μία κοτσάνα που ακόμα και ο ορθογραφικός έλεγχος (word) του υπολογιστή, το βγάζει λάθος. Δεν ανοίγουν οι αμαθείς το λεξικό του Μπαμπινιώτη για να ξεστραβωθούν και να μάθουν επιτέλους, ότι δεν υπάρχει λέξη «διακύβευμα», αλλά «διακύβευση» (Λεξικό Γ. Μπαμπινιώτη σελ. 491);
Μία εταιρεία αναγομώσεως μελανοδοχείων υπολογιστών, προτρέπει τους υποψηφίους πελάτες της: «Ξαναγεμίστε τα άδεια σας μελανοδοχεία». Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι άδεια μπορεί να είναι τα κεφάλια τους, θα πρέπει να τους υποδείξουμε ότι το κτητικό «σας» προσδιορίζει τα «μελανοδοχεία». Δηλαδή το αντικείμενο, που μαθαίναμε στο συντακτικό και όχι τον επιθετικό προσδιορισμό «άδεια». Συνεπώς, το ορθό είναι: «Ξαναγεμίστε τα άδεια μελανοδοχεία σας».
Άλλη κοτσάνα είναι το περίφημο «του επικεφαλούς». Αγνοούν οι απαίδευτοι, ότι ο «επικεφαλής», είναι επίρρημα και δεν κλίνεται, όπως δεν κλίνονται όλα τα επιρρήματα του μάταιου τούτου κόσμου. Πολύ συχνά ακούμε το βγαζομάτικο (= βγάζει μάτι… ) «από ανέκαθεν», ή ακόμη χειρότερο (σπανιότερα είναι η αλήθεια) το «εξαποανέκαθεν». Θα πρέπει να γνωρίζουν, οι έχοντες ελαχίστη σχέση με τη γραμματική και το συντακτικό, ότι το «θεν» προσδιορίζει το «από», άρα ένα απλό «ανέκαθεν» είναι υπεραρκετό, όπως άλλωστε ήταν αρκετό … «από ανέκαθεν».
Όσοι προσέρχονται σε κάποια σύσκεψη «ανημέρωτοι», είναι μια χαρά, διότι απλούστατα δεν υπάρχει τέτοιος όρος. Ή μάλλον υπάρχει, αλλά εννοεί άλλα αντ’ άλλων. Εκείνοι που την έχουν άσχημα, είναι οι «ανενημέρωτοι». Διότι, οι μεν «ανημέρωτοι» (οι μη εξημερωμένοι) είναι αυτό που λέμε θεριά ανήμερα, ενώ οι ανενημέρωτοι είναι οι μακριά νυχτωμένοι. Στον βωμό της αμφιβόλου ποιότητος δημοτικής, πολλοί χρησιμοποιούν τη φράση: «Πιθανά θα έρθω αύριο». Πέραν του ότι ακουστικώς (και όχι «ακουστικά», διότι τότε παραπέμπουμε στα ακουστικά της μεγάλης και ευγενούς αντιπροσωπείας για τους βαρήκοους) ηχεί βάρβαρα, είναι και λάθος. Διότι το «πιθανά», είναι επίθετο (πιθανός, πιθανή πιθανό), ενώ το ορθό και εύηχο είναι το «πιθανώς».
Δεν θα σε κατηγορήσει κανένας για αναθεωρητικό, αν χρησιμοποιείς ορθώς τις λέξεις. Άλλο -μακάβριο- λάθος, είναι αυτό που πολλές φορές σοβαροφανείς Σύλλογοι ή Σωματεία γράφουν σε προσκλήσεις τους: «Με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 5 χρόνων από τον θάνατο του τ. Προέδρου μας κ. Ξερόλα, θα γίνει… ». Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι τεθνεώτες πέραν των αγαθών του βίου χάνουν και τον τίτλο του κυρίου (διότι τι κύρος μπορεί να έχει ο προκείμενος νεκρός;), δεν γνωρίζω από πότε ο θάνατος ενός συνανθρώπου μας, είναι «ευκαιρία». Πάντως, ευκαιρία θα ήταν μάλλον να γινόταν κάτι και να γλυτώναμε από τους κατά συρροή δολοφόνους της Ελληνικής Γλώσσης,
Άφησα τελευταίους τους ποδοσφαιριστές, τους οποίους πολλοί ειρωνεύονται, διότι όταν μιλάνε οι φιλόλογοι σχίζουν τα πτυχία τους. Συμφωνώ ότι τα «θεωρώ», τα «κοιτάμε κάθε παιχνίδι χωριστά», τα «σίγουρα» και το πιο πρόσφατο «θα συζητήσουμε με τον προπονητή μας πώς θα διαχειριστούμε την ήττα», δεν διεκδικούν φιλολογικές δάφνες. Όμως, διάβολε, τον Μέσι δεν θέλεις να τον βλέπεις με τήβεννο και να σου κάνει διάλεξη «περί της αιωνίου περιστροφής του αενάου, στη σφαίρα του ακαταλύπτου». Τον Μέσι, θέλεις να τον βλέπεις να «μιλάει» με τη μπάλα, να ζωγραφίζει μέσα στο γήπεδο και να σε τρελαίνει. Όπως ακριβώς δεν θέλεις να βλέπεις και τον Πρόεδρο της Ακαδημίας Αθηνών με το κοντοβράκι, να τρέχει πάνω στο γκαζόν. Αυτοί που περιμένουν τέτοια πράγματα, είναι «εξαποανέκαθεν ανημέρωτοι»…
Υπάρχει όμως και μία άλλη κατηγορία επικινδύνων ανθρώπων. Αυτών, που με τις αγγλικούρες τους, δολοφονούν ή υπονομεύουν την Ελληνική γλώσσα.
Περί αυτών όμως, προσεχώς.
*************************
Ο καλός φίλος ιατρός κ. Φώτιος Μιχαήλ, είχε την καλοσύνη να μας στείλει, ένα κείμενο με τις απόψεις του Αγίου Νεκταρίου για τον Παπισμό.
Είναι ένα θέμα που χάνεται στο βάθος του χρόνου. Ένα θέμα τόσο παλιό, μα και τόσο καινούργιο.
Ευχαριστούμε πολύ τον κ. Μιχαήλ και είμαστε πάντα στη διάθεσή του για να φιλοξενήσουμε και άλλες συνεργασίες του.
Ἅγιος Νεκτάριος: Οἱ παπικοί εἶναι κακόδοξοι καί αἱρετικοί
Γράφει ὁ Φώτιος Μιχαήλ, ἰατρός
Στίς 9 Νοεμβρίου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ θαυματουργοῦ.
Κατά τήν ἡμερα αὐτή ἐκφωνοῦνται ἐκτενέστατοι λόγοι ἐγκωμιαστικοί γιά τόν νεοφανέντα Ἅγιο, ἀλλά δυστυχῶς ἡ στάση τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ἀπέναντι στούς παπικούς – θέμα ἁπτόμενο τῆς σωτηρίας μας καί ἐξόχως ἐπίκαιρο – σπανιώτατα ἕως καί οὐδόλως ἀναφέρεται!
Ὁ λόγος τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου γιά τίς ἀρχές καί τίς ἰδέες τῶν παπικῶν εἶναι σαφέστατος: «Οἱ Πάπες ἐγένοντο οἱ κακοί δαίμονες τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».
«Ἡ Ἀνατολική Ἐκκλησία μετά βδελυγμίας ἀποστρέφεται τοιαύτας ἀρχάς, τοιαῦτα φρονήματα, τοιαύτας ἰδέας … εἰσίν ἀληθῶς ἀρχαί κακόδοξοι καί αἱρετικαί καί ἀποκρούονται ὑπό τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας».
«Δέν ὑπάρχει σημεῖον συναντήσεως μεταξύ τῆς Δυτικῆς καί Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας».
Οἱ παπικοί, μᾶς βεβαιώνει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, εἶναι κακόδοξοι καί αἱρετικοί. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολική Ἐκκλησία σιχαίνεται καί ἀποστρέφεται τίς αἱρετικές διδασκαλίες τοῦ παπισμοῦ. Τόν ἀπωθεῖ καί ἀποφεύγει κάθε σχέση μαζί του, διότι μεταξύ παπικῶν καί Ὀρθοδόξων δέν ὑπάρχει σημεῖο συναντήσεως.
Ποῦ εἶναι, λοιπόν, ὅλοι ἐκεῖνοι, πού ὑποδέχονται μέ χαρά μέσα στούς Ἱερούς μας Ναούς τούς πάπες καί τούς καρδιναλίους, συντρώγουν καί συμπροσεύχονται μαζί τους καί τούς ἀποκαλοῦν ἀδελφούς ἐν Χριστῷ;
Τί ἔχουν νά ποῦν στόν Ἅγιο Νεκτάριο ὅλοι ἐκεῖνοι πού παραδέχονται ἱερωσύνη καί μυστήρια στούς παπικούς, καί πού προχωρᾶνε ὁλοταχῶς γιά τήν ἕνωσή μας μαζί τους ἐντελῶς ἀπροϋπόθετα, καταπατῶντας Ἱερούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μας καί περιφρονῶντας τούς Ἁγίους μας Πατέρες;
Τελικά, ἰσχύει ἤ ὄχι ἡ ρῆσις «μνήμη ἁγίου, μίμησις ἁγίου»;
Ἁγίου Νεκταρίου, 2025.
——————————————
Τά ἀποσπάσματα ἀπό τήν γραφίδα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου προέρχονται ἀπό τήν ἱστορική του μελέτη γιά τό σχίσμα. Ἁλιεύθηκαν ἀπό τό βιβλίο Ο ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΟΥΤΕ ΝΟΘΕΥΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΔΙΔΕΤΑΙ, σελ. 32-33, τῶν ἐκδόσεων «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
§. Το ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι και οι πλέον αξιόπιστοι άνθρωποι του κόσμου είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Πού βρήκαν όμως το δικαίωμα να τους καλούν σε κάποια εκδήλωση, να δηλώνουν ότι θα παραστούν και μάλιστα και στο γεύμα που θα ακολουθήσει και τελικώς όχι μόνο δεν πατάνε, αλλά ούτε καν ενημερώνουν; Ακόμα κάνουν και το εξής «κόλπο» και νομίζουν ότι το καταπίνουμε. Αφού κάτσουν κάνα πεντάλεπτο και νομίζουν ότι βγάζουν την υποχρέωση, φέρνουν το τηλέφωνο στο αυτί (ήχος δεν ακούγεται αφού είναι -υποτίθεται- στο «αθόρυβο») και προσποιούμενοι ότι τους τηλεφωνεί ο πρόεδρος Τραμπ για να τους ενημερώσει ότι θα ρίξει πυρηνικά κάπου (πιθανόν στην Κίνα…), σηκώνονται και χωρίς να πουν ούτε καν ένα «συγγνώμη», φεύγουν τρέχοντας από την αίθουσα, διότι επίκειται ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και τρέχουν να τον διευθύνουν. Αυτή η αχαρακτήριστη συμπεριφορά είναι η συνήθης τακτική των πολιτικών μας. Μερικοί μάλιστα «την κάνουν» αφού τους γίνεται και η τιμή να απευθύνουν και ένα σύντομο χαιρετισμό (διάβαζε προεκλογικό λογύδριο), με το οποίο υπόσχονται ότι θα σώσουν την Ελλάδα. Ηθικόν Δίδαγμα. Οι πολιτικοί όσο γίνεται πιο μακριά.
§. Αυτό το πράγμα σύντροφοι δεν μπορεί να συνεχιστεί. Διαβάζω στην «δημοκρατία», ότι μετά τον κ Λοβέρδο, που ψωνίζει σε σούπερ μάρκετ στο Περιστέρι, έρχεται και ο εκ Δράμας κ. Κυριαζίδης, ο οποίος κραυγάζει: «Δεν φτάνουν τα μιστά», όπως ούρλιαζε η κυρία Ξένη (Σαπφώ Νοταρά) στον διευθυντή της κ. Χαρίλαο (Γιάννης Μιχαλόπουλος) στο «Αχ αυτή γυναίκα μου». Πέντε ψωροχιλιάδες μισθό παίρνουν οι βουλευτές. Πώς θα ζήσουνε ρεεεεε. Τα να μου κάνουν δάκρυα δυό και στεναγμοί σαρανταδυό, που τραγουδούσε ο Λάκης Παππάς. Και δεν είναι μόνο πέντε έτσι; Κάτι επιτροπές, κάτι ατέλειες, δεν τα βάλαμε. Ο λουστράκος, ο εμποράκος, ο Βασιλάκης Καΐλας, ο Γιαννάκης Καλατζόπουλος και η Μάρθα Βούρτση, ένωσαν τα δάκρυά τους, μόλις μάθανε το δράμα των βουλευτών μας. Φίλοι μου το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό. Με πέντε χιλιάδες δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζονται 2 ή 3 φορές το μήνα και να φωνάζουν «Ναι σε όλα». Έξοδα είναι αυτά. Κάτι πρέπει να γίνει. Μια ιδέα είναι να εμφανισθούν όλοι οι εθνοπατέρες ως γιδοβοσκοί και να εγγραφούν για αποζημιώσεις – τσόντα, απ’ τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Άλλη ιδέα είναι να τους δώσουν από μια σκαπάνη και να βγουν να φτιάξουν τους δρόμους και τα πεζοδρόμια που θυμίζουν οχυρωματικά έργα. Κάτι θα βγάλουν κι’ από ‘κει. Τέλος, απευθύνω έκκληση στις ΜΚΟ να τους εντάξουν στα προγράμματά τους, ως ευπαθείς με τους Μπαγκλαντεσιανούς. Κάτι θα βγάλουν κι’ από ‘κει
§. Εκατοντάδες οι νεκροί. Χιλιάδες οι αγνοούμενοι. Εκατομμύρια τα ψέματα. Ένα μέρος των νεκρών, είναι θαμμένοι στο νεκροταφείο Ζωγράφου. Αυτούς τους ανακάλυψε ο αείμνηστος Δήμαρχος Ζωγράφου και μετά Αθηναίων Δημήτρης Μπέης. Μάλιστα στον ομαδικό τάφο τους, αριστερά τω εισερχομένω, τοποθέτησε μία μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα των εκεί θαμμένων, άνευ ετέρων διευκρινιστικών στοιχείων. Δηλαδή πού πέθαναν (σκοτώθηκαν, τους έλιωσαν οι ερπύστριες…), πότε πέθαναν κ.λπ. Άλλοι τέτοιοι τάφοι, βρέθηκαν διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα, όπως στην Πηγάδα του Μελιγαλά, στη σπηλιά του Φενεού και αλλού. Επίσης έχουν βρεθεί στην Απχαζία και στο ορεινό Αζερμπαϊτζάν. Τέλος ειδικό μαυσωλείο έχει ανεγερθεί για την ηρωίδα Ηλένια, φοιτήτρια (δεν έχει διευκρινισθεί ακόμα αν ήταν φοιτήτρια του Πολυτεχνείου της Αθήνας ή του Πανεπιστημίου της Χώρας του Ποτέ, που είχε επισκεφθεί τότε τη χώρα μας για να βάλει πλάτη στον αγώνα…) που δολοφονήθηκε μέσα στο Πολυτεχνείο, πίσω από τον αριστερό, όπως μπαίνουμε, φοίνικα. Το Μαυσωλείο της Ηλένιας, έχει ανεγερθεί σε μυστικό σημείο (πάνω στο μαγεμένο βουνό) για να μη συρρέει πολύς λαός και δημιουργείται κυκλοφοριακό χάος. Και κάτι ευχάριστο. Από το τέλος του έτους, θα αρχίσουν να μοιράζονται οι τιμητικές συντάξεις στους συγγενείς των θυμάτων, σε εφαρμογή της αποφάσεως, του τότε υπουργού Δικαιοσύνης. Και του χρόνου παιδιά.
§. Διάβασα στην «κυριακάτικη δημοκρατία»: «Η Βουλγαρία κατακτά σταδιακά τα Σκόπια και η Αθήνα ‘’ανήμπορη’’ και ‘’παγωμένη’’, βλέπει σταδιακά το κράτος που στα χαρτιά ονομάζεται ‘’Βόρεια Μακεδονία’’, αλλά στην πράξη σκέτο ‘’Μακεδονία’’, να ‘’κουρνιάζει’’ υπογείως στην αγκαλιά της Σόφιας, σύμφωνα με το πάγιο όνειρο των Βουλγάρων. Η Μακεδονία χάνεται και η Αθήνα… αρμενίζει». Η ιστορία δεν είναι σημερινή. Ξεκινάει από το 1870 όταν οι βουλγαρική εκκλησία αποσχίσθηκε από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και έγινε αυτόνομη (Εξαρχία). Και τότε η Ελλάδα αρμένιζε. Ήταν τότε βέβαια πρόσφατος ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, που μας «φρέναρε» κάπως. Όμως τότε, βρέθηκαν ο Παύλος Μελάς, ο Καπετάν Κόττας, Ο Πατριάρχης Ιωακείμ ο Γ, ο Γερμανός Καραβαγγέλης και τόσοι άλλοι Μακεδονομάχοι, που με τα όπλα έκοψαν την όρεξη της Βουλγαρίας. Τότε βρέθηκαν. Σήμερα; Τι σήμερα, που αν δεν ήταν η «κυριακάτικη δημοκρατία» να μας αποκαλύψει τη βιομηχανία των βουλγαρικών διαβατηρίων, θα είχαμε μαύρα μεσάνυχτα. Θα μου πείτε και τώρα που το μάθαμε τι θα γίνει; Ε πως; Είμαστε η «Ελλάδα του 2.0». Λίγο τόχετε αυτό; Άλλωστε μπορεί να βρεθεί πάλι κανένας Παύλος Μελάς, κανένας Ίων Δραγούμης, κανένας Σουλιώτης Νικολαΐδης, να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους. Άμποτε!
