Ένα ολόκληρο νησί στο στόχαστρο της μιντιακής αυθαιρεσίας και της πολιτικής σιωπής
Τις τελευταίες ημέρες, μετά το μακελειό στα Βορίζια, η Κρήτη βρίσκεται άδικα, για μία ακόμη φορά, στο “εδώλιο” της κοινής γνώμης. Από το πρωί μέχρι το βράδυ, τα μεγάλα ΜΜΕ των Αθηνών αλλά και πολλά εγχώρια που αναπαράγουν, δημόσια (ΕΡΤ) και ιδιωτικά, επιδίδονται σε μια άνευ προηγουμένου τηλεοπτική υπερπαραγωγή “ανάλυσης”, με τίτλους, πάνελ, “ειδικούς” δημοσιογράφους, ψυχολόγους, δικηγόρους, ιατροδικαστές, γραφικούς συνταξιούχους αστυνομικούς και λοιπούς που κρίνουν έναν ολόκληρο λαό, ελαφρά τη καρδία.
Ένα τραγικό γεγονός, καταδικαστέο απ’ όλους, μετατράπηκε σε πρόσχημα για να παρουσιαστεί η Κρήτη ως τόπος βίας, ανομίας, οπλοφορίας και παρανομίας. Ένα νησί με τεράστια ιστορία, πολιτισμό, φιλοξενία και ανθρωπιά παρουσιάζεται με τον πιο προσβλητικό τρόπο, σαν το “φαρ ουέστ” της Ελλάδας, επειδή έτσι “πουλάει τηλεθέαση”.
Η αλήθεια όμως είναι άλλη.
Η Κρήτη δεν είναι αυτό που δείχνουν και προσπαθούν να κατασκευάσουν.
Η Κρήτη είναι η γη της προσφοράς, της αλληλεγγύης, της αντρειοσύνης και της τιμής. Είναι ένας τόπος όπου ανθούν οι επιστήμες, με κορυφαία εκπαιδευτικά ιδρύματα και το σπουδαιότερο ερευνητικό κέντρο της χώρας. Είναι τόπος με σπουδαία οικονομική δραστηριότητα, όπου άνθρωποι μοχθούν από κάθε μετερίζι για την προκοπή. Είναι, τέλος, ο τόπος που έδωσε ήρωες, επιστήμονες, αγρότες, καλλιτέχνες και επιχειρηματίες που τιμούν την Ελλάδα. Είναι ένας τόπος που δέχεται και φιλοξενεί κάθε χρόνο εκατομμύρια τουρίστες και επισκέπτες Δεν μπορεί να ταυτίζεται με τη συμπεριφορά λίγων και πολύ συγκεκριμένων.
Η τηλεοπτική παραπληροφόρηση
Τα Μέσα της Αθήνας – ακόμα και η ΕΡΤ – παρουσίασαν το περιστατικό σαν “έθιμο”, σαν “κουλτούρα”. Μιλούν για «τη βεντέτα των Κρητικών» (ενώ βεντέτα δεν είναι, βλέπε Πανούση, Παπακωνσταντή κ.λπ.), για «την παράδοση των όπλων», λες και όλο το νησί συμμετέχει σε εγκληματική δραστηριότητα. Πρόκειται για απαράδεκτο ρατσισμό απέναντι στους Κρητικούς, καμουφλαρισμένο ως “ενημέρωση”. Ακόμη και τοπικά γραφικά “βλαστάρια”, δήθεν δημοσιογράφοι, για την προσωπική τους προβολή εμφανίζονται σε κάθε είδους εκπομπή των Μέσων της Αθήνας, ρίχνοντας… λάδι στη φωτιά.
Και βέβαια, όσο τα πάνελ ασχολούνται με τα Βορίζια, κανείς δε μιλά για τα πραγματικά προβλήματα: τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τα ΕΛ.ΤΑ., τα σκάνδαλα διαφθοράς, τα Τέμπη, τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου.
Η “τηλεοπτική Κρήτη” έγινε το άλλοθι της σκόπιμα αποπροσανατολισμένης επικαιρότητας.
Η σιωπή των τοπικών παραγόντων και της κυβέρνησης
Ενώ τα Μέσα λοιδορούν έναν ολόκληρο τόπο, λείπουν παντελώς οι φωνές που θα υπερασπιστούν την Κρήτη.
Πού είναι οι βουλευτές της Κρήτης; Πού είναι οι αυτοδιοικητικοί, οι περιφερειάρχες, οι δήμαρχοι, οι όποιοι παράγοντες;
Πού είναι για να καταδικάσουν μεν το μακελειό, αλλά να υπερασπιστούν την Κρήτη και τους Κρητικούς, ότι δεν είναι αυτό που ξένοι συλλήβδην τους καταλογίζουν, ότι «όλοι μας φταίμε».
Γιατί δε βγαίνουν να πουν το αυτονόητο: ότι αυτό δεν είναι η Κρήτη, ότι ένα έγκλημα δε χαρακτηρίζει έναν λαό;
Η σιωπή τους πληγώνει.
Το ηθικό των Κρητικών είναι στα τάρταρα, γιατί βλέπουν να προσβάλλεται ο τόπος τους χωρίς κανείς να υψώνει το ανάστημά του.
Και η κυβέρνηση; Απούσα.
Καμία ισορροπημένη φωνή, καμία επίσημη τοποθέτηση για τη στοχοποίηση μιας ολόκληρης περιφέρειας, μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Κίνδυνος κοινωνικής αντίδρασης
Αυτή η συνεχής στοχοποίηση δεν είναι αθώα, ούτε χωρίς συνέπειες.
Όταν οι Κρητικοί νιώθουν ότι λοιδορούνται, όταν ακούνε να τους παρουσιάζουν ως “επικίνδυνους”, τότε γεννιέται θυμός και αποξένωση.
Ήδη ακούγονται φωνές που θυμίζουν άλλες εποχές, τότε που κάποιοι μιλούσαν για «αυτονομία», όχι από εθνική διάθεση, αλλά από αγανάκτηση και πληγωμένη αξιοπρέπεια.
Αυτό είναι επικίνδυνο. Και η ευθύνη βαραίνει όσους, με την υπερβολή τους, ξανανοίγουν πληγές και διχασμούς.
Η Κρήτη ήταν και είναι κομμάτι της ψυχής της Ελλάδας. Όσοι σήμερα την απαξιώνουν, παίζουν με τη “φωτιά” της κοινωνικής συνοχής.
Ώρα για μέτρο, αλήθεια και σεβασμό
Η Κρήτη χρειάζεται ψύχραιμη, δίκαιη αντιμετώπιση, όχι τηλεοπτικά κατευθυνόμενα “πυροτεχνήματα”.
Η κοινωνία της καταδικάζει τη βία, αλλά δε θα δεχτεί να τη στοχοποιούν.
Η Πολιτεία και οι θεσμοί οφείλουν να σταθούν δίπλα στους πολίτες, να προστατεύσουν την εικόνα του νησιού, να αποκαταστήσουν την αλήθεια και να τιμωρήσουν το έγκλημα.
Γιατί η Κρήτη δεν είναι τόπος εγκληματιών.
Είναι τόπος τιμής, φιλότιμου, πολιτισμού και φιλοξενίας.
Και η προσβολή της Κρήτης είναι προσβολή για ολόκληρη την Ελλάδα.
Η Κρήτη δε ζητά οίκτο, ζητά σεβασμό. Και όσο η Αθήνα την κρίνει από τις ακρότητες των λίγων, τόσο αδικεί την αξία των πολλών.
