Αναμφίβολα δεν χρειαζόταν να φτάσουμε στο «σήμερα» για να διαπιστώσει κάποιος πως η Κρήτη είναι ο τόπος που η Ευρώπη διασταυρώνεται με την Ανατολή. Εκτός αν κάποιος έπεσε από τα σύννεφα. Τουλάχιστον, θα περίμενε κανείς πως το 2025 οι πρακτικές του 1950 και πρακτικές που κατοικούσαν… δυτικά του Πέκος, θα έπρεπε να έχει μπει δια παντός στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Σε αυτή την εξωραϊσμένη παραδοχή κυοφορείται η μορφή της σύγχρονης βεντέτας και απλά περιμένει μία καλή αφορμή για κάνει την εμφάνισή της.
Ας είμαστε δίκαιοι. Μία αφορμή είχε διακρίνει ο (πασίγνωστος –πλέον- από την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ) «Φραπές» ο οποίος τον περασμένο Ιούλιο είχε (σχεδόν προφητικά θα έλεγε κανείς) πει το εξής σε μία από τις πρώτες τηλεοπτικές εμφανίσεις του: «Κινδυνεύουμε να κηρυχτεί στο νησί της Κρήτης βεντέτα και μεγάλου βαθμού βεντέτα». «Όλα που έχουν βγει στον αέρα κακώς έχουν βγει στον αέρα γιατί βλέπουμε πως ο ένας κατηγορεί τον άλλον (…) κινδυνεύουμε για σοβαρά οικογενειακά προβλήματα».
Τάδε έφη Φραπές. Τον περασμένο Ιούλιο. Για τον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Για πρόβατα, επιδοτήσεις και συνομιλίες των εμπλεκόμενων που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας…
Κοντολογίς, είπε ότι οι βεντέτες δεν είναι απλά ευκαιριακή θεματική για τηλεοπτικές εκπομπές, σόου, σειρές με ολίγη από τοπική ντοπιολαλιά αλλά μία βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια της κρητικής γης.
Ουδεμία εντύπωση προξενούν λοιπόν οι 2.000 σφαίρες στα Βορίζια και σε κάθε χωριό χωρισμένο όπου αρκούν πρόβατα, επιδοτήσεις, ή ακόμα και ένας (μη) χαιρετισμός ή ένα βλέμμα για να γίνει μακελειό.
Τουναντίον, εντύπωση (θα έπρεπε να) προκαλεί ωστόσο, η (μερική) αφωνία του πολιτικού κόσμου.
Αλλά το πρώτο «βραβείο» απονέμεται τιμητικά στην, εκ των υστέρων, προσέγγιση με όρους τηλεοπτικού «σασμού». Με εισαγωγικά δηλαδή. Οι σφαίρες έπεσαν βροχή, εν αντιθέσει με τις λέξεις που υπόκεινται σε κάποιο αόρατο σταγονόμετρο.
Αναμφίβολα, όταν ο Καζαντζάκης σκεφτόταν ότι «η Κρήτη δεν θέλει νοικοκυραίους, θέλει κουζουλούς, αυτοί οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη», σίγουρα δεν είχε αυτό ακριβώς στον νου του.
Μέσα από το έργο του αποτύπωσε όσο κανείς την πραγματική πλευρά της λεβεντιάς της Κρήτης, τις ανησυχίες της. Τις λαχτάρες της. Από τη δίψα για ελευθερία και το ανυπόταχτο πνεύμα του Καπετάν Μιχάλη ως τους υπαρξιακούς προβληματισμούς του «Γκρέκο». Μία ρομαντική πραγματικότητα, ναι μεν περασμένων δεκαετιών, αλλά εκ διαμέτρου αντίθετης με την εικόνα που σχηματίζουν οι κάθε λογής ΟΠΕΚΕΠΕ-δες.
Η ίδια κοινωνία γέννησε και Καζαντζάκηδες και κουμπουροφόρους. Δύο όψεις του ίδιου νησιού. Όσο δεν σπέρνεις Γκρέκο, θερίζεις μία γκροτέσκα πραγματικότητα.
Και όσο η βεντέτα αντιμετωπίζεται με όρους «Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες», τα επόμενα Βορίζια είναι απλά θέμα χρόνου.
(Δεν) πάμε πακέτο
Φυσικά δεν είναι μόνο η Κρήτη. Απλά έχει μπει στο μικροσκόπιο. Όλα αυτά συμβαίνουν, σε μία Ελλάδα που αποτυγχάνει να τα βάλει με τους μεγαλοκαρχαρίες κάθε λογής αλλά σημειώνει τεράστια επιτυχία απέναντι στη «μαρίδα». Επί παραδείγματι, ενώ κανείς δεν μπορεί να εξάρει την επιτυχία στην πάταξη του οργανωμένου εγκλήματος, μπορεί εύκολα να υπογραμμίσει την ευκολία με την οποία η αστυνομική ανοχή εξαντλείται σε δασκάλους, γιατρούς, φοιτητές, διαμαρτυρόμενους στο λιμάνι της Σούδας. Κατά τα ειωθότα δηλαδή. Ακόμα και σε ανθρώπους με τεχνητά μέλη στα Εξάρχεια. Αλλά δεν είναι τα μοναδικά εξόφθαλμα που συμβαίνουν.
Εδώ λαμβάνεται απόφαση για λουκέτο σε καμία 200αρια καταστήματα ΕΛΤΑ (αναντίρρητος πυλώνας για τις τοπικές κοινωνίες –όχι μόνο για τα τις χάρτινες επιστολές) και πρωτίστως κάποιος CEO (πίσω από την ασφάλεια που του παρέχει ο όρος «τεχνοκράτης») δεν διστάζει να ισχυριστεί πως παρείχε σχετική ενημέρωση μέσω… e-mail και δευτερευόντως μία κυβέρνηση να υποστηρίξει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι (ακόμα και αν γνώριζε) φταίει αυτός ο… παλιοτεχνοκράτης. Ακόμα και αν είναι τριών ηπείρων.
Κάπως έτσι τα ΕΛΤΑ (μετά τον σάλο) τείνουν να γίνουν η μεγαλύτερη απειλή για τα ποσοστά της ΝΔ εν συγκρίσει με όλες τις προηγούμενες υποθέσεις που έχουν βάλει την κυβέρνηση σε ένα ατελείωτο σπιράλ κρίσης από τον περασμένο Φεβρουάριο (Τέμπη, ΟΠΕΚΕΠΕ, ακρίβεια, υποκλοπές κτλ).
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένας ανασχηματισμός ενδέχεται να εγείρει μεγαλύτερες φουρτούνες από εκείνες θα επιχειρούσε να κατευνάσει. Πού να σκαλίζεις τώρα και τίποτα… ανεκπλήρωτες υπουργοποιήσεις. «Φταίει η απόφαση των ΕΛΤΑ», όπως ισχυρίζονται ακόμα κάποια γαλάζια στελέχη σε δημόσιες εμφανίσεις τους. Των ΕΛΤΑ. Και καθάρισες.
Αλλά, όπως με ειδοποιούν από το κοντρόλ δεν συντρέχει (ούτε ετούτη τη φορά) κανένας λόγος ανησυχίας. Γιατί το διαπιστωμένο «τραύμα» που δημιουργούν τα λουκέτα στα υποκαταστήματα ΕΛΤΑ θα επουλωθεί, δια της ίδιας επικοινωνιακής «θεραπείας».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το ποσό των… 1,3 δισ. ευρώ(!) δρομολογείται να βγει από τον κρατικό κορβανά για την ενίσχυση των συνταξιούχων. Και δη των χαμηλο-συνταξιούχων. Με την ελπίδα να γεφυρωθεί κάπως η απόσταση που τους χωρίζει από το πλησιέστερο κατάστημα όπου θα εξυπηρετηθούν…
Αλλά έτσι είναι. Κάτι δίνεις, κάτι χάνεις.
Η λογική είναι ξεκάθαρη. Ό,τι δεν αποφέρει κέρδος, ακόμα και αν βρίσκεται στις παρυφές μίας παρεχόμενης κοινωνικής υπηρεσίας, πρέπει να κρίνεται με όρους κερδοφορίας επιχειρήσεων. Ως γνωστόν άλλωστε «όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει».
Βέβαια, και στη Γερμανία έπρεπε κάποια στιγμή να προσαρμοστούν, το έκαναν και έχουν από τα καλύτερα Ταχυδρομεία στον κόσμο. Αλλά γερμανικά ταχυδρομεία με τεφτέρι και ποδιά Μπακαλόγατου δεν έκανε κανείς.
«Έσοδα μείον έξοδα» μόνο ένας Ζήκος στην Ελλάδα ΑΕ.
