Του Μανώλη Κοττάκη
«Οι αριστεροί δεν είναι Έλληνες» διακήρυξε ο συνταξιούχος τεχνοκράτης-αναλυτής, ο οποίος συνήθως αναλαμβάνει τις επικίνδυνες αποστολές του Μαξίμου, που τον αξιοποιεί για να σφυγμομετρά τις αντιδράσεις στις τακτικές του. Πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση! Τι γνώμη έχει, άραγε, για αυτήν ο αριστερός υπουργός που μετέχει σήμερα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, η φωτογραφία του οποίου φιγουράρει, με την ιδιότητά του ως γραμματέα της ΚΝΕ, στο λεύκωμα για τα 100 χρόνια του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος; Τι γνώμη έχει, άραγε, για αυτήν ο λογογράφος του πρωθυπουργού, ο οποίος στα νιάτα του, πριν κάνει μακρά και επιτυχημένη πορεία στη δημοσιογραφία, ήταν κορυφαίο μέλος της ΚΝΕ; Τι γνώμη έχει, άραγε, ο επικεφαλής της εταιρίας που αποτελεί τον τεχνικό σύμβουλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ο οποίος επίσης στα νιάτα του ήταν μέλος της ΚΝΕ; Τι γνώμη έχει, άραγε, συνταξιούχος της κλαδικής των αναλυτών της Νέας Δημοκρατίας Βορείου Ελλάδος, ο οποίος, αν και σήμερα βγαίνει κάθε μέρα στον Σκάι και στηρίζει τον Κυριάκο, στα νιάτα του ήταν μέλος του Ρήγα Φεραίου; Τι γνώμη έχει ο πρώην συνεργάτης υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο η Νέα Δημοκρατία έχει κρατήσει στο τιμόνι σε μεγάλες δημόσιες υπηρεσίες και συνεργάζεται σήμερα μαζί του σε κομβικής φύσεως εθνικά θέματα; Όλοι αυτοί οι αριστεροί, που συνεργάζονται σήμερα με τη Νέα Δημοκρατία, θεωρούν τους εαυτούς τους μη Έλληνες; Τοποθετεί ο πρωθυπουργός ανθέλληνες στην κυβέρνησή του;
Και, εντάξει, οι αριστεροί δεν είναι Έλληνες. Οι πρώην υπουργοί της Ν.Δ. τι είναι; Γιατί αυτό που παρατηρήσαμε είναι ότι η Νέα Δημοκρατία απέφυγε να εκδώσει ανακοίνωση καταδίκης των επεισοδίων που έγιναν εις βάρος του πρώην υπουργού της Μάκη Βορίδη από αριστερούς κουκουλοφόρους στο Ηράκλειο, όπου είχε πάει για να συναντήσει με την οικογένειά του τον φοιτητή υιό του. Γιατί, άραγε, η Νέα Δημοκρατία, που εκδίδει ανακοινώσεις για το τελευταίο γκαζάκι που τοποθετείται στην είσοδο πολιτικού γραφείου βουλευτή, δεν εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης για την επίθεση των κουκουλοφόρων εις βάρος του πρώην υπουργού της στο Ηράκλειο;
Θέτουμε αυτές τις ερωτήσεις, αγαπητοί φίλοι, όχι για να λάβουμε απαντήσεις – διότι οι απαντήσεις είναι προφανείς. Τις θέτουμε για δύο λόγους.
Ο πρώτος είναι ξεκάθαρος: επιδιώκεται η δημιουργία τεχνητής έντασης στην ελληνική κοινωνία για να αποσπαστεί η προσοχή από αυτά που ζούμε και από αυτά που έρχονται. Είναι πιο εύκολο να τσακωνόμαστε στα πάνελ για το παρελθόν, παρά για το παρόν και το μέλλον. Για το παρελθόν έχουμε απαντήσεις, καθένας τις δικές του. Για το παρόν και το μέλλον, όμως, κάποιοι δεν τις έχουν. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι υπάρχει στην πατρίδα μας μια νέα απαίτηση εδώ και καιρό: η απαίτηση να μισώ. Κάποιοι θέλουν να μετατρέψουν τη χώρα μας σε αρένα τύπου Αμερικής, για να γλιτώσουν τις ποινικές τους ευθύνες και το σκαμνί. Κάποιοι θέλουν να μη μιλάμε ο ένας στον άλλον. Κάποιοι στάθηκαν μπροστά στη σορό του συνθέτη και χρησιμοποίησαν τα τραγούδια του για να επιτεθούν στον πολιτικό τους αντίπαλο. Δεν μπορούσαν να το κάνουν αλλού – θεώρησαν ιδεώδες μέρος μια κηδεία… Αν χρειαστεί να απελευθερώσουν και τα άκρα των άκρων της Ακροδεξιάς για να πετύχουν τη διασπορά του μίσους που θα τους σώσει, θα το κάνουν.
Είμαι ο τελευταίος που θα πει ότι η Αριστερά δεν έχει ευθύνες για την πορεία αυτού του τόπου – έχει και αυτή. Οι μνήμες και από τον Εμφύλιο, τότε που ο Άρης δήλωνε ότι τα σύνορα της Ελλάδας τελειώνουν στον Αλιάκμονα και πως επείγει η ίδρυση αυτόνομου μακεδονικού κράτους, καθώς και από το τραυματικό οκτάμηνο του 2015 είναι οδυνηρές και δεν διαγράφονται. Στο πανεπιστήμιο μαζί με συμφοιτητές μας νικήσαμε κατά κράτος την ΚΝΕ, για να βλέπουμε σήμερα τα κορυφαία στελέχη της να είναι υπουργοί αυτής της Νέας Δημοκρατίας και τους συναγωνιστές μας, που σήμερα είναι στην πολιτική, να τίθενται στο περιθώριο. Οι ιδεολογικές μάχες ήταν αβυσσαλέες και αφορούσαν την κατεύθυνση του κόσμου και την κατεύθυνση της χώρας. Όλα αυτά, όμως (που έγιναν πολιτικά, με αίσθηση συλλογικής μοίρας, σεβασμό στον αντίπαλο και όχι διχασμούς), δεν μας κάνουν να μη βλέπουμε το ιστορικό προφανές: το επιτήδειο Κέντρο που εκπροσωπούν κάποιοι, οι οποίοι σήμερα βρίσκονται κατά λάθος στη Νέα Δημοκρατία και ηγούνται αυτής, επενδύει μια ολόκληρη ζωή στο αιματοκύλισμα της χώρας μεταξύ της Δεξιάς και της Αριστεράς για να επιβιώνει το ίδιο. Όχι επειδή νοιάζεται για τον τόπο. Και το βοηθά σ’ αυτό η αφελής, ανιστόρητη, αδιάβαστη και τεμπέλα Αριστερά, που εξανίσταται και μπαίνει στη συζήτηση.
Αν πρέπει να κάνουμε κριτική σήμερα, αυτή θα έπρεπε να επικεντρωθεί στο γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία εφαρμόζει αριστερές πολιτικές σε πτυχές της κυβερνητικής πολιτικής. Μπορεί να μην τις εφαρμόζει στη φορολογία και στον ευέλικτο τρόπο που κινείται μέσα στον καπιταλισμό των offshores, αλλά εφαρμόζει αριστερές πολιτικές σε μια σειρά άλλων τομέων. Μαζί με την Αριστερά ψήφισε τον γάμο και τα ομόφυλα ζευγάρια. Η Αριστερά, που υβρίζει σήμερα ως ανθελληνική, έσωσε τον κύριο Μητσοτάκη όταν προσέθεσε στους 100 βουλευτές του και τις δικές τις ψήφους για να περάσει ο νόμος και να μη χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη. Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, η Πλεύση Ελευθερίας και οι βουλευτές του Κασελάκη. Μαζί με αυτή την Αριστερά ψήφισαν τον νόμο για τη νομιμοποίηση των 70.000 παράνομων μεταναστών. Και τώρα τους φταίει ο Ρούτσι. Μαζί με την Αριστερά εφαρμόζουν τον νόμο για την κάνναβη, και ο Άδωνις αποθεώνει τακτικά τον συγγραφέα αυτού του νόμου Νίκο Καρανίκα, τον οποίο κάποτε οι ίδιοι άνθρωποι διαπόμπευαν καθημερινώς. Και το κυριότερο: μαζί με την Αριστερά εφαρμόζουν πλήρως τη Συμφωνία των Πρεσπών, που παραχώρησε το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς. Μαζί με την Αριστερά συμπλέουν στα 6 μίλια στο Αιγαίο σιωπηρά. Ο Γεραπετρίτης και ο Τσίπρας ήταν οι πρώτοι που έσπευσαν να χαιρετίσουν την εκλογή του Τουρκοκύπριου Ερχιουμάν, ο οποίος είναι στέλεχος του υπουργείου Δικαιοσύνης της Τουρκίας και ανήκει στο «βαθύ κράτος» της Άγκυρας. (Χαιρέτισε ποτέ κανείς Τούρκος την εκλογή του Χριστοδουλίδη το 2023;)
Όποιος θέλει λοιπόν να ανοίξει αυτή τη συζήτηση με αυτούς τους όρους -Αριστεράς, Κέντρου, Δεξιάς- θα πρέπει να υποστεί τις ερωτήσεις. Και μετά θα πρέπει να δώσει και τις απαντήσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο ορθολογισμός δεν πηγαίνει χέρι χέρι με το μίσος. Πηγαίνει με το επιχείρημα. Έχεις επιχείρημα να απαντήσεις στον πολιτικό σου αντίπαλο; Αν ναι, σταμάτα τις στερεοτυπικές επιθέσεις. Δεν έχεις επιχείρημα, γιατί έχει γεμίσει κλέφτες, μαφίες και απατεώνες ολόκληρη η χώρα; Μη διχάζεις.
Κάτι τελευταίο: η συμπεριφορά που επέδειξαν οι Έλληνες απέναντι στις προβοκάτσιες επεισοδίων, που διακινήθηκαν για την ημέρα της 28ης Οκτωβρίου, δείχνει ότι ο λαός είναι ωριμότερος και εμπειρότερος από την ηγεσία του. Δεν τσιμπάει. Οι δεκάδες ελληνικές σημαίες που κρατούσαν στα χέρια τους μαθητές απ’ άκρου εις άκρον σε όλη τη χώρα, καθώς και εκείνες που κυματίζουν ψηλά στους ιστούς της πατρίδας μας ήταν η απάντηση στην ιδεολογική συμπόρευση της Αριστεράς με το Κέντρο ότι η σημαία μπορεί να βάφεται ροζ, και αυτό να χαιρετίζεται από την κυβέρνηση ως… ελευθερία έκφρασης. Η σημαία είναι γαλάζια, δεν θα βαφτεί ποτέ ροζ και οι Έλληνες ξέρουμε ποιοι είμαστε και ποια είναι η ταυτότητά μας. Δεν θα γίνουμε αυτό που θέλουν η διεθνιστική Αριστερά και το νεοφιλελεύθερο Κέντρο, που πάνε παρέα χέρι χέρι, παριστάνοντας τους εχθρούς.
