Σε πανικό το Μαξίμου για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και την Κοβέσι. Τρόμος για τις δύο γραμμές στο έγκλημα των Τεμπών
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Με γοργό ρυθμό συνεχίζεται η διάλυση στη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος χάνει καθημερινά όλο και πιο πολύ τον έλεγχο, ενώ έχει απομείνει ουσιαστικά δίχως στενό επιτελείο. Η επίσκεψη της Λάουρα Κοβέσι στη χώρα μας, η ανοιχτή διαφοροποίηση του Νίκου Δένδια, το κύμα βουλευτών και στελεχών που ανοιχτά υποστηρίζουν πλέον το αίτημα του Π. Ρούτσι για εκταφή της σορού του γιου του και οι συνεχείς αποκαλύψεις για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με φόντο τη κοινωνική δυσαρέσκεια και τη δημοσκοπική κατάρρευση, ενισχύουν τις φυγόκεντρες τάσεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο, μεγαλώνοντας την αβεβαιότητα και καθιστώντας απρόβλεπτες τις εξελίξεις, όσο κι αν από το Μέγαρο Μαξίμου μοιράζουν διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου.
Το μείγμα που έχει σχηματιστεί αποδεικνύεται εκρηκτικό και είναι πλέον φανερό σε όλους ότι ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να εκβιάσει όσο μπορεί την πραγματικότητα για να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία. Αν και έχει χάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση, με τα ποσοστά της κοινής γνώμης που αθροιστικά ζητούν «να φύγει» να αυξάνονται σε πρωτοφανή επίπεδα, οχυρώνεται πίσω από την αριθμητική πλειοψηφία της Βουλής, η οποία όμως έχει μετατραπεί και αυτή σε εύθραυστη και επίπλαστη.
Κορυφαίοι υπουργοί στις συζητήσεις τους, αναγνωρίζοντας την πολύ δύσκολη και ρευστή κατάσταση, κάνουν ωστόσο την πρόβλεψη -που μοιάζει περισσότερο με ευχή- ότι «τουλάχιστον έως το τέλος του έτους δεν θα έχουμε πολιτικές εξελίξεις». Τα μέτωπα όμως είναι ήδη τόσο πολλά, που κάνουν καθημερινά όλο και πιο βαρύ και ασήκωτο το κλίμα για την κυβέρνηση και προσωπικά για τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος, ακόμη κι αν καταφέρει να διατηρήσει τη «δεδηλωμένη», εκτιμάται ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να συρθεί από τις εξελίξεις και να οδηγηθεί εκών άκων σε εκλογές πολύ νωρίτερα από κάθε σχεδιασμό.
Με κομμένη την ανάσα
Στο πρωθυπουργικό επιτελείο παρακολούθησαν με κομμένη την ανάσα τις δηλώσεις της κυρίας Κοβέσι, η οποία, όπως ελέχθη χαρακτηριστικά, ήρθε στην Αθήνα για «να δείξει τα δόντια της» και να συμπυκνώσει τις προθέσεις της με τη φράση «η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία είναι εδώ για να μείνει».
Αν και με διπλωματικές διατυπώσεις, η Ευρωπαία εισαγγελέας δεν έκρυψε μάλιστα την απαξιωτική διάθεσή της για τον κ. Μητσοτάκη, αρνούμενη να κάνει οποιοδήποτε σχόλιο για το πρόσωπό του με τη δικαιολογία ότι «δεν τον έχω συναντήσει ποτέ».
Δεν πέρασε άλλωστε απαρατήρητο ότι δεν επεδίωξε να προγραμματίσει κάποια επαφή μαζί του κατά την εδώ παραμονή της, κάτι που είναι ασυνήθιστο για υψηλόβαθμους Ευρωπαίους αξιωματούχους όταν επισκέπτονται τη χώρα μας.
Τουναντίον, μίλησε εγκωμιαστικά για τις συναντήσεις της με τους υπουργούς Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοϊδη και Οικονομικών Κυρ. Πιερρακάκη, ενώ καταφανώς δεν έδειξε τα ίδια αισθήματα για τον Γ. Φλωρίδη, ο οποίος κινείται στο πνεύμα του σκληρού πυρήνα του Μεγάρου Μαξίμου. Για τον υπουργό Δικαιοσύνης ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική, σχολιάζοντας με νόημα ότι, ύστερα από κάθε συνάντηση, «βλέπω κάποια βελτίωση».
Για τους γνωρίζοντες, η δυσαρέσκειά της για τον κ. Μητσοτάκη οφείλεται και στις παλαιότερες δηλώσεις του, όταν, σε γραμμή… Άδωνη Γεωργιάδη, έλεγε από το βήμα της Βουλής τον Μάρτιο του 2024 ότι «η αρμοδιότητα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας περιορίζεται αποκλειστικά σε πράξεις που επηρεάζουν τα οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το μόνο ζήτημα που θα έπρεπε να απασχολεί την κυρία Κοβέσι είναι τα κεφάλαια της σύμβασης 717 και τίποτα περισσότερο».
Είχαν προηγηθεί οι καταγγελίες της ίδιας ότι οι ελληνικές Αρχές «εμποδίζουν την έρευνα για το θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών». Και το επανέλαβε, εντός έδρας, την Πέμπτη, στέλνοντας ένα σαφές προειδοποιητικό μήνυμα προς τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου. Το ίδιο έκανε -σε μεγαλύτερο βαθμό- για το περίφημο άρθρο 86 του Συντάγματος, υποχρεώνοντας τους κυβερνητικούς συνομιλητές της να παραδεχτούν, κόντρα σε όσα έλεγαν μέχρι πρότινος, ότι τα «παράθυρα» για το καθεστώς ατιμωρησίας των υπουργών παραμένουν και ότι πρέπει να γίνει η αναγκαία αναθεώρηση.
Σε τεντωμένο σχοινί
Εξίσου σημαντικό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία εξακολουθεί να «τρέχει» τις δικές της έρευνες τόσο για τα Τέμπη όσο και για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κόβοντας την όρεξη της ελληνικής κυβέρνησης ότι θα καταφέρει να συγκαλύψει αυτές τις δύο υποθέσεις με τις μεθοδεύσεις που ακολουθεί εντός και εκτός Βουλής.
Με την αγωνία για τις επόμενες καυτές δικογραφίες σκανδάλων, που είναι «καθ’ οδόν», να κορυφώνεται, η «γαλάζια» Κοινοβουλευτική Ομάδα βράζει. Σε τεντωμένο σχοινί κινούνται, έτσι κι αλλιώς, τα πράγματα για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με τις νέες αποκαλύψεις που έρχονται στο φως μέσω της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής αυτή τη φορά να αποτελούν πραγματικό κόλαφο. Οι εξελίξεις, παράλληλα, επιβεβαιώνουν και την «κυριακάτικη δημοκρατία», που έγραψε εγκαίρως ότι ο υφυπουργός Παρά τω Πρωθυπουργώ Γ. Μυλωνάκης αποτελεί «καμένο χαρτί και ο κ. Μητσοτάκης δέχεται πανταχόθεν εισηγήσεις να τον απομακρύνει».
Το «χτύπημα» του Δένδια και η χαμένη κομματική πειθαρχία
Κι ενώ το Μέγαρο Μαξίμου, κλεισμένο στον κόσμο του, θεώρησε ότι έχει εξασφαλισμένη την πειθαρχία, τα ρήγματα άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο. Μάλιστα, αυτό έγινε και σε επίπεδο κορυφής, με την πρωτοβουλία του υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Δένδια να διαφοροποιηθεί με ηχηρό τρόπο, δηλώνοντας από το βήμα της Βουλής, με αφορμή την απεργία πείνας του Π. Ρούτσι, «δεν διανοούμαι την απαγόρευση σε πατέρα να διερευνήσει τον θάνατο του παιδιού του».
Μακράν ο πιο δημοφιλής υπουργός, ο κ. Δένδιας δημιούργησε με αυτόν τον τρόπο νέα δεδομένα και στο εσωκομματικό τοπίο. Όχι μόνο διότι ακολούθησαν και άλλοι υπουργοί και βουλευτές, όπως οι Θ. Πλεύρης, Κ. Κυρανάκης και Δ. Μαρκόπουλος, που διατύπωσαν ανάλογη άποψη επί του θέματος, αλλά κυρίως επειδή φάνηκε καθαρά πως τα φόβητρα του Μεγάρου Μαξίμου είναι εντελώς ανίσχυρα και δεν μπορούν εν τέλει να εμποδίσουν διεργασίες που ως φόντο έχουν την «επόμενη ημέρα» για τη Ν.Δ. και την ηγεσία της.
Ο κ. Μητσοτάκης μέσα σε αυτό το κλίμα καταγράφεται ανήμπορος να σταματήσει αυτή την κινητικότητα, η οποία καθοδηγείται άλλωστε από τα ένστικτα αυτοσυντήρησης μιας μεγάλης παράταξης, που απειλείται με συρρίκνωση και εξαφάνιση υπό τη σημερινή της ηγεσία.
Η υπόθεση Ρούτσι παίρνει μάλιστα ευρύτερη διάσταση, διότι τείνει να εξελιχθεί σε υπαρξιακής σημασίας ζήτημα για την κυβέρνηση, η οποία είναι εγκλωβισμένη στα αδιέξοδά της. Η άρνηση να δώσει το πράσινο φως για τοξικολογικές εξετάσεις στις σορούς των θυμάτων ενισχύει τις υποψίες ότι φοβάται την αλήθεια για την αποκάλυψη των πραγματικών αιτίων των θανάτων.
Από την άλλη πλευρά, η απόφαση του Π. Ρούτσι να πάει «μέχρι τέλους» την απεργία πείνας, αν δεν ικανοποιηθεί πλήρως το αίτημά του, φέρνει αντιμέτωπη την κυβέρνηση με τη διαχείριση μιας κρίσης που μπορεί να οδηγήσει σε εντελώς απρόβλεπτες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
