Του Κώστα Πρώιμου
Ξυπνάς κάτι Κυριακές πρωί και αναρωτιέσαι, μήπως είσαι εικονικός χαρακτήρας σε video game με χειριστή ένα δεκαεπτάχρονο; Μήπως η ίδια σου η ζωή δεν είναι αληθινή παρά μερικά bytes σε μια κονσολίτσα; Πάντως αν είναι έτσι, οι άτιμοι οι δημιουργοί του παιχνιδιού δεν αφήνουν την παραμικρή λεπτομέρεια.
Έξω, ακούς ξεκάθαρα τη βροχή που πέφτει. Σηκώνεσαι, φτιάχνεις έναν καφέ με την ίδια απαράλλακτη γεύση και αρχίζεις να διαβάζεις στα διάφορα sites…
Είτε είσαι κομπάρσος στο συμπαντικό video game είτε κάποιος σπουδαίος-δημόσιος παράγοντας πρέπει να έχεις πρόσβαση στο καθετί.
Αν φερειπείν, σου δίνει το σύστημα να φας με χρυσά κουτάλια ή σε έχει διορίσει σε μια εξέχουσα επαγγελματική θέση η θεάρεστη και εξωπραγματική κυβέρνηση Μητσοτάκη τότε δικαίως θα σερφάρεις πρώτα στο «Πρώτο Θέμα», για να θαυμάσεις τα πεπραγμένα των ομογάλακτών σου αρίστων, ώστε να ευλογήσεις στο λογισμικό σου τους λόγους που εξακολουθείς να τους στηρίζεις ποικιλοτρόπως.
Στη συνέχεια θα μπεις και λίγο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» για να εξετάσεις και υπό το πρίσμα μιας δημοσιογραφικής σοβαροφάνειας τα θεάρεστα στον τομέα της βαθιάς πολιτικής αλλά και της εγχώριας οικονομίας.
Η αλήθεια είναι ότι το μάτι σου θέλει διακαώς να πέφτει και στα σημαντικά έργα και τις ημέρες της Τούνη και των φιλενάδων της, καθώς συνήθως βαριέσαι να ολοκληρώσεις τα ξύλινα άρθρα των «έγκριτων» γραφιάδων και γι’ αυτό ξενοκοιτάς γκομενάκια στις στήλες του life style ή σε πιο αλαφριά σάιτς, ξέρεις εσύ τώρα…
Τύφλα να ‘χει η Μητέρα Τερέζα εξάλλου. Σιγά, το μόνο κοινό τους γνώρισμα είναι πως όλες οι ανωτέρω δρούσαν επί αφρικανικού εδάφους. Και στο φινάλε τι προσέφερε η τελευταία; Τρόφιμα και φροντίδα στους πεινασμένους και τους κολασμένους του Τρίτου Κόσμου; Μάταιο, φτωχοί πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. (Ομοίως και σεξουαλικά πεινασμένοι, ωστόσο για δαύτους φροντίζουν και μεριμνούν εικονικά οι πρώτες.)
Αφού εν τέλει σταματάς να το πολυαναλύεις στην κεφάλα σου γιατί δεν τα μπορείς αυτά τα αρνητικά «κυριακάτικα», θυμάσαι ότι κάπου μέσα στο άνετο σπίτι κυκλοφορεί και μια σύζυγος.
Περίεργο, διότι έχεις ξυπνήσει εδώ και καμιά ώρα και ούτε που ακούστηκε. Πηγαίνεις με αργά βήματα προς το καθιστικό και τη βλέπεις σαν αποσβολωμένη να παρακολουθεί το τάμπλετ της.
-Καλημέρα, της αποκρίνεσαι ορθά-κοφτά…
-Μμμμ, σου απαντά και έτσι δίνει τον τόνο της προσωπικής σας επαφής και την έμφαση της συνεννόησης.
Επιστρέφεις στο δωμάτιό σου για να κάνεις ένα ντους. Μετά από λίγο, η γυναίκα σου σε πλησιάζει βιαστικά προστάζοντας το πρόγραμμα της ημέρας:
-Να σου πω, θα κλείσω τραπέζι στο (….) γιατί δεν θα μαγειρέψω ούτε σήμερα, βαριέμαι. Θα κανονίσω μήπως θέλουν να έρθουν και τα παιδιά.
Εσύ, κουνάς συγκαταβατικά το κεφάλι και αναρωτιέσαι από μέσα σου τι ώρα παίζει ο Παναθηναϊκός γιατί δεν πρόλαβες να το τσεκάρεις…
