Η επιστημονική κοινότητα αναμένει με ανυπομονησία τις μελέτες στο εντυπωσιακό εύρημα
Φαίνεται σαν να δημιουργήθηκε χθες. Αλλά όσο απίστευτο κι αν ακούγεται ένα μεγάλο αβγό που εντοπίστηκε στην Αργεντινή χρονολογείται 70 εκατομμύρια χρόνια πριν και ανήκει σε κάποιο είδος δεινοσαύρων. Το αρχαίο αυγό εντοπίστηκε στο Ρίο Νέγκρο, στην Παταγονία, και έχει αφήσει άφωνους τους ειδικούς σε όλο τον κόσμο.
Αν και μοιάζει εντυπωσιακά με αυγό στρουθοκαμήλου, πιθανότατα ανήκε σε μέλος του γένους Bonapartenykus, ενός μικρού σαρκοφάγου θερόποδου που περιπλανιόταν στην περιοχή κατά την ύστερη Κρητιδική περίοδο. Αν και αυγά δεινοσαύρων έχουν βρεθεί ξανά στην περιοχή, ένα τόσο καλοδιατηρημένο δείγμα είναι εξαιρετικά σπάνιο. Σύμφωνα με την αρχαιολογική ομάδα, μπορεί να περιέχει ακόμη και εμβρυϊκό υλικό κάτι που θα ερευνηθεί με λεπτομερείς σαρώσεις.
Ο Γκονζάλο Μουνιόζ, από το Αργεντίνικο Μουσείο Φυσικών Επιστημών Bernardo Rivadavia δήλωσε στο National Geographic: «Ήταν μια πλήρης και απόλυτη έκπληξη. Δεν είναι σπάνιο να βρίσκουμε απολιθώματα δεινοσαύρων, αλλά το πρόβλημα με τα αυγά είναι ότι είναι πολύ πιο σπάνια.»
Εξήγησε ότι τα αυγά σαρκοφάγων δεινοσαύρων είναι ιδιαίτερα σπάνια για διάφορους λόγους: «Πρώτον, υπάρχουν λιγότεροι σαρκοφάγοι από ό,τι φυτοφάγοι. Επιπλέον, τα αυγά τους είναι πιο “πτηνόμορφα”, καθώς η εξελικτική γραμμή των σαρκοφάγων δεινοσαύρων οδήγησε τελικά στα πουλιά. Αυτό σημαίνει ότι έχουν πιο λεπτά και εύθραυστα κελύφη, που καταστρέφονται πιο εύκολα. Η εύρεση τέτοιων αυγών είναι πολύ δύσκολη, γι’ αυτό αυτή η ανακάλυψη είναι τόσο εξαιρετική και εντυπωσιακή».
Το αυγό, μαζί με άλλα ευρήματα από τον ίδιο χώρο, θα σταλεί στο Αργεντίνικο Μουσείο Φυσικών Επιστημών για μελέτη. Ο Μουνιόζ δήλωσε ότι ελπίζει το αυγό να περιέχει έμβρυο, αλλά απαιτούνται εις βάθος σαρώσεις για να διαπιστωθεί αν υπάρχει κάτι στο εσωτερικό του. Αν βρεθούν ίχνη ενός αναπτυσσόμενου δεινοσαύρου, αυτό θα αποτελέσει μία από τις σημαντικότερες παλαιοντολογικές ανακαλύψεις στην ιστορία της Νότιας Αμερικής και θα προσφέρει νέες λεπτομέρειες για το πώς αναπτύσσονταν και εκκολάπτονταν οι δεινόσαυροι. Η Αποστολή της Κρητιδικής Περιόδου Ι (Cretaceous Expedition I) αποκάλυψε επίσης δόντια θηλαστικών και σπονδύλους φιδιών υποδηλώνοντας ότι ο χώρος αυτός ήταν κάποτε τόπος φωλιάσματος.
