Άλλοτε «σύμβουλος επιχειρήσεων», άλλοτε «εκλογικός αναλυτής», στην ουσία είναι ένας «υπάλληλος» του Μητσοτάκη, που δεν διστάζει να πουλήσει εκδούλευση, ακόμα και αν γελοιοποιείται
Του Βασίλη Γαλούπη
Είναι πάντοτε γραφικό να είσαι κομματικός κλακαδόρος. Αλλά είναι από τις ιδιότητες που για κάποιο λόγο η φαιδρότητά τους μεγεθύνεται όσο βαραίνουν τα χρόνια. Ο Ανδρέας Δρυμιώτης έκανε καριέρα δεκαετιών ως επικοινωνιακός παραστάτης ενός κομματικού συστήματος. Παρά ταύτα, δεν το βάζει κάτω. Επιμένει ακόμα να πουλάει χουλιγκανικό φανατισμό στις τηλεοράσεις με τρόπο που βάζει κάτω στρατιές αφισοκολλητών.
Σε τηλεοπτική εκπομπή του Σκάι εμφανίστηκε αγανακτισμένος που -κατά το γούστο του- δεν παρέστησαν αρκετοί αριστεροί στην κηδεία του Σαββόπουλου. «Για εμένα, ήταν ντροπή αυτό το πράγμα. Δεν μπορούσε κανείς να το διανοηθεί» έλεγε δήθεν σοκαρισμένος. Και απεφάνθη: «Πλέον, το να είσαι αριστερός έχει καταλήξει να μην είσαι Έλληνας». Είναι από τις δηλώσεις που δεν μπορείς να αποφασίσεις αν είναι τοξική ή απλά γελοία.
Η όλη συζήτηση κυλούσε στο γνωστό πλαίσιο της φιλοκυβερνητικής επικοινωνιακής κουβέντας. Για την άσχημη δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης ο Δρυμιώτης είχε τη… σοφή εξήγηση: «Οι άνθρωποι στις δημοσκοπήσεις απαντάνε πολύ χαλαρά». Σχολιάζοντας την «τοξικότητα» στην κοινωνία, που πλήττει την κυβέρνηση, ο Δρυμιώτης είπε να την απογειώσει, χαρακτηρίζοντας περίπου τους μισούς ψηφοφόρους στη χώρα ως μη Έλληνες.
Βλέποντας πως για κάποιο μυστήριο επικοινωνιακά λόγο ο πρωθυπουργός θέλησε να χρησιμοποιήσει ακόμα και τον θάνατο του Σαββόπουλου, ο Δρυμιώτης είπε κι αυτός να συνδράμει με τις δικές του φανφάρες του καφενέ: «Τι ήταν ο Σαββόπουλος; Πραγματικά, ήταν η επιτομή του Ελληνισμού». Ο Δρυμιώτης, προσπαθώντας να κάνει παλαιολιθικό service στον Μητσοτάκη, κατέφυγε σε μια νοητική ακροβασία τόσο ατζαμίδικη, που προκάλεσε μάλλον χαμόγελα, παρά διχασμό. Αφού ο Μητσοτάκης πήγε στην κηδεία του Σαββόπουλου, ενώ άλλοι όχι, η αντιπολίτευση είναι «μη Έλληνες».
Το μέτρο της «ελληνοφροσύνης» είναι μία από τις επικοινωνιακές τακτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη. Προφανώς, σε μια ιδανική για τον Δρυμιώτη ελληνική κοινωνία, όλοι θέλουν να είναι φίλοι του Μητσοτάκη και κανείς δεν τολμά να τον απορρίπτει. Καθετί χρησιμοποιείται για το καλό της εικόνας του πρωθυπουργού και για το «κόντυμα» πολιτικών του αντιπάλων, ακόμα και οι κηδείες. Γενικώς, κατά τον Δρυμιώτη, όσοι δεν βαράνε παλαμάκια στον πρωθυπουργό και στη διεφθαρμένη διακυβέρνησή του είναι «τοξικοί», «αγανακτισμένοι», αριστεροί και, πάνω απ’ όλα, «μη Έλληνες».
Ο Δρυμιώτης βιοπορίστηκε με μεγάλη επιτυχία με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Δεν έχει κανένα λόγο στα 85 του να αφήσει την… τέχνη του και να αρχίσει να μοιράζει πιστοποιητικά «μητσοτακικού πατριωτισμού» στον κόσμο. Αν πράγματι αυτό θέλει να κάνει, μπορεί να αρχίσει από την κορυφή, όπου παίρνονται οι κρίσιμες αποφάσεις. Από το πολιτικό του είδωλο, τον Κυριάκο, και τα ρεζιλίκια του στην υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας. Είναι πολύτιμος ο Δρυμιώτης για το σύστημα που υπηρετεί, ακριβώς επειδή δεν διστάζει να αυτο-εξευτελιστεί, λέγοντας με στόμφο χοντράδες που δεν τολμά το Μαξίμου να ξεστομίσει.
Η τυφλή πώρωσή του κάθε τόσο τον οδηγεί και σε παροιμιώδεις γκάφες. Όπως, όταν θέλοντας να διαφημίσει τον επαγγελματισμό της κυβέρνησης συγκριτικά με την αντιπολίτευση, την ξεφώνισε ως… επαγγελματίες κλέφτες: «Ο επαγγελματίας κλέφτης θα έρθει να κλέψει, δεν θα σε σκοτώσει. Ο ερασιτέχνης θα έρθει να κλέψει και να σε σκοτώσει». Πολυτεχνίτης, άλλοτε «σύμβουλος επιχειρήσεων», άλλοτε «εκλογικός αναλυτής», στην ουσία ο Δρυμιώτης είναι ένας καμικάζι του συστήματος Μητσοτάκη, που δεν διστάζει να φάει τη «σφαίρα» της αυτογελοιοποίησης για να πουλήσει εκδούλευση.
Στις… εμφυλιοπολεμικές του δηλώσεις αντέδρασε και η δημοσιογράφος Μαρία Αναστασοπούλου, μέσα από τον Σκάι, σχολιάζοντας με πρόθεση να κρατήσει αποστάσεις: «Αυτό που είπε ο κ. Δρυμιώτης είναι ανιστόρητο και γελοίο, κατά τη γνώμη μου. Σε λίγο θα παίρνουμε και πιστοποιητικά ελληνικότητας από ανθρώπους με μετεμφυλιακά σύνδρομα. Όταν βάζεις όλους τους ανθρώπους της Αριστεράς σε μία κατηγορία χαρακτηρίζοντάς τους ανθέλληνες, αυτό είναι το πιο τοξικό πράγμα που μπορείς να ρίξεις μέσα στην κοινωνία. Όταν το να γίνεις viral στην “Ομάδα Αλήθειας” γίνεται αυτοσκοπός, τότε έχεις χάσει την μπάλα. Υπάρχει κάποιο όριο σε αυτά που λέγονται δημόσια. Ας μη χωριζόμαστε κι άλλο».
Βέβαια, το πρόβλημα του Δρυμιώτη είναι ακριβώς αυτό. Εκείνος μπορεί να στόχευε στο να χωρίσει και να διχάσει, αλλά είναι τόσο μηδενική η αξιοπιστία του στην κοινωνία, που έγινε απλά το αστείο βιντεάκι της ημέρας. Μόνο ο προπαγανδιστικός βραχίονας της Ν.Δ. αντιμετώπισε με κατανυκτική σοβαρότητα τη δήλωση Δρυμιώτη. Η… βαθυστόχαστη «Ομάδα Αλήθειας» έτρεξε να αναπαράγει το βίντεο με τη… βαρυσήμαντη λεζάντα-κοτσάνα: «Τα είπε όλα». Το ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι «πατριώτες είμαστε όλοι οι Έλληνες. Δεν είναι προνόμιο κάποιων ο πατριωτισμός». «Είναι ντροπή να υπάρχουν στον δημόσιο διάλογο τέτοιες τοξικές και διχαστικές φωνές» είπε για το σχόλιο Δρυμιώτη ο ΣΥΡΙΖΑ. Και κατηγόρησε τη Ν.Δ. ότι «δεν διστάζουν να διχάζουν τους Έλληνες, ακόμα και την παραμονή της εθνικής επετείου».
Ήταν άλλο ένα, βαρετά προβλέψιμο επικοινωνιακό πυροτέχνημα Μητσοτάκη. Ο Δρυμιώτης είπε τη σάχλα του στην τηλεόραση. Η «Ομάδα Αλήθειας» την αναπαρήγαγε στο ίδιο κλίμα καφρίλας. Και ξαφνικά διάφορα κυβερνητικά trolls στα κοινωνικά δίκτυα έστησαν κόντρα μεταξύ αριστερών – δεξιών για το ’40. Στο μεταξύ, ο εθνικός ήρωας του Δρυμιώτη, Μητσοτάκης, συζητάει ακρωτηριασμό της χώρας στο Αιγαίο, γιατί αυτό βολεύει τώρα τις ενεργειακές και τις πολεμικές βιομηχανίες.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΔΡΥΜΙΩΤΗΣ
Πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος – αναλυτής
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου το 1940. Φοίτησε στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών. Αποφοίτησε από το ΕΜΠ το 1964 και το 1965 πήγε στην Αγγλία για μετεκπαίδευση. Επέστρεψε στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο του 1966 και από την 1η Ιανουαρίου 1967 άρχισε να εργάζεται στο Γραφείο Δοξιάδη. Στη συνέχεια και έως το 1984 εργάστηκε ως στέλεχος και ως γενικός διευθυντής της εταιρίας Ηλεκτρονικοί Διερευνηταί Δοξιάδη. Το 1984 έγινε συνιδρυτής της ΔΕΛΤΑ Πληροφορική, στην οποία διετέλεσε πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος έως την εξαγορά της εταιρίας από τη First Data, το 2004. Την περίοδο 2005-2006 διετέλεσε αντιπρόεδρος στην εταιρία Unisystems και στη συνέχεια, το 2007-2009, ανέλαβε πρόεδρος στη Singular Logic Integrator. Το 2010-11 ήταν επικεφαλής της Μονάδας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στο Γραφείο του Πρωθυπουργού της Ελλάδος. Το διάστημα 2007- 2008 αρθρογραφούσε στον «Ελεύθερο Τύπο» κάθε 15 ημέρες και από τον Ιούλιο του 2012 γράφει εβδομαδιαία άρθρα στην «Καθημερινή της Κυριακής». Θεωρείται από τους πρωτεργάτες της πληροφορικής στην Ελλάδα, με συμβολή στην υλοποίηση της συγκέντρωσης και της μετάδοσης των εκλογικών αποτελεσμάτων από το 1981-2009.
