Η υπόθεση του 19χρονου Ιρακινού, που συνελήφθη ξανά, μόλις λίγα 24ωρα μετά την επίθεσή του σε μηχανοδηγό του μετρό στη «Δουκίσσης Πλακεντίας» και τη σύλληψή του, είναι αποκαλυπτική της υποκρισίας και της αναποτελεσματικότητας που χαρακτηρίζει τη μεταναστευτική και αντιεγκληματική πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ενώ διαφημίζεται διαρκώς «μηδενική ανοχή στην εγκληματικότητα», η πραγματικότητα στους δρόμους και στα δικαστήρια εκθέτει και την κυβέρνηση και τη Δικαιοσύνη.
Ο νεαρός, που έχει συλληφθεί επανειλημμένα για διάφορα αδικήματα και δηλώνει άστεγος, αφήνεται ελεύθερος κάθε φορά με περιοριστικούς όρους. Αυτούς τους καταπατά συνεχώς χωρίς καμία συνέπεια. Σύμφωνα με πληροφορίες, η ΕΛ.ΑΣ. ενημερώνει εγγράφως τον εισαγγελέα για την παραβίαση των όρων. Όμως, οι δικαστές δεν διατάσσουν την κράτησή του. Ακριβώς αυτό το σημείο πρέπει να ελεγχθεί, και εκείνοι που εκθέτουν την κοινωνία σε κίνδυνο πρέπει να υποστούν και πειθαρχικές αλλά και ποινικές, αν προβλέπονται, κυρώσεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Θάνος Πλεύρης καμώνονται ότι «προστατεύουν» τους πολίτες, την ίδια στιγμή που το σύστημα που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει αφήνει επικίνδυνους παραβάτες να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και σε περιπτώσεις όπως του Ιρακινού, η Δικαιοσύνη στρέφεται εναντίον των νομοταγών πολιτών, αρνούμενη να κλείσει στη φυλακή τους λαθρομετανάστες εγκληματίες.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από την επίκληση της «ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης», ούτε αρκούν στους πολίτες οι επικοινωνιακές κορόνες περί «νόμου και τάξης». Υπόσχονται να τον απελάσουν, αλλά ο Ιρακινός εγκληματίας δεν θα έπρεπε καν να βρίσκεται εδώ. Θα έπρεπε να έχει απελαθεί αμέσως μετά την πρώτη του σύλληψη για οποιοδήποτε αδίκημα. Αυτό δεν έχει γίνει. Η κυβέρνηση, αντί για χειροπιαστό έργο, προσφέρει στους πολίτες… δικαιολογίες για την ανικανότητά της να επιβάλει την τάξη στη χώρα.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται άλλη μία κυβέρνηση που παριστάνει τη «σκληρή» απέναντι στους μετανάστες, ενώ στην πράξη αφήνει την εισαγόμενη εγκληματικότητα να θεριεύει. Ούτε μια Δικαιοσύνη που μοιράζει «δεύτερες», «τρίτες», πολλές «ευκαιρίες» σε ανθρώπους που αποδεδειγμένα δεν σέβονται ούτε τους νόμους ούτε τη χώρα που τους φιλοξενεί και τους ταΐζει…
Αυτό που έχει η ανάγκη η πατρίδα είναι πατριωτική ηγεσία, που να είναι επαρκής και να επικεντρώνεται στις πράξεις, όχι στα λόγια.
