Του Strange Attractor
Οι Αμερικάνοι λένε πως στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται.
Εμείς ως φύσει πιο λαρτζ λαός το πήγαμε ένα βήμα παραπέρα, και προσθέσαμε την… τηλεόραση.
Στην οποία, όπως θυμούνται οι κάπως παλαιότεροι, ειδικά τη δεκαετία του ’90, όλα μα όλα επιτρέπονταν. Σε «χυδαίο» θα έλεγα βαθμό.
Με ατελείωτες εκπομπές trash, και όχι μόνο μεταμεσονύκτιες.
Κάποιες (π.χ. Το Ζευγάρι της Χρονιάς) μεταδίδονταν σε πράιμ τάιμ.
Ήταν οι εποχές που βασίλευαν οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, με ατελείωτα «ερωτοδικεία», και με ατελείωτες συζητήσεις με τον μακαρίτη πλέον Μίστερ Εθνικά Μπούτια, τον Διονύση τον ερωτύλο, ζιγκολό, βίζιτες, κλπ. κλπ.
Ήταν η εποχή της Μπεζεντάκου, της Πέπης Τσεμεσλή, και όχι μόνο.
Μέχρι που μπήκε στη μέση το ΕΣΡ και τέθηκε (λέμε τώρα) μια τάξη στο διασκεδαστικό (να τα λέμε όλα) πλην όμως δύσοσμο εκείνο τηλεοπτικό τοπίο, που όμως γαλούχησε γενιές ψηφοφόρων… όπως πιο πριν η Ρούλα Κορομηλά με τις τσαούσες της γαλούχησε γενιές μπίμπο, που σήμερα ως σιτεμένες θείτσες αναπολούν τα νιάτα τους, και ψάχνουν τρόπους να αφαιρέσουν τα τατουάζ τους…
Θυμόσαστε τις ατέρμονες πολιτικές, και όχι μόνο, εκπομπές του Μάκη; Που ξεκινούσαν στις 11:30 μμ, και πολλές φορές τελείωναν στις 3 ή 4 το πρωί;
Δυο φορές την εβδομάδα παρακαλώ.
Με πολυπληθή πάνελ αποτελούμενα από διάφορους «ειδικούς» της εποχής, που όμως σε ένα μεγάλο ποσοστό κατέληξαν απαξάπαντες εκλεγμένοι «σωτήρες».
Τόση δύναμη και τόση απήχηση είχαν οι εν λόγω εκπομπές, όπου ο κάθε πικραμένος ζήτημα είναι αν είχε 2-3 λεπτά στη διάθεσή του να πει μια εξυπνάδα… μια ατάκα.
Παρ’ όλα αυτά, πολιτικοί και μη έκαναν ουρές στο στούντιο για να πιάσουν μια καρέκλα και να ξεδιπλώσουν το όραμά τους για την προκοπή του τόπου.
Με βασικά θέματα των εκπομπών διάφορα σκάνδαλα της εποχής, με παγκάρια, με επιτήδειους πολιτικάντηδες, με ελαφροχέρηδες υπουργούς και δημόσιους λειτουργούς, με διεφθαρμένους αστυνομικούς και τελωνειακούς, και με… «κουνιοτράμπαλα και κουδουνίστρες», κληρικούς και ιερομόναχους.
Μέχρι και τον Χριστόδουλο Ξηρό φιλοξενούσε τακτικά ο Μάκης, μαζί με τη Μπεζεντάκου, την εποχή μάλιστα που ο Μισέλ, ο εθνικός μας σερίφης, εξάρθρωνε τη 17 Νοέμβρη!!!!!
Πάντα λοιπόν υπήρχαν τέτοιοι, επίορκοι, σελέμπριτις μαϊντανοί, τυχάρπαστοι πολιτικάντηδες, απατεώνες επιδοματούχοι, και λοιπά φρούτα.
Δεν είναι προνόμιο του «υπαρκτού μητσοτακισμού. Απλά τώρα, όλοι αυτοί είναι πυλώνες του καθεστώτος.
Ήταν όμως τότε η εποχή της αθωότητας, και του… σοβαρού τεχνοκράτη Σημίτη. Η εποχή της τεχνητής ευμάρειας, όπως τη λέω.
Λεφτά υπήρχαν, όπως και διακοποδάνεια για το Μπαλί, και όλος αυτός ο ηθικός κατήφορος ήταν ο προάγγελος της «απογείωσης» της χώρας που λίγα χρόνια μετά διοργάνωσε φαντεζί Ολυμπιάδα, πήρε το ευρω-κύπελλο, και κατάφερε να έχει περισσότερες Καγιέν ανά κεφαλή απ’ όλη την υπόλοιπη ΕΕ.
Και μετά ήρθε η κρίση, η επίπλαστη ευμάρεια εξηφανίσθη, η χώρα και η οικονομία της μπήκαν σε υποθήκη, ο κάθε κατεργάρης επέστρεψε στον πάγκο του, και έβρισκες Καγιέν σε συνοικιακές μάντρες με 5.000 ευρώ και δώρο δυο πλαστικά πατάκια.
Έλα όμως που μυαλό δεν βάζουμε…
Να μην ξεχνάμε πως κρίση ξεκρίση, είμαστε η χώρα στην οποία πριν από 5-6 χρόνια έγινε μπεστσέλερ το βιβλίο που «έγραψε» ο Ντάνος (που κατ’ ομολογίαν του διάβασε μόλις 2-3 βιβλία στη ζωή του).
Τώρα μάλιστα βιβλίο, λέει, γράφει και ο Αλέξης, που ζήτημα είναι αν διάβασε ποτέ βιβλίο χωρίς εικόνες, αλλά όπως και να ‘χει το περιμένουν όλοι με αγωνία!
Ελπίζοντας (ουκ ολίγοι) πως θα επιστρέψει στην πολιτική σκηνή για να μας σώσει ξανά…
Η χώρα λοιπόν στην οποία οι Παπαροκάδες πουλούσαν περισσότερους δίσκους κι από τον Νταλάρα (σημείο αναφοράς για τέτοια πράγματα), για τον Μότσαρτ δεν το συζητάμε καν.
Η χώρα που έβγαλε πρωθυπουργό (για να μας σώσει από τους ξένους τοκογλύφους) τον Αλέξη που λέγαμε, τον πολιτικό αυτό άνδρα και συγγραφέα οσονούπω…
Η χώρα όπου κυκλοφορώντας στον δρόμο ο Δρ. Μπαρουφάκης δεχόταν επιθέσεις αγάπης από θαυμάστριες για ένα αυτόγραφο και μια σέλφι, λες και ήταν ο Σάκης Ρουβάς, λες και ήταν ο… Πρόδρομος και μόλις είχε βγει από το Big Brother!
Η χώρα που βλέπει άτομα (που ψηφίζουν μάλιστα) να πηγαίνουν σε τηλεπαιχνίδια γνώσεων, και να μας λένε πως το Μονακό είναι πόλη της Γερμανίας, και πως οι Σέρβοι βομβάρδισαν το Περλ Χάρμπορ το 1941! Ναι το είδα και το άκουσα ο ίδιος!
Η χώρα στην οποία ο περίφημος Μπισμπίκης, γνωστός ως ο «γκόμενος της Βανδή» απασχολεί ώρες ατελείωτες πολύτιμης τηλεοπτικής ενημέρωσης, και συγκρίνεται με τον Τζορτζ Κλούνεϊ!!!!!
Τι να λέμε;
Και πώς δένουν όλα αυτά τα φαιδρά και συνάμα τραγικά με τη σημερινή δυστοπική πολιτικά και οικονομικά πραγματικότητα που ζούμε;
Σε μια «αφρικανική» χώρα της Ευρώπης όπου μεσολάβησε η οικονομική κρίση που λέγαμε, με καπάκι την έλευση της πανδημίας που τα σάρωσε όλα σε παγκόσμιο επίπεδο;
Γίναμε σοφότεροι;
Πιο προσεκτικοί;
Σταματήσαμε να ψηφίζουμε αγράμματους και γόνους;
Βάλαμε μυαλό;
Μια ματιά στην επικαιρότητα μας δίνει την απάντηση.
Τελείωσε η Λιγναδιάδα και άρχισε η… Μπισμπικιάδα.
Πιο πριν είχαμε και τη «Φουρφουρθιωτιάδα»!
Παρένθεση εδώ… τη θυμάστε;
Βάσει της οποίας ένα απομεινάρι της παλιάς εκείνης καλής εποχής της σκουπιδιάρικης τηλεόρασης, όχι μόνο ζει και βασιλεύει, αλλά είχε (ίσως ακόμη να έχει) 24ωρη αστυνομική φρουρά, και ίσως αποτελούσε και τον «σκιώδη πρωθυπουργό, αφού έδινε διαταγές διά τηλεφώνου στον πιο έμπιστο συνεργάτη-υπουργό του ανήξερου.
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα του Καραμανλή (του κανονικού) «μα ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;».
Έλα μου ντε…
Με το μπάχαλο να συνεχίζεται, με το «σαρανταένα τα κατό» (sic) να κυριαρχεί, με θεσμοθετημένες υποκλοπές, με ΟΠΕΚΕΠΕΔΕΣ, με σιδηροδρομικές τραγωδίες και κυβερνητικές συγκαλύψεις, και άλλα τέτοια πολλά όμορφα κι ωραία.
Ποιος κυβερνάει λοιπόν αυτόν τον τόπο;
Εν έτει 2025 παρακαλώ, με κυβέρνηση αρίστων (ακόμη)… και να τίθεται ένα τέτοιο ερώτημα; Που δυστυχώς ακόμη να απαντηθεί αρμοδίως.
Ε, λοιπόν θα το απαντήσω εγώ ο ποταπός:
Μας κυβερνούν οι φραπέδες, οι χασάπηδες, οι Μακάριοι, και οι ντρικιντράδες σε συνεργασία με τα κουνιοτράμπαλα, που πλέον μπορούν να νυμφεύονται και να τεκνοθετούν ελεύθερα!
Και που πολλοί εξ αυτών είναι ή πολιτικάντηδες οι ίδιοι, ή στενοί συνεργάτες των πολιτικάντηδων, οι οποίοι με τη σειρά τους είναι οι μεσάζοντες των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών-καναλαρχών, κλπ. κλπ.
Εκτός κι αν ισχύει αυτό που μου είπε το πρωί ο φίλος μου ο Μήτσος (πρώην πασόκος, μετά συριζαίος, και νυν φανατικός κυριακικός) ο οποίος χωρίς καν να έχει υπ’ όψη του τον Φρόιντ, είπε με στόμφο και σιγουριά πως «το πρόβλημα της χώρας είναι σεξουαλικό!».
Και μάλλον έχει δίκιο… αλλιώς δεν εξηγείται όλη αυτή η σιγή ασυρμάτου, τόσο από τα αδέκαστα κανάλια, όσο και από την κυβέρνηση των αρίστων που λέγαμε, για τα διάφορα σοβαρά και καίρια καταγγελλόμενα, τα οποία μαθαίνουμε χάρη στη Ρουμάνα Κοβέσι, αλλιώς θα ξέραμε μόνο για την Πισπιρίγκου, τη Μουρτζούκου, και τον… Μπισμπίκη.
Έχω την ατυχή συνήθεια να είμαι information junkie, παιδιόθεν.
Να διαβάζω βιβλία, εφημερίδες, να ακούω ραδιόφωνο, να γράφω παραληρήματα, να παρακολουθώ Κουσουλό, Ευαγγελάτο, και Τατιάνα, και να επισκέπτομαι ξένα και ντόπια ενημερωτικά σάιτς σε βαθμό νοσηρού εθισμού.
Και σαν κερασάκι στη τούρτα να παρακολουθώ και 2-3 δελτία ειδήσεων την ημέρα. Καταλαβαίνετε λοιπόν την τρικυμία εν κρανίω που με διακατέχει.
Δελτία ειδήσεων που αφιερώνουν πολύτιμα δεκάλεπτα τηλεοπτικού χρόνου για το απόλυτο τίποτα, πριν διακόψουν για διαφημιστικά μηνύματα.
Χωρίς καν να αναφέρουν τα σοβαρά ελλείμματα της χώρας, π.χ. οικονομικά σκάνδαλα, ακρίβεια, διεθνή απαξίωση, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, ιδιωτικοποιήσεις των πάντων, μίζες κλπ., παρά μόνο επιδερμικά.
Είναι η λίστα Πέτσα ο λόγος της σιγής αυτής;
Είναι κάτι άλλο, όπως (πάλι ο Μήτσος μου ανοίγει τα μάτια) κάποια στικάκια με βίντεο και ηχογραφήσεις που κρατάνε τους εθνοπατέρες μας σε τάξη;
Ό,τι και να είναι, διά μίαν ακόμην φορά αποδεικνύεται πως είμεθα μπανανία που δυστυχώς δεν βγάζει ούτε καν μπανάνες, αν και σύμφωνα με τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ βγάζουμε μπανάνες ακόμη και πάνω στις απάτητες κορυφές του Ολύμπου, με καλλιεργητές που πάνε στα χωράφια τους με Φερράρι και Λαμποργκίνι!
Είδατε λοιπόν πόση ευμάρεια απολαμβάνουμε επί Κυριάκου;
Άσχετα αν αυτό δεν πολυβγαίνει προς τα έξω…
ΥΓ- Σύμφωνα με απόρρητη έκθεση ξένης πρεσβείας, στο ερώτημα «αν όχι ο Κυριάκος, τότε ποιος;», ένα 67% των ψηφοφόρων της ΝΔ προτείνει τoν Πορτοσάλτε, και κάποιοι πιο λίγοι τον Μακάριο τον Λαζαρίδη!
Κυριάκο τρίζει η καρέκλα σου… και πού να γυρίσει κι ο Αυτιάς από τας Βρυξέλλας…
