Του Γιώργου Χαρβαλιά
Προκαλεί ναυτία η οργανωμένη προσπάθεια μέσων ενημέρωσης σε διατεταγμένη υπηρεσία, πληρωμένων τρολ και δημόσιων φωνών στην Ελλάδα και την Κύπρο να επιρρίψουν τις ευθύνες για το διαφαινόμενο ναυάγιο του project της υποθαλάσσιας ηλεκτρικής διασύνδεσης εξ ολοκλήρου στην πλευρά της Λευκωσίας και του Προέδρου Χριστοδουλίδη.
Ναυτία, γιατί υπάρχουν Ελλαδίτες και Κύπριοι, δηλαδή Έλληνες, που επωμίζονται αυτή τη βρομοδουλειά, και ταυτόχρονα οργή, γιατί κάποιοι που θέλουν να μικρύνουν την πατρίδα επιχειρούν να διαβρώσουν άρρηκτους δεσμούς αίματος αιώνων μεταξύ των δύο χωρών.
Το ανόητο «blame game», που καλλιεργεί με προμετωπίδα φιλικό και υποτίθεται «έγκυρο» μέσο ενημέρωσης η κυβέρνηση Μητσοτάκη εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, έχει εν πρώτοις στόχο να αποτινάξει τις πραγματικές ευθύνες για τη ματαίωση του εγχειρήματος, που είναι η αδυναμία της ελληνικής πλευράς να το υποστηρίξει «επί του πεδίου», κοιτάζοντας κατάματα τον «νταή της γειτονιάς» στην άλλη ακτή του Αιγαίου. Εντάσσεται όμως και σε μια γενική στρατηγική υπαναχώρησης από εθνικά κεκτημένα και θεμελίωσης της άποψης ότι η Ελλάδα πρέπει να μην «ξανοίγεται», να μικραίνει διαρκώς και να ετεροπροσδιορίζεται ως αδύναμο γρανάζι του ήδη σαθρού ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Το σύγχρονο «οίκαδε» έχει συγκεκριμένους εμπνευστές και εκτελεστές – πολιτικούς, διπλωμάτες, οικονομικούς ολιγάρχες και μέσα ενημέρωσης της «αστικής διανόησης», που έχουν αναλάβει τον ρόλο της καθοδήγησης στο αξίωμα «η Κύπρος κείται μακράν». Αυτά τα τελευταία είναι που φιλοτεχνούν τη δήθεν αρνητική εικόνα της σημερινής κυπριακής κυβέρνησης, γράφοντας για «διγλωσσία», «ανακολουθίες», «υστερόβουλους στόχους» και «λεβαντίνικα μικροπρεπή παζάρια».
Ευτυχώς, οι Έλληνες της Κύπρου δεν διακατέχονται από τα συμπλέγματα μειονεξίας των φτιασιδωμένων κονδυλοφόρων, που πωλούν «εθνική σωφροσύνη» στα σαλόνια του Κολωνακίου. Υπάρχουν εξαιρετικοί συνάδελφοι και ανεξάρτητα έντυπα στο νησί, με διπλάσιες κυκλοφορίες από τα «έγκυρα» των Αθηνών, που δεν αφήνουν να πέσει τίποτα κάτω.
Την εβδομάδα που μας πέρασε, ο Γιώργος Καλλινίκου, διευθυντής Σύνταξης του «Φιλελεύθερου», της εμβληματικής κυπριακής εφημερίδας που πρώτη ανέδειξε τις μεθοδεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τα κουτοπόνηρα παιχνίδια του ΑΔΜΗΕ, απάντησε ευθέως στις αθλιότητες με ένα πύρινο άρθρο που είχε τον εύγλωττο τίτλο: «Ναι, θέλουμε πολύ το καλώδιο, κύριε Μητσοτάκη, αλλά δεν είμαστε Αμερικανάκια!» Στο site της ίδιας εφημερίδας, ο Κώστας Βενιζέλος, διακεκριμένος δημοσιογράφος και συγγραφέας που χαίρει καθολικού σεβασμού στην Κύπρο, βάζει τα πράγματα στη θέση τους και ζητά απαντήσεις από τον Έλληνα πρωθυπουργό. «Όσο οι έρευνες παραμένουν “παγωμένες”, το έργο προφανώς και δεν προχωρά. Και δεν προχωρά επειδή η Τουρκία απειλεί και οι αποδέκτες των απειλών στην Αθήνα επιλέγουν να μην κάνουν ούτε βήμα μπρος» γράφει ο Βενιζέλος και καταλήγει: «Καλό είναι, αντί να αναζητούν τρόπους να φορτώσουν δικές τους ευθύνες και να ενορχηστρώνουν διά των επιδοτούμενων ΜΜΕ επιθέσεις κατά του Προέδρου και του υπουργού Οικονομικών, να αναφερθούν στο διά ταύτα: πότε θα επανέλθει στη δράση το ιταλικό ερευνητικό σκάφος; Έχουν απάντηση; Τι λέγει επί τούτου ο Έλληνας πρωθυπουργός;»
Οι καλοί συνάδελφοι προτάσσουν τα αυτονόητα. Και επειδή η Αθήνα δεν αποτολμά μετωπική σύγκρουση με τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη, που έδειξε ότι δεν εκβιάζεται, βρήκε τώρα τον… κακό της υπόθεσης στο πρόσωπο του Κύπριου υπουργού Οικονομικών, τον οποίο ανέλαβε να «εγκαλέσει» ο δικός μας υπουργός Ενέργειας Σταύρος Παπασταύρου.
Θυμίζω, λοιπόν, ότι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών της Κύπρου, Μάκης Κεραυνός, δεν είναι… χθεσινός. Στο ίδιο πόστο υπηρέτησε και επί Τάσσου Παπαδόπουλου. Μόνο και μόνο το γεγονός ότι υπήρξε στενός συνεργάτης του τελευταίου «εθνάρχη» της Κύπρου διαλύει κάθε επιφύλαξη ως προς το εθνικό του φρόνημα. Επιπλέον, διαθέτει τεράστια εμπειρία. Εκτός από την προϋπηρεσία σε υπουργικά αξιώματα, υπήρξε διοικητής μεγάλης τράπεζας, επικεφαλής οικονομικών οργανισμών και θεωρείται «παλιά καραβάνα» της κυπριακής πολιτικής σκηνής.
Έτυχε να τον γνωρίσω προσωπικά επί προεδρίας του αείμνηστου Τάσσου, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο Παπασταύρου, εκτός από χθεσινός, είναι… τσικό μπροστά του – καλός δικηγόρος για πάρε-δώσε με φορολογικούς παραδείσους και εξωχώριες εταιρίες, αλλά μέχρι εκεί… Για να μην μπερδευόμαστε.
Ο Κεραυνός, από την πλευρά του, λέει το επίσης αυτονόητο: «Είδαμε και πάθαμε να συνέλθουμε από το Μνημόνιο (σ.σ.: αυτοί συνήλθαν κανονικά…). Πριν αρχίσουμε να ξοδεύουμε τα χρήματα των Κυπρίων φορολογουμένων για το καλώδιο, ας μας δείξει η Ελλάδα ότι αντέχει να το υποστηρίξει επί του πεδίου. Αλλιώς πετάμε λεφτά στον αέρα».
Αυτά τα απλά, που λέει ο Κεραυνός, δεν αρέσουν στην Αθήνα, η οποία πιέζει παρασκηνιακά τον Χριστοδουλίδη (άκουσον άκουσον!) να τον… ανασχηματίσει σε ένδειξη αποδοκιμασίας. Αλλά η υπόθεση, που προσλαμβάνει διαστάσεις διεθνούς διασυρμού για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δεν περιορίζεται στην υποβόσκουσα δειλία της ελληνικής πλευράς για μια θερμή αντιπαράθεση με την Τουρκία. Έχει κι άλλες σύνθετες πτυχές, που δύσκολα θα διαβάσετε στις φιλοκυβερνητικές «ενημερωτικές ναυαρχίδες». Ο ελληνικός ΑΔΜΗΕ βρίσκεται σε δεινή θέση, αφού έχει αναθέσει την κατασκευή του καλωδίου στη γαλλική NEXANS, η οποία, βλέποντας το project να καρκινοβατεί, ζητά επιτακτικά να της καταβληθούν τα έξοδα – και, στο φινάλε, μπορεί να τα διεκδικήσει νομικά αφού καλύπτεται με ρήτρες. Στο διοικητικό συμβούλιο του ΑΔΜΗΕ αποσιωπάται εντέχνως ότι συμμετέχουν και Κινέζοι μάνατζερ, αφού η κινεζική State Grid Europe Limited κατέχει σημαντικό ποσοστό μετοχών του οργανισμού! Την ίδια ώρα, στον «αέρα» βρίσκεται και η εγκεκριμένη επιδότηση 658 εκατομμυρίων ευρώ της Ε.Ε., ενώ την ίδια ώρα επιβεβαιώνεται η ανάμιξη της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, που διερευνά περίεργες δοσοληψίες για την εξαγορά του έργου από τον προηγούμενο δικαιούχο (Euroasia).
Eκτός δηλαδή από την προφανή και κυρίαρχη γεωστρατηγική διάσταση, που ξεγυμνώνει την αδυναμία της Αθήνας, υπάρχουν και σαφείς οικονομικές παρενέργειες, που επίσης αμαυρώνουν την εικόνα της ελληνικής (και μόνο) πλευράς. Ο ΑΔΜΗΕ έχει στην πράξη κηρύξει στάση πληρωμών προς τη Nexans και επιδιώκει να εγκλωβίσει στο αδιέξοδο το κυπριακό Δημόσιο με προκαταβολικές πληρωμές, αφού έχει άμεση ανάγκη από ενέσεις ρευστού. Για αυτό και έστειλε τις εκβιαστικές επιστολές που αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος».
Μέσα σε όλη αυτή την αποκαρδιωτική εικόνα, υπάρχουν και οι άθλιες πολιτικές ίντριγκες της παρέας Γεραπετρίτη – Παπαδοπούλου, που θέλουν πάση θυσία να αποδυναμώσουν τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη, ωθώντας τον σε υποχώρηση, γιατί τρέμουν μήπως ανοίξει το στόμα του και τους αποδώσει ευθύνες. Αν πράγματι επιβεβαιώσει δημόσια ότι πρότεινε τη χάραξη κοινής ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου και ο Μητσοτάκης… κοιτούσε τα άστρα, είναι βέβαιο ότι θα έχουμε πρόωρα δράματα…
