Του Βασίλη Λάμπογλου
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης …θέλω να σας πω ότι είμαι ένας από αυτούς που τον έλεγαν πριν 200 χρόνια κλέφτη και αρματωλό.
Είμαι αυτός που έδωσε όλη του τη περιουσία για την επανάσταση, ξεκληρίστηκε όλη του η οικογένεια ,πέρασε από στημένα δικαστήρια ,έχασε αγαπημένους του,λαβωθηκε σε σώμα και ψυχή, προδόθηκε από τους κοτζαμπάσηδες,ζητιανεψε για μια μπουκιά ψωμί και θάφτηκε άγνωστος και άγνωρος…
Για να έλθετε εσείς να μοιραστείτε τα δάνεια που σας πρόσφεραν οι Εγγλέζοι για να σας ελέγχουν,εσείς που πάντα ήσασταν πιστοί στους Σουλτάνους,εσείς που στήσατε 2 εμφυλίους σε Μωριά και Ρούμελη, εσείς που δεχόσασταν βασιλιάδες που βόλευαν τα αφεντικά σας.
Εγω ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που μαζί με τον λαό στις 3 Σεπτεμβρίου του 1843 στο ίδιο μέρος που σήμερα κειμαι,απαίτησαν το ελάχιστο απ’ όσα μου στερούσαν Βασιλείς,Δραγουμανοι,”ευεργετες “…
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που πολέμησε Βρετανούς στη Ζάκυνθο,Οθωμανους στη Δομοκό, Βούλγαρους στον Αξιό ,Τουρκους στην Ανατολική Θράκη.
Και σαν εγώ παρέμενα άταφος και “ανέστιος” εσείς κάνατε 2 κυβερνησεις και χωρίζατε την Ελλάδα, Γάλλοι στρατιωτικοί σας λοιδορούσαν στον Πειραιά και στα Ανάκτορα,πληρώνατε αποζημιώσεις και ζητάγατε συγγνώμη από Βρετανούς διπλωμάτες,στρέφατε τη πλάτη στις εκκλήσεις των Ελλήνων της Μακεδονίας , στέλνατε αθώους να αφήσουν τα κόκαλα τους στη Κριμαία,ανεχόσασταν Βασιλικά τερτιπια που οδηγούσαν τη χώρα σε ήττες και συρρίκνωση των εδαφών.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που με στείλατε μεσα στο Εσκιι Σεχίρ γιατί έτσι σας είπαν οι “Σύμμαχοι σας”,μα σαν χρειάστηκε να οπισθοχωρήσουμε, μας εγκαταλείψατε σε άγνωστα εδάφη, βορα στα στίφη του Τοπάλ Οσμάν.
Και ‘σεις βγάζατε Βασιλικά διατάγματα για την απαγόρευση εισόδου στη Πατρίδα Ελλήνων που σφαγιάζονταν μαζί μας.
Και απολαμβάνατε “Οίκαδε” τα βαλς και τα Φοξ τροτ που ακούγονταν από τα συμμαχικά σας πλοία , που χτυπούσαν με κουπιά τους απελπισμένους πρόσφυγες Έλληνες της Ιωνίας , προκειμένου να παραμείνουν εκεί, που δεν θα ενοχλούσαν τις “ορέξεις σας”.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης είμαι αυτός που κρατάγατε φυλακισμένο στην Ακροναυπλία και παραδώσατε στους Γερμανούς, αυτός που στείλατε να πολεμήσει στα Αλβανικά βουνά τους Ιταλούς και γύρισε ξυπόλητος και εγκαταλελειμμένος,που εντάχθηκε στο ΕΑΜ και ‘συ τον αποκάλεσε προδότη,τον εκτελέσες ανάπηρο στις φυλακές Χατζηκώστα , τον εστησες στα Σκοπευτήρια, τον έστειλες να δουλέψει στα γερμανικά εργοστάσια, του πήρες το σπίτι, του εκαψες τα χωριά,τον είπες συμμορίτη, του έστειλες τα παιδιά του στην Αμερική με τη καλή σου βασίλισσα .
Και ‘σεις… εσείς καλοσωριζατε τον στρατηγό σας, τρώγατε χαστούκια από πρέσβεις όπως τρώγατε την Αμερικανική βοήθεια μεταξύ σας, κλείνετε συμφωνίες για άρσεις διώξεων σε εγκληματίες πολέμου,εκτελούσατε “εχθρούς της πατρίδας”,φ υλακιζατε σε ερημονήσια, δικαζατε τους λεύτερους και στηνατε το κράτος σας που λαφυραγωγουσε συνειδήσεις και Πατρίδα με δοσίλογους, εγκληματίες και εχθρούς της Ελλάδας
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης που πήγα για να μείνω για πάντα στα εδάφη της Κύπρου μας, στο Ριζοκάρπασο και στη Κερύνεια όταν εσείς στηνατε με Χίτες πραξικοπήματα, δηλωνατε υποταγή στους Αμερικανούς και αποσυρατε μεραρχίες , επιστρέφατε με άλλο επίθετο απ’ οταν φεύγατε για να δηλώσετε πως “κείται μακράν”.
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης που σας παρακολουθώ άταφος ακόμη στην Ιωνία, στη Βόρεια Ηπείρο, στη Κύπρο γιατί δεν είχατε ποτέ τη δύναμη να ζητήσετε την εύρεση και επιστροφή μου … εσείς που στο όνομα της Δημοκρατίας (σας) ψηφίζετε όπως σας βολεύει.
Αυτό κάνατε 204 χρόνια τώρα.
Πάντα με τους εξωγχωριους τοποτηρητές,αγαστοι προεστοί των συμφερόντων τους, πιστοί δημογέροντες της άρχουσας τάξης .
Και ηλθατε χθες το βράδυ,159 …159 ψήφοι σαν αυτούς που με καταδίκαζαν να είμαι Άγνωστος και ενίοτε και Στρατιωτης όλα αυτά τα χρόνια,να ενδιαφερθείτε για μένα.
Μα εγώ, ποτέ δεν ήμουν ένας από εσάς…
Εγώ ήμουν ο λαός…
Δεν νομιμοποιειστε να μιλάτε στο όνομα μου πλέον.
Είστε η πολιτική φύτρα των τυμβωρυχων, και των αλαστορων της Πατρίδας μου .
Αποσυναγωγοι του λαού, πατριδεμποροι , καπηλευτες εξουσιών, χειραγωγοι θεσμών…ένας εσμος που η συναίνεση του – εμμεση ή άμεση – δολοφονει αθώες ψυχές .
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης δηλωνω την αποστροφή μου στη “Δημοκρατία σας” και ενώνομαι με αυτούς από τους οποίους και προέρχομαι , μέχρι τη τελική απελευθέρωση της Πατρίδας μου .
Στο ονόμα μου – οπως χθες το βράδυ κάποιοι με επικαλεστηκαν – και στο μνημείο μου κατέθεσαν στεφάνι Γερμανοί κατακτητές (1944), Τούρκοι στρατιώτες (1931) , Έλληνες συνεργάτες των Ναζί
(1943).
Όμως η κορυφαία στιγμή για μένα και ίσως η μοναδική που έπαψα να νιώθω Άγνωστος, ήταν η 12η Οκτωβρίου του 1944.
Τη μέρα όπου απελευθερώθηκε η Αθήνα από τους Γερμανούς, εκεί όπου ο λαός,αποδωσε τιμές όπως μόνο αυτός ξέρει… γονυπετως.
Και είμαι σίγουρος πως δεν θα αργήσει ξανά αυτή η στιγμή…
“Θα σε ξαναβρώ στους μπαξέδες,
3 του Σεπτεμβρη να περνάς”
Καλή Λευτεριά…
Εγώ ο Άγνωστος Στρατιώτης…
