Ένας αστυνομικός καταγγέλλεται ότι ξυλοκόπησε άγρια, σε δημόσια θέα, την επίσης αστυνομικό σύντροφό του. Ένα περιπολικό εθεάθη να μεταφέρει ένα πλυντήριο στο ανοιχτό πορτμπαγκάζ. Ένα άλλο, στη Θεσσαλονίκη, χρησιμοποιήθηκε σαν VIP ταξί για να μεταφέρει τη Δέσποινα Βανδή, επειδή το δικό της αυτοκίνητο έπαθε ζημιά.
Όλα αυτά μέσα σε ένα 24ωρο. Δεν έχει νόημα να απαριθμήσει κανείς τα περιστατικά στα οποία η αστυνομία δεν έκανε τη δουλειά της. Ούτε όλες εκείνες τις στιγμές που άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. έβγαλαν το μεροκάματο χτυπώντας ανηλεώς πολίτες, διαλύοντας ειρηνικές συγκεντρώσεις με χημικά και δακρυγόνα.
Για την Γρίβα δεν είχε περιπολικό
Μάλλον δεν έχει πια κανένα νόημα να μιλάμε για αυτή την αστυνομία. Την ίδια που αρνήθηκε να «γίνει ταξί» για την Κυριακή Γρίβα– την Κυριακή που λίγα λεπτά αργότερα δολοφονήθηκε μπροστά στο φυλάκιο του Αστυνομικού Τμήματος από τον άντρα από τον οποίο ζητούσε προστασία.
-
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για την αστυνομία που απέτυχε να προστατεύσει τόσες γυναίκες από τους γυναικοκτόνους τους. Ούτε για τα παιδιά που τραυματίζονται ψυχικά βλέποντας τον πατέρα τους να σκοτώνει τη μητέρα τους μπροστά στα μάτια τους.
Δεν έχει νόημα να μιλάμε για αστυνομικούς που δένουν χειροπόδαρα και απαγάγουν μετανάστες σαν αυτόκλητοι τιμωροί.
Η αστυνομία που αξίζει σε αυτή την χώρα
Δεν έχει νόημα γιατί αυτή είναι η χώρα στην οποία ζούμε.
Μια χώρα που καταρρέει κοινωνικά. Που βυθίζεται στο σκοτάδι του μίσους, της απογοήτευσης, της φτωχοποίησης. Μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει ηθικά και θεσμικά.
Μια χώρα στην οποία οι πολίτες δεν νιώθουν ασφαλείς.
Είτε επειδή είναι γυναίκες, είτε επειδή είναι μετανάστες, είτε επειδή γεννήθηκαν με διαφορετικό χρώμα.
Επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν τα φάρμακά τους.
Επειδή για να ζήσουν πρέπει να δουλεύουν 13 και 15 ώρες την ημέρα.
Επειδή ζουν στην περιφέρεια και δεν ξέρουν αν θα πνιγούν από τις βροχές ή αν θα πεινάσουν γιατί τα κοπάδια τους πεθαίνουν.
