Χωρίς τις αναγκαίες εγγυήσεις αμεροληψίας, όπως προβλέπει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, κρίθηκε η πειθαρχική δίωξη σε βάρος της εισαγγελέως Γεωργίας Τσατάνη, με το Δικαστήριο του Στρασβούργου να επισημαίνει σήμερα ότι η δημόσια παρέμβαση της τότε Προέδρου του Αρείου Πάγου έπληξε την εικόνα ουδέτερης και ανεξάρτητης κρίσης.

Η υπόθεση αφορούσε την πειθαρχική δίωξη της εισαγγελέως Εφετών Γεωργίας Τσατάνη, η οποία είχε κινηθεί το 2016 από την τότε Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου, μετά από προκαταρκτική έρευνα σχετικά με την αρχειοθέτηση ποινικής υπόθεσης απάτης με διεθνή διάσταση.

Η κ. Τσατάνη υπέβαλε αίτημα εξαίρεσης της Προέδρου, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν αμερόληπτη, αίτημα που απορρίφθηκε. Ακολούθως, τα Πειθαρχικά Συμβούλια του Αρείου Πάγου την έκριναν ένοχη βαριάς αμέλειας και επέβαλαν ποινή στέρησης αποδοχών δύο μηνών.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου έκρινε ότι οι ανησυχίες της κ. Τσατάνη ως προς την αμεροληψία της διαδικασίας δεν ήταν αβάσιμες ή υποκειμενικές. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε σε επίσημο δελτίο Τύπου που είχε εκδώσει η τότε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κατά τη διάρκεια της μυστικής πειθαρχικής έρευνας, στο οποίο τοποθετήθηκε δημόσια και επιθετικά επί του αιτήματος εξαίρεσης, χαρακτηρίζοντάς το «καταχρηστικό».

Το ΕΔΔΑ τόνισε ότι, λόγω της θεσμικής βαρύτητας της Προέδρου του Αρείου Πάγου – η οποία είχε διατελέσει και υπηρεσιακή πρωθυπουργός – μια τέτοια δημόσια παρέμβαση μπορούσε να θίξει την εικόνα ουδέτερης κρίσης. Υπογράμμισε ότι, ιδίως όταν πρόκειται για πειθαρχικές διαδικασίες κατά δικαστικών λειτουργών, η αμεροληψία πρέπει όχι μόνο να υφίσταται, αλλά και να διαφαίνεται.

Λαμβάνοντας υπόψη το συνολικό πλαίσιο, το Δικαστήριο κατέληξε ότι η πειθαρχική διαδικασία δεν ανταποκρίθηκε στα πρότυπα της Σύμβασης ως προς την ανεξαρτησία και την αμεροληψία, καταδικάζοντας την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.