Του Δημήτρη Χρήστου
Ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Εφετών Λάρισας Λάμπρος Τσόγκας στις 8 Σεπτεμβρίου παρέλαβε από τον «τερματοφύλακα» ανακριτή Μπακαΐμη δικογραφία 60.000 σελίδων για τα Τέμπη. Μία εβδομάδα αργότερα έγινε γνωστό ότι όχι μόνο πρόλαβε να μελετήσει 60.000 σελίδες, αλλά και να συντάξει την εισαγγελική πρόταση 996 σελίδων, αποστέλλοντάς τη στην πρόεδρο εφετών Λάρισας. Και το κυριότερο, οι κατηγορίες, κυρίως για πλημμελήματα (!), αφορούσαν 36 κατηγορούμενους για τα κενά ασφαλείας του σιδηροδρομικού δικτύου. Εκτός έμειναν το υπουργείο Μεταφορών, ο ΟΣΕ και οι εμπλεκόμενες εταιρείες.
Ένα σχετικά μεγάλο βιβλίο 400 σελίδων θες μια μέρα να το διαβάσεις, πολύ περισσότερο όταν συχνά σταματάς για να υπογραμμίσεις και σημειώσεις. Αν διαιρέσουμε τις 60.000 σελίδες διά του 400 προκύπτει ο αριθμός των 150 ημερών (πέντε μήνες) που χρειάζονταν για τη μελέτη αυτής της δικογραφίας. Τρομερός ο κ. Τσόγκας που σε μια βδομάδα διάβαζε 8.571 σελίδες (!) ή 21 βιβλία 400 σελίδων την ημέρα. Ακόμη κι αν είχε και δύο βοηθούς με παρόμοιες ικανότητες, θα χρειαζόταν το λιγότερο 60 ημέρες. Σε επτά μέρες σοβαρή μελέτη είναι αδύνατη, εκτός αν πρόκειται για ξεπέτα.
Και όλα αυτά τα βιαστικά έχοντας προηγουμένως μεθοδεύσει το κλείσιμο της δικογραφίας μια ημέρα πριν (!) από τη δημοσιοποίηση του πορίσματος του Γενικού Χημείου του Κράτους που εντόπισε στα συντρίμμια των αμαξοστοιχιών υδρογονάνθρακες. Συγκεκριμένα, στο σχετικό έγγραφο αναφέρεται ότι στα δώδεκα από τα δείγματα που ελέγχθηκαν από κρίσιμα σημεία του δυστυχήματος ανιχνεύθηκαν ξυλόλιο, βενζόλιο κι άλλοι κυκλικοί υδρογονάνθρακες.
Και παρά την εύλογη νομική και ηθική απαίτηση των συγγενών που έχασαν τους ανθρώπους τους στα Τέμπη για εκταφή των σορών των δικών τους, ώστε να πιστοποιηθεί ο πραγματικός λόγος που κάηκαν οι άνθρωποί τους, η υπόδουλη Δικαιοσύνη τα απορρίπτει συνεχώς, εμμένοντας ότι δεν υπήρχαν υδρογονάνθρακες στην εμπορική αμαξοστοιχία και έκανε τα πάντα για να μην αποδειχτεί ότι υπήρχαν. Ποιους τόσο ισχυρούς προστατεύουν;
Μην αντέχοντας άλλο πόνο ένας από τους γονείς θύματος, ο Πάνος Ρούτσι, αποφάσισε να κάνει απεργία πείνας έξω από τη Βουλή, δηλώνοντας ότι θα τη συνεχίσει παρά τα προβλήματα υγείας του, μέχρι να γίνουν δεκτά τα αιτήματα εκταφής, καταγγέλλοντας τους αρμοδίους για «οργανωμένη σύμπραξη συγκάλυψης της αλήθειας». Ποια νομικά επιχειρήματα μπορούν να γίνουν πειστικά για τις αρνήσεις;
Η υποδούλωση της Δικαιοσύνης από πλήθος επίορκων δικαστών, που προστατεύουν την πολιτική εξουσία εκτελώντας χωρίς δισταγμό τις άνωθεν εντολές, έχει λάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, αλλοιώνοντας το δημοκρατικό πολίτευμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους 156 βουλευτές της πλειοψηφίας που καλύπτουν χωρίς δισταγμό τη φαμίλια Μητσοτάκη. Μάλιστα οι 17 κυβερνητικοί βουλευτές που συνιστούν τη «γαλάζια» πλειοψηφία στην 31μελή Εξεταστική Επιτροπή για τα σκάνδαλα του ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου πρωταγωνιστούν υπουργοί, βουλευτές και κομματάρχες της ΝΔ, απέρριψαν την πρόταση που κατέθεσαν τα υπόλοιπα κόμματα για την ανάδειξη διακομματικού προεδρείου. Αντιθέτως, επέβαλαν όχι μόνον την εκλογή του βουλευτή της ΝΔ Ανδρέα Νικολακόπουλου στη θέση του προέδρου, αλλά και τη στελέχωση του προεδρείου με ακόμη δύο κοινοβουλευτικά στελέχη, τη Μαρία Συρεγγέλα και την Ιωάννα Λυτρίβη. Αμφότερες αφοσιωμένες στις διαταγές της φαμίλιας.
Στο διεθνές σκάνδαλο της Novartis, οι δύο διατελέσαντες υπουργοί Υγείας, που δεν πήραν χαμπάρι τι γινόταν μέσα στο υπουργείο τους, όχι μόνο απαλλάχτηκαν από ποινικές αλλά και από πολιτικές ευθύνες. Ο Γεωργιάδης, ισόβιος υπουργός του Μητσοτάκη, έλαβε και τον τίτλο του αντιπροέδρου της ΝΔ (!), ο δε Λοβέρδος (μέγας καιροσκόπος), αφού ολοκλήρωσε χωρίς επιτυχία το έργο να καταλάβει το ΠΑΣΟΚ και να το κάνει παράρτημα του Μαξίμου, τελικά προσχώρησε και επισήμως στη ΝΔ, αμειβόμενος για τις πολιτικές υπηρεσίες του. «Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι η κυβέρνηση των καρτέλ. Τους υπηρετεί. Ο κ. Μητσοτάκης υπηρετεί την κερδοσκοπία. Σώζεται λόγω δύο γεγονότων» έλεγε στις 20 Απριλίου 2024 ο προφέσορ Ανδρέας που προσχώρησε στην υπηρεσία του τροχονόμου των καρτέλ!
Ο οποίος Λοβέρδος είναι (ήταν), λέει, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο και δεν βρήκε λέξη να πει για το σκάνδαλο για το οποίο κανείς δεν έδωσε λόγο παρά μόνο η ανακρίτρια και οι προστατευόμενοι μάρτυρες, οι καταθέσεις των οποίων έγιναν δεκτές από την αμερικανική Δικαιοσύνη. Τι στην ευχή μπορεί να διδάξει αν επιστρέψει στην ακαδημαϊκή έδρα; Πώς θα αντικρίσει τους φοιτητές και τι απαντήσεις θα δώσει στις ερωτήσεις τους;
Είχε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσωπικά, ως άμεσα προϊστάμενος της ΕΥΠ με εκτελεστή τον ανιψιό του, κανένα νομικό και πολιτικό κόστος για τις παρακολουθήσεις, θύματα των οποίων έπεσαν αντίπαλοι και φίλοι πολιτικοί, μέχρι και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων; Θίχτηκε κανένας από όλους αυτούς; Υπήρξαν αντιδράσεις επί προσωπικού; Ακρα του τάφου σιωπή.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση διά του υπουργού Δικαιοσύνης έφερε μια διάταξη περιστολής των δικαιωμάτων των κατηγορουμένων, που είναι όμως και περιστολή των δικαιωμάτων των θυμάτων (!) γιατί αναφέρεται σε δικαιώματα πρόσβασης στη δικογραφία, δικαιώματα που τα θύματα έχουν όταν έχει τα αντίστοιχα δικαιώματα και ο κατηγορούμενος. Αυτό δεν είναι μπάζωμα, οδοστρωτήρας είναι.
