Γιατί, άραγε, υπάρχει μερίδα της κοινωνίας μας που ενθουσιάζεται με την εκδικητική συμπεριφορά των εξεγερμένων Νεπαλέζων σε βάρος των πολιτικών τους;
Του Παναγιώτη Λιάκου
Το 1974, κατά τη διάρκεια του «Αττίλα 2», ο Κωνσταντίνος Καραμανλής σάλπιζε την ατιμωτική για το έθνος άτακτη υποχώρηση στους Τούρκους, ισχυριζόμενος ότι «η Κύπρος είναι μακριά». Για τον στρατηγό Κίμωνα, τον γιο του Μιλτιάδη, του νικητή του Μαραθώνα, δεν ήταν μακριά. Το 450 π.Χ. εκστράτευσε στην Κύπρο για να διώξει τους Πέρσες από τη Μεγαλόνησο. Πέθανε στην πολιορκία του Κιτίου, αλλά το αθηναϊκό εκστρατευτικό σώμα νίκησε τους Πέρσες, και έτσι γεννήθηκε η φοβερή φράση για τον Κίμωνα ότι «και νεκρός ενίκα». Άρα, η Κύπρος δεν είναι μακριά, αν πραγματικά θέλεις να υπερασπιστείς τον Ελληνισμό.
Ούτε το Νεπάλ είναι μακριά, από πολιτικής απόψεως. Μπορεί η απόσταση που χωρίζει την Αθήνα από το Κατμαντού να είναι περίπου 5.750 χιλιόμετρα, αλλά ουδείς μπορεί να αποκλείσει το -αληθινά απευκταίο- ενδεχόμενο να γίνει κι εδώ το «έλα να δεις», όπως στο Νεπάλ. Υπενθυμίζεται ότι εκεί ξέσπασε λαϊκή εξέγερση, οι πολιτικοί λιντσάρονται, το Κοινοβούλιο πυρπολήθηκε, διαδηλωτές κάψανε ζωντανή τη σύζυγο πρώην πρωθυπουργού και η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου.
Η Ελλάδα δεν έχει τη φτώχεια του Νεπάλ. Ούτε τις εξωφρενικές ανισότητες και την απροκάλυπτη καταπίεση των ελευθεριών των πολιτών. Όμως, η χώρα μας διαθέτει τις βασικές «καύσιμες ύλες» για να ανάψει μια άνευ προηγουμένου εξεγερσιακή πυρκαγιά. Η πρώτη καύσιμη ύλη είναι η διαφθορά, η οποία ξεκινά από τον πολιτικό κόσμο και καταλήγει μέχρι και στα μοναστήρια. Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, ένα μαφιόζικου τύπου κύκλωμα με «πολιτικές άκρες» θα βρεις από κάτω.
Η δεύτερη βασική «καύσιμη ύλη» είναι η διάλυση της Δικαιοσύνης και η βεβαιότητα των πολιτών ότι στην Ελλάδα δεν βρίσκεις το δίκιο σου – και τα βάσανα των μαυροφορεμένων γονιών των θυμάτων των Τεμπών επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.
Αυτά τα δύο, συνδυασμένα, δημιουργούν συνθήκες κοινωνικού «βρασμού» και συγκέντρωσης ανεκτόνωτης, καταπιεσμένης δυσφορίας και οργής. Εδώ και καιρό πλανιέται στην ατμόσφαιρα αυτό το αίσθημα, ότι η αδικία θριαμβεύει στην Ελλάδα και πως «με το καλό» δεν θα βγει άκρη για τους πολλούς.
Είθε να βρεθούν τα πολιτικά πρόσωπα και οι κομματικοί σχηματισμοί που θα… απομακρύνουν την Ελλάδα από το Νεπάλ.
