Το κίνημα του μινιμαλισμού μας έχει πείσει πως το μας να αποχωριστούμε αντικείμενα, είναι ελάττωμα, έλλειψη πειθαρχίας ή απουσία διαύγειας.
Ωστόσο η δυσκολία κάποιων ανθρώπων να αποχωριστούν αντικείμενα αποκαλύπτει κάτι πιο περίπλοκο; Δεν είναι όλοι όσοι δυσκολεύονται να πετάξουν πράγματα μανιακoί συλλέκτες (hoarder/αποθησαυριστής). Πολλοί απλά έχουν την τάση να βλέπουν συνδέσεις και δυνατότητες που οι άλλοι δεν βλέπουν.
Το ίδιο γνώρισμα που κάνει κάποιον να φυλάει παλιά εισιτήρια συναυλιών μπορεί επίσης να τον κάνει εξαιρετικό στο να διατηρεί φιλίες, να δημιουργεί τέχνη ή να κατανοεί την ιστορία. Αυτά δεν είναι ελαττώματα που πρέπει να διορθωθούν, αλλά ιδιότητες που, αν κατανοηθούν σωστά, αποκαλύπτουν βαθιές δυνάμεις.
Τα 7 γνωρίσματα των ανθρώπων που δυσκολεύονται ν’ αποχωριστούν πράγματα:
- Εξαιρετική συναισθηματική μνήμη
- Εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκουπίδια, αυτοί βλέπουν υπόσχεση
- Αντιλαμβάνονται την αληθινή αξία των πραγμάτων
- Διατηρούν συνδέσεις που οι άλλοι αφήνουν να χαλαρώσουν
- Επεξεργάζονται σε βάθος την αλλαγή
- Ασυνήθιστη αισθητηριακή αντίληψη
- Κατανοούν τις ιστορίες μέσω των αντικειμένων
Εξαιρετική συναισθηματική μνήμη
Ένα παλιό σπασμένο ρολόι δεν είναι απλά ένα μεταλλικό αντικείμενο, αλλά σας θυμίζει τον παππού σας. Οι άνθρωποι που δεν μπορούν ν’ αποχωριστούν τ’ αντικείμενά τους, έχουν πιο πλούσια μνήμη, η οποία τους συνδέει με το παρελθόν.
Έχουν δημιουργήσει ένα συναισθηματικό τοπίο με δείκτες τα αντικείμενα. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν σωρούς από αντικείμενα, εκείνοι βλέπουν μια ανάμνηση. Αυτό σημαίνει ότι οι συζητήσεις τους έχουν βάθος και οι ημερομηνίες έχουν σημασία.
Η μνήμη αυτών των ανθρώπων δεν είναι απλώς λειτουργική, αλλά βαθιά συνυφασμένη και συναισθηματικά πλούσια.
Εκεί που οι άλλοι βλέπουν σκουπίδια, αυτοί βλέπουν υπόσχεση
Αυτό το άδειο βάζο θα μπορούσε να είναι ιδανικό για κάτι. Αυτά τα κομμάτια υφάσματος θα μπορούσαν να συνδυαστούν όμορφα. Η σπασμένη καρέκλα χρειάζεται μόνο την κατάλληλη στιγμή για να επισκευαστεί. Αυτό δεν είναι αυταπάτη, είναι διαφορετική σκέψη, η ικανότητα να βλέπουν πολλαπλές δυνατότητες εκεί όπου άλλοι βλέπουν μόνο μία.
Αυτή η ιδιότητα εκτείνεται πολύ πέρα από τα αντικείμενα. Πιθανότατα βλέπουν δυνατότητες σε ανθρώπους που οι άλλοι απορρίπτουν, βρίσκουν λύσεις σε προβλήματα που οι άλλοι θεωρούν άλυτα και συνδέουν ιδέες που φαίνονται άσχετες. Η ίδια φαντασία που τους κάνει να κρατούν αντικείμενα που φαίνονται άχρηστα τους κάνει επίσης δημιουργικούς, καινοτόμους και ικανούς για μετασχηματισμό. Ζουν στον κόσμο των δυνατοτήτων.
Αντιλαμβάνονται την αληθινή αξία των πραγμάτων
Κάθε αντικείμενο αντιπροσωπεύει πόρους — εργασία, υλικά, ενέργεια. Το να πετάξουν κάτι είναι σαν να μην σέβονται τη δουλειά που χρειάστηκε για να δημιουργηθεί. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων, αλλά και αναγνώρισης του κρυφού κόστους της κατανάλωσης. Βλέπουν ολόκληρη την αλυσίδα της δημιουργίας και νιώθουν υπεύθυνοι να την τιμήσουν.
Αυτή η συνειδητοποίηση πιθανώς τους κάνει έναν συνειδητό καταναλωτή και σε άλλους τομείς. Ερευνούν προσεκτικά τις αγορές τους, προτιμούν την ποιότητα από την ποσότητα και νιώθουν γνήσια ευγνωμοσύνη για ό,τι έχουν. Ενώ άλλοι μπορεί να τους αποκαλούν συλλέκτη (hoarder), στην πραγματικότητα έχουν μια βαθιά ηθική στάση απέναντι στα απόβλητα και την κατανάλωση. Η δυσκολία τους να πετούν πράγματα προέρχεται από σεβασμό, όχι από δυσλειτουργία
Διατηρούν συνδέσεις που οι άλλοι αφήνουν να χαλαρώσουν
Ακριβώς όπως φυλάσουν τα υλικά αντικείμενα, πιθανότατα διατηρούν τις σχέσεις τους πολύ μετά από το σημείο που οι άλλοι θα τις είχαν διαλύσει. Οι παλιοί φίλοι παραμένουν στον κύκλο τους. Θυμούνται τα γενέθλια ανθρώπων που δεν έχουν δει εδώ και χρόνια. Αυτός ο τρόπος προσκόλλησης αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν όλες τις σχέσεις τους— τίποτα δεν είναι εύκολα αναλώσιμο.
Αυτό τους κάνει τον φύλακα των κοινωνικών ιστοριών, αυτόν που μπορεί να θυμίσει στην ομάδα πώς γνωρίστηκαν όλοι, που θυμάται εσωτερικά αστεία από δεκαετίες πριν. Οι άνθρωποι πιθανότατα στρέφονται προς εκείνους όταν θέλουν να επανασυνδεθούν με το παρελθόν τους. Η αδυναμία τους να πετάξουν πράγματα επεκτείνεται και στους ανθρώπους, καθιστώντας τους μια σπάνια σταθερά σε έναν όλο και πιο αναλώσιμο κόσμο.
Επεξεργάζονται σε βάθος την αλλαγή
Κάθε αντικείμενο που πετούν αντιπροσωπεύει ένα μικρό τέλος, και νιώθουν αυτές τις μικροαπώλειες πιο έντονα από τους άλλους. Αυτό δεν είναι αδυναμία, είναι βάθος επεξεργασίας. Δεν πετούν απλά κάτι, αλλά σκέφτονται τι σήμαινε, το τέλος που αντιπροσωπεύει, το μέλλον που δεν θα έχει.
Αυτή η ίδια ιδιότητα σημαίνει ότι αντιμετωπίζουν τις μεταβάσεις της ζωής με μεγαλύτερη συνειδητοποίηση. Δεν αλλάζουν απλά δουλειά, αλλά θρηνούν για αυτή που αφήνουν. Δεν μετακομίζουν απλά, αλλά τιμούν ό,τι συνέβη στον παλιό χώρο. Αυτό το βάθος μπορεί να είναι οδυνηρό, αλλά σημαίνει επίσης ότι αντλούν το μέγιστο νόημα από τις εμπειρίες.
Ασυνήθιστη αισθητηριακή αντίληψη
Το αγαπημένος τους μπλουζάκι μπορεί να έχει παλιώσει, αλλά είναι αδύνατον να το πετάξουν – έχει τέλεια υφή. Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να πετάξουν πράγματα έχουν συχνά έντονη αισθητηριακή επεξεργασία — παρατηρούν και εκτιμούν φυσικές ιδιότητες που οι άλλοι παραβλέπουν.
Αυτή η ευαισθησία εκτείνεται πέρα από τα αντικείμενα. Πιθανότατα παρατηρούν όταν κάποιος αλλάζει το άρωμά του, θυμούνται ακριβώς πώς μύριζε η κουζίνα της γιαγιάς τους και μπορούν να μεταφερθούν σε άλλες εποχές από τις υφές. Αυτή η αισθητηριακή πλούσια εμπειρία κάνει τον κόσμο πιο ζωντανό για αυτούς. Αυτό που οι άλλοι βιώνουν σε ασπρόμαυρο, αυτοί το βιώνουν σε πλήρη χρώμα με ήχο surround.
Κατανοούν τις ιστορίες μέσω των αντικειμένων
Κάθε αντικείμενο έχει τη δική του ιστορία. Η σπασμένη κούπα μιλάει για βιαστικά πρωινά. Η ξεθωριασμένη απόδειξη μιλάει για μια τέλεια μέρα. Δεν κρατούν απλά αντικείμενα, αλλά και τις ιστορίες που αυτά κρύβουν. Χωρίς το φυσικό τους στήριγμα, φοβούνται ότι η ιστορία θα χαθεί.
Αυτή η αφηγηματική σκέψη πιθανώς τους κάνει εξαιρετικό στο να κατανοούν το πλαίσιο, να βλέπουν μοτίβα και να συνδέουν γεγονότα που φαινομενικά δεν έχουν σχέση μεταξύ τους. Πιθανότατα είναι αυτοί που εξηγεί πώς έγιναν τα πράγματα. Η σχέση τους με τα αντικείμενα είναι στην πραγματικότητα μια σχέση με το ίδιο το νόημα. Είναι ο αρχαιολόγος της δικής τους ζωής.
Τελικές σκέψεις
Η πίεση να υιοθετήσουμε τον μινιμαλισμό, να ξεφορτωθούμε αντικείμενα, μπορεί να κάνει τα άτομα που δεν θέλουν να αποχωρίζονται τα αγαπημένα τους αντικείμενα, να νιώθουν ότι μένουν πίσω, ή ότι έχουν κάποιο πρόβλημα.
Μερικοί άνθρωποι ωστόσο, σχηματίζουν πιο βαθιές συνδέσεις, βλέπουν περισσότερες πιθανότητες και η καρδιά τους, δεν μπορεί να ξεχάσει τόσο εύκολα.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να ζείτε μέσα στο χάος. Σημαίνει ότι, η κατανόηση της σχέσης σας με τ’ αντικείμενα, μαρτυρά βαθύτερα χαρακτηριστικά – δημιουργικότητα, πίστη, αισθητηριακή αντίληψη, αφηγηματική σκέψη. Τα ίδια χαρίσματα που περιπλέκουν τη σχέση σας με τ’ αντικείμενα, είναι αυτά που εμπλουτίζουν τη σχέση σας με τη ζωή.
Το κλειδί είναι να βρεθεί η ισορροπία, χωρίς ν’ αποχωριστείτε όσα σας κάνουν μοναδικούς. Μπορεί να χρειάζεστε περισσότερο χώρο. Ή, μπορείτε να βγάζετε φωτογραφία τα αντικείμενα, προτού τα πετάξετε. Ίσως να δημιουργήσετε ένα έργο τέχνης από τις συλλογές σας.
Η λύση δεν είναι ν’ αλλάξετε τον χαρακτήρα σας, αλλά να βελτιώνεστε.
Αν κάποιος αγαπημένος σας δεν μπορεί ν’ αποχωριστεί εύκολα παλιά αντικείμενα, να θυμάστε πως, αν τους ζητάτε να πετάξουν πράγματα, είναι σαν να περιμένετε να διαγράψουν κομμάτι της μνήμης τους, ή να ξεχάσουν τις σχέσεις τους. Η σύνδεσή τους με τ’ αντικείμενα είναι περίπλοκη και όμορφη. Να δείχνετε κατανόηση – σκοπός δεν είναι να τους αλλάξετε, αλλά να αξιοποιήσετε τα χαρίσματά τους.
