Του Κωνσταντίνου Σχοινά
Κάποιοι απορούν που ο Ανδρέας Λοβέρδος πήγε στη Ν.Δ. Άλλοι σχολιάζουν με πόνο ότι «αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον ιδεολογία». Διαβάζεις από συνδικαλίζοντες για τον τρόπο που ταυτίζονται σήμερα «η δεξιά και η κεντροαριστερή διαχείριση των μεγάλων ζητημάτων».
Αυτές και δεκάδες ακόμα, συγγενικές μεταξύ τους, τοποθετήσεις που υποκρύπτουν μια κοινή πλάνη: Ότι η Ν.Δ. σήμερα είναι ένα δεξιό κόμμα στο οποίο συρρέουν κατά κόρον -προδίδοντας κάποια προγενέστερη, υψηλή ιδεολογία τους- διάφορες φθαρμένες προσωπικότητες. Ξέμεινε, πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα από… Αριστερά (!), έμεινε μια διακοσμητική Κεντροαριστερά να φοράει τον πράσινο ήλιο και οι πλέον αδίστακτοι μεταπηδούν στη Δεξιά, επειδή τους τάχθηκε πιθανότατα μια υπουργική καρεκλάρα.
Όλα αυτά σε μία από τις λίγες χώρες διεθνώς, στην οποία (μάλλιασε η γλώσσα μας να λέμε ότι) υπάρχει τεράστιο κενό, με κραυγαλέα απουσία ισχυρής Δεξιάς, συντηρητικής παράταξης! Την ώρα μάλιστα που αλλού αυτή είναι η κυρίαρχη τάση, ολοένα πιο δυναμικά ανερχόμενη.
Αφού επιμένουμε να σκεφτόμαστε αυστηρά με όρους Δεξιάς – Αριστεράς, Συντήρησης – Προόδου κ.λπ., καλό θα ήταν σε αυτή τη χώρα να αποσαφηνίζαμε λίγο τις έννοιες…
