Η έλλειψη συνέπειας και στην καθημερινή ζωή αλλά και στην πολιτική δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά έλλειψη ήθους. Εκείνοι που δεσμεύονται για κάτι και δεν το τηρούν και αλλάζουν απόψεις, θέσεις και ιδέες καταπώς φυσάει ο άνεμος είναι άτομα που δεν στοχεύουν στο κοινό καλό, αλλά μόνο στο ατομικό συμφέρον τους. Τα παραπάνω μας τα θύμισε και η θλιβερή περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου.
Ο πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, πρώην υποψήφιος αρχηγός του Κινήματος, πρώην αρχηγός του θνησιγενούς κόμματος «Δημοκράτες» και νυν… στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, «λησμόνησε» όσα έλεγε, παραβίασε το πνεύμα και το γράμμα των προεκλογικών δεσμεύσεών του και προσχώρησε στο κυβερνών κόμμα.
Μέχρι πρότινος κατήγγελλε την κυβέρνηση και προσωπικά τον πρωθυπουργό για προσφορά υπηρεσιών στα καρτέλ (τράπεζες, σούπερ μάρκετ κ.ά.). Αυτό δεν τον εμπόδισε, όμως, να συμπεριφερθεί «ρεαλιστικά» και να μεριμνήσει για την πολιτική επιβίωσή του, έστω ως πολιτευτής και δεκανίκι της Ν.Δ.
Ο κ. Λοβέρδος δεν είναι η μοναδική περίπτωση πολιτικής «μεταγραφής» που ξέχασε όσα έλεγε για να μην τον καταπιεί η λησμονιά. Υπενθυμίζεται ότι στη Νέα Δημοκρατία έχουν προσχωρήσει και πρόσωπα που υποτίθεται ότι ανήκαν στον εθνικιστικό – πατριωτικό χώρο, όπως οι κ. Βορίδης, Πλεύρης και Γεωργιάδης. Εκείνοι, στο παρελθόν, όχι μόνο διατύπωναν ανοιχτά τις ιδεολογικές διαφορές τους με τη Ν.Δ., αλλά τη χλεύαζαν κιόλας για τις ενδοτικές επιλογές της στα εθνικά ζητήματα και τον παγκοσμιοποιητικό, νεοταξικό χαρακτήρα των πολιτικών που ασκούσε.
Η Ιστορία, που, αν μη τι άλλο, διαθέτει και χιούμορ, απέδειξε πόσο πίστευαν οι προαναφερθέντες πολιτικοί όσα επί έτη διακήρυτταν.
Φυσικά, το πρόβλημα της αναξιοπιστίας των κομματανθρώπων δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά αφορά το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Όλα τα κόμματα και οι παρατάξεις έχουν τους πολιτικούς – κωλοτούμπες τους.
Κάπως έτσι, όμως, καλλιεργείται και εμπεδώνεται στην κοινή γνώμη η πεποίθηση ότι «όλοι ίδιοι είναι». Κι αυτό δημιουργεί μάζες απογοητευμένων και αποπολιτικοποιημένων ανθρώπων και υπονομεύει το πολίτευμα.
