Ενημερωτικό Portal του Ράδιο Γάμμα 94 FM, Πάτρα
 

Η Παλαιστινιακή Αρχή να μιλήσει στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Γενεύη

Αν συνεχίσουν οι ΗΠΑ να παραβιάζουν με την πολιτική τους τη Συμφωνία Υποδοχής, θα υποχρεωθεί ο ΟΗΕ να εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη για τη Γενεύη, τη Βιέννη ή το Ναϊρομπι ώστε να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά και δίκαια ο Οργανισμός.
Του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου *
Απαράδεκτη θεωρείται από την υφήλιο η απαγόρευση εισόδου που επέβαλαν οι ΗΠΑ στον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούτ Αμπάς και σε άλλους 90 Παλαιστινίους προκειμένου να μην μπορέσουν να μιλήσουν και να παρακολουθήσουν τις εργασίες της 80ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση διαμαρτυρήθηκε στις ΗΠΑ.
Με την πράξη αυτή οι ΗΠΑ παραβιάζουν τα άρθρα 11 και 12 της Συμφωνίας Υποδοχής (Host Agreement) του 1947 που υπεγράφη μεταξύ ΗΠΑ και ΟΗΕ. Το άρθρο 11 αναφέρεται στην ελεύθερη πρόσβαση στον ΟΗΕ, στη Νέα Υόρκη, που οφείλουν να έχουν όσοι έχουν σχέση με τον ΟΗΕ ενώ το άρθρο 12 προβλέπει ότι οι διατάξεις του άρθρου 11 εφαρμόζονται ανεξάρτητα από τις σχέσεις που μπορεί να έχει συγκυριακά ένα κράτος με τις ΗΠΑ. Με βάση το άρθρο 11 είχε επιτραπεί στον Φιντέλ Κάστρο, τον Τσε Γκεβάρα, τον Ούγκο Τσάβες, τον Μαχμούτ Αχμαντινετζάντ και άλλους να εισέλθουν στις ΗΠΑ και να μιλήσουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Επίσης, είχε επιτραπεί στον Γιασέρ Αραφάτ, αρχηγό της PLO (Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης) να μιλήσει στη Γενική Συνέλευση το 1974.
Το 1988 οι ΗΠΑ παραβίασαν το άρθρο 11 της Συμφωνίας Υποδοχής και δεν επέτρεψαν στον Αραφάτ να εισέλθει στις ΗΠΑ και να απευθυνθεί στην 43η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Τότε, τέθηκε ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση που προέβλεπε την μεταφορά της σύγκλισής της για ένα διήμερο στον ΟΗΕ της Γενεύης ώστε να μπορέσει να μιλήσει εκεί ο Αραφάτ. Το ψήφισμα υιοθετήθηκε με 154 ψήφους κι έτσι, στις 13 Δεκεμβρίου του 1988, ο Πρόεδρος της PLO μπόρεσε να απευθυνθεί στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ παρακάμπτοντας τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ.
Η ίδια μεθόδευση πρέπει να ισχύσει και για τον Μαχμούτ Αμπάς σήμερα μιας και είναι δυνατή η υιοθέτηση ψηφίσματος για να μεταφερθεί η Γενική Συνέλευση για ένα διήμερο στη Γενεύη, εκτός βεβαίως αν οι ΗΠΑ απειλήσουν με κυρώσεις όσα κράτη υποστηρίξουν αυτό το ψήφισμα. Η Ελλάδα, ως μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα μπορούσε να διαδραματίσει κάποιο ρόλο σ’ αυτό το ζήτημα, αλλά πώς να συμβεί κάτι τέτοιο από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση φοβάται και τον ίσκιο της.
Με αφορμή την παραβίαση των άρθρων 11 και 12 από τις ΗΠΑ θα πρέπει να εξεταστεί το μέλλον της έδρας του ΟΗΕ στις ΗΠΑ, κάτι που ήδη εξετάζει σιωπηρά η Γραμματεία του ΟΗΕ καθώς έχει ξεκινήσει ήδη η σταδιακή έξοδος από τη Νέα Υόρκη εξειδικευμένων Οργανισμών. Η UNICEF, o Οργανισμός Ενδυνάμωσης της Γυναίκας και το Ταμείο Πληθυσμού (UNFPA) προβλέπεται να μεταφερθούν εντός του 2026 στο Ναϊρόμπι όπου ήδη υπάρχει το Πρόγραμμα Προστασίας του Περιβάλλοντος (UNEP) και το Πρόγραμμα για τους Ανθρώπινους Οικισμούς (UN Habitat Program).
Αν συνεχίσουν οι ΗΠΑ να παραβιάζουν με την πολιτική τους τη Συμφωνία Υποδοχής, θα υποχρεωθεί ο ΟΗΕ να εγκαταλείψει τη Νέα Υόρκη για τη Γενεύη, τη Βιέννη ή το Ναϊρομπι ώστε να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά και δίκαια ο Οργανισμός. Το υπάρχον κτήριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη θα μπορούσε να μετατραπεί σε μουσείο ή να αγοραστεί από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για να μετατραπεί σε έναν άλλο Trump Tower.
Ως προς το φλέγον ζήτημα, επαναλαμβάνουμε ότι η Γενική Συνέλευση, στηριζόμενη στη σχετική απόφαση του 1988, οφείλει να υιοθετήσει ψήφισμα για την μεταφορά της σύγκλισής της για δύο ημέρες στον ΟΗΕ της Γενεύης, ώστε ν’ ακουστεί στον κόσμο και η φωνή της Παλαιστίνης.
* Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος, Υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Όπως και ο πατέρας του, διετέλεσε Γενικός Πρόξενος στην Κωνσταντινούπολη. Για την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το 2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016. Είναι συγγραφέας των βιβλίων “Το χρονικό του Καυκάσου” (2004) και του “Όταν η Ελλάδα τολμά”.
Μοιραστείτε το άρθρο
Χωρίς σχόλια

Αφήστε ένα σχόλιο