Η πλειοψηφία των «πληβείων» του ελληνικού λαού δεν ανήκουν στην κλίμακα των υψηλών εισοδημάτων στην οποία θα μειωθούν οι φορολογικοί συντελεστές
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έφερε ανάπτυξη στην χώρα αλλά το πρόβλημα είναι ότι από αυτήν ωφελήθηκαν πολύ λίγοι.
Τώρα «τρέχει» και ελπίζει με τις εξαγγελίες Μητσοτάκη στην ΔΕΘ να αλλάξει άρδην τα πράγματα και να αντιστραφεί το κάκιστο γι’ αυτήν πολιτικό «κλίμα».
Και πάλι όμως οι φορολογικές ελαφρύνσεις θα πραγματοποιηθούν γι’ αυτούς που διαθέτουν μεγαλύτερα εισοδήματα και όχι γι’ αυτούς που «φυτοζωούν».
Η μείωση του ανώτερου συντελεστή για εισοδήματα 40.000–60.000 ευρώ προσφέρει χιλιάδες ευρώ ελάφρυνσης σε όσους ήδη βρίσκονται μπορούν να ζουν με σχετική άνεση ενώ μία μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού με μισθούς των 1.000 ευρώ (στην καλύτερη των περιπτώσεων) θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.
Συγκεκριμένα η μείωση του ανώτερου συντελεστή από 44% σε 39% για εισοδήματα 40.000–60.000 ευρώ ήταν η εξαγγελία που «ακούστηκε» περισσότερο στην ΔΕΘ.
Πρώτον, δεν είναι πλειοψηφία όσοι βγάζουν τόσα χρήματα (μιλάμε για μισθούς άνω των 3.500 ευρώ μηνιαίως και με όρους καθαρών ποσών όχι… μεικτών) και δεύτερον οι συγκεκριμένοι θα δουν μειώσεις από 1.600 έως και 5.050 ευρώ!
Βασικά την μέγιστη μείωση θα την δει αυτός με τα 60.000 ευρώ ετησίως!
Μία μείωση που του αποφέρει κέρδος όσο η μισή ετήσια μισθοδοσία ενός ανθρώπου με μισθό 800 ευρώ (καθαρά)!
Στην συγκεκριμένη κατηγορία προφανώς περιλαμβάνονται υπουργοί, βουλευτές, γενικοί και ειδικοί γραμματείς Υπουργείων, πρόεδροι και διευθύνοντες σύμβουλοι δημοσίων οργανισμών και ιδιωτικών εταιριών, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι, γενικοί διευθυντές και διευθυντές των δημοσίων υπηρεσιών, μεγαλοδικηγόροι και μεγαλογιατροί.
Το πιάσατε το υπονοούμενο;
Στον αντίποδα, για έναν εργαζόμενο χωρίς παιδιά με εισόδημα 20.000 ευρώ, το όφελος περιορίζεται σε περίπου 200 ευρώ, ενώ για 30.000 ευρώ κυμαίνεται γύρω στα 400 ευρώ.
Δηλαδή για εισοδήματα μεταξύ 10.000 και 20.000 ευρώ οι φοροελαφρύνσεις είναι της τάξεως των 20 έως 600 ευρώ το χρόνο (κερδίζουν από… 1,66 έως και 50 ευρώ το μήνα).
Το τραγικό σε όλα αυτά είναι ότι με βάση το σημερινό κόστος ζωής κάποιος με εισοδήματα 12.000 ευρώ δεν θα έπρεπε να πληρώνει φόρο ούτε ένα ευρώ αλλά αντιθέτως το κράτος θα έπρεπε να του δίνει και «συγχαρητήριο επίδομα επιβίωσης» αφού καταφέρνει και υπάρχει ακόμα ως βιολογική οντότητα.
Για όσου δεν ζουν στην «κοσμάρα» τους θα γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν χρήματα μέχρι τις 15 του μηνός και στην συνέχεια τρώνε μακαρόνια μέχρι να πληρωθούν ξανά!
Παλαιότερα λάμβαναν έξτρα βοήθειες από συνταξιούχους γονείς αλλά με συντάξεις των 600 ευρώ που επίσης πολλοί ηλικιωμένοι έχουν είναι αδύνατον να προσφέρουν έστω και ένα ευρώ πλέον.
Με λίγα λόγια οι άνθρωποι αυτοί δεν δύνανται να πληρώνουν ούτε ένα ευρώ φόρο αλλά όπως πολλές φορές έχουμε τονίσει οι νόμοι φτιάχνονται πάντα από ανθρώπους που έχουν τα δικά τους βιοτικά προβλήματα λυμένα.
Η φορολόγησε σε ανθρώπους με εισοδήματα από 8.600 (που είναι το αφορολόγητο των άγαμων χωρία παιδιά) ευρώ μέχρι τις 12.000 δεν είναι καθόλου αμελητέα.
Για να μην πολυλογούμε το «μέρισμα της ανάπτυξης» κατευθύνεται και πάλι στους πάνω «ορόφους».
Σημειώνεται ότι είναι 5 εκατομμύρια οι φορολογούμενοι με πολύ χαμηλά εισοδήματα, τα οποία δεν ξεπερνούν τα 10.000 ευρώ το χρόνο.
Συνεπώς, οι περισσότεροι στην χώρα δεν πρόκειται να δουν καμία «συναρπαστική» αλλαγή στην ζωή τους.
Έτσι το πολιτικό κλίμα δεν αλλάζει…
