Το αφήγημα περιλαμβάνει δημοσιονομικό μείγμα, που θα διορθώνει τις αδικίες στα φορολογικά βάρη
Από τον Γιώργο Χατζηδημητρίου
Με μια πλαδαρή ομιλία-πρόπλασμα ιδρυτικής κομματικής διακήρυξης από τη Θεσσαλονίκη και το συνέδριο του «Economist», όπου οι εγχώριοι επιχειρηματικοί χορηγοί είχαν ειδικότερο ενδιαφέρον, ο Αλέξης Τσίπρας άνοιξε χθες, άτυπα μεν, αλλά με εμβληματικό τρόπο, απέναντι στο κατάκοπο πολιτικό σύστημα τις εργασίες της 89ης ΔΕΘ. Σκοπός του ήταν, όπως σχολιάζουν στη «δημοκρατία» ειδικοί της επικοινωνίας, να σύρει μια γραμμή από όσα θα ακουστούν τις ημέρες αυτές στη Θεσσαλονίκη, προφταίνοντας να προβάλει τη θέση του ότι «αυτό που, με δυο λόγια, έχει ανάγκη αυτή τη στιγμή η πατρίδα είναι ένας νέος πατριωτισμός».
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, που βρίσκεται ακόμα σε αναζήτηση σεναρίου, πάνω από τη χώρα σήμερα υπάρχει μια τεράστια φωτεινή επιγραφή που αναβοσβήνει προειδοποιώντας: «Προσοχή, αδιέξοδο!» Τι πρέπει να γίνει; Η χώρα -υπογράμμισε στην ομιλία του δραματικά, σαν παρατηρητής, παραβλέποντας τις βαρύτατες ατομικές του ευθύνες για τον σημερινό κατήφορο- «χρειάζεται άμεσα ένα μεγάλο αναπτυξιακό σοκ. Ένα σοκ εφάμιλλο των αντίστοιχων της περιόδου Τρικούπη και Βενιζέλου. Διαφορετικά, θα χάσει οριστικά το τρένο της σύγκλισης και θα βρεθεί εκ νέου σε συνθήκες υπαρξιακής κρίσης».
Χρειάζεται, όπως διαπιστώνει τώρα, εθνικό σχέδιο ανάταξης με ορίζοντα πενταετίας – αφού όμως έχει συνομολογήσει ένα ακόμα επαχθές Μνημόνιο, που έσπειρε απογοήτευση στον κόσμο ότι «όλοι το ίδιο είναι» κι ότι «η ζωή μας δεν πρόκειται να αλλάξει». Ένα σχέδιο, όπως προτείνει, με ορίζοντα το 2030 και στόχο τη βιώσιμη ανάπτυξη, την ανθεκτικότητα, την ασφάλεια, την αναδιανομή, τη δικαιοσύνη, αλλά και την αποκατάσταση της ομαλής λειτουργίας των θεσμών και της δημοκρατίας.
Οι 9 βασικοί άξονες του εθνικού σχεδίου ανάταξης περιλαμβάνουν ευφημισμούς της νέας εποχής, όπως ισχυρό και δίκαιο κράτος, αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, στήριξη της εργασίας, ανθεκτικότητα και ενεργειακή ασφάλεια, δημογραφική ανθεκτικότητα, μείωση ιδιωτικού χρέους, τεχνολογική αναβάθμιση και ψηφιακή αυτονομία, αναδιανομή και Εθνικό Ταμείο Σύγκλισης, εθνική ασφάλεια.
Ανάμεσα στις αερολογίες του, ο Τσίπρας ανέφερε ότι «χρειαζόμαστε ένα νέο και διαφορετικό δημοσιονομικό μείγμα, που θα διορθώνει τις μεγάλες αδικίες στην κατανομή των φορολογικών βαρών και θα ενισχύει τη βιώσιμη ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα τη σταθερή μείωση του δημόσιου χρέους».
Ανακαλώντας δε στη μνήμη των παλαιοτέρων το διαβόητο Ταμείο Απόρων Κορασίδων της βασίλισσας Φρειδερίκης, είπε ότι «χρειάζεται περαιτέρω ενίσχυση των πόρων χρηματοδότησης αυτών των στόχων και πρέπει να στηριχθεί από τους έχοντες. Μίλησα για την Ελλάδα των μεγάλων ανισοτήτων. Της μεγάλης πλειοψηφίας που δυσκολεύεται, αλλά και μιας μειοψηφίας μεγάλου πλούτου».
Σε αυτό το σημείο είπε το καλύτερο, καλώντας τους «λεφτάδες» να ρίξουν τον οβολό τους σε ένα φιλανθρωπικό παγκάρι! Ξεχνώντας ως αριστερός, υποτίθεται, ότι αυτά τα θέματα λύνονται με μια δίκαιη φορολογία, είπε: «Ήρθε η ώρα αυτή η μειοψηφία να συμβάλει για την ανάταξη της χώρας. Τα πολύ μεγάλα εισοδήματα, ανεξάρτητα από την πηγή τους, να στηρίζουν τον τόπο με την εισαγωγή μιας πατριωτικής εισφοράς. Αυτή η εισφορά θα κατευθύνεται σε έναν ειδικό κλειστό λογαριασμό, ένα ταμείο, με μία μόνο προτεραιότητα: τη στήριξη των νέων γενεών. Δηλαδή, τη στήριξη της Παιδείας, την έρευνας και της καινοτομίας, αλλά και της νεανικής στέγης. Γιατί δεν μπορεί να είσαι ευκατάστατος πατριώτης και να μη σε νοιάζει το μέλλον αυτού του τόπου».
Αυτές είναι οι μεγάλες ιδέες με τις οποίες ο Τσίπρας λογαριάζει να ξαναλουστράρει το όνομά του και να ξαναμπεί στο παιχνίδι…
