Ο διασυρμός της Ελλάδας στον ΟΗΕ και τα σκάνδαλα φέρνουν ανατροπές! Οι κινήσεις των Σαμαρά, Καρυστιανού και Τσίπρα αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό
Από τον Ανδρέα Καψαμπέλη
Την ώρα που οι εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό συνθλίβουν κι άλλο τον Κ. Μητσοτάκη, ενώ το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σπαράσσεται από νέες εσωτερικές συγκρούσεις, ο Αντ. Σαμαράς, η Μ. Καρυστιανού και ο Αλ. Τσίπρας είναι τα πρόσωπα πάνω στα οποία έχουν πέσει οι προβολείς. Οι κινήσεις τους διαμορφώνουν εκ νέου το πολιτικό σκηνικό. Οι ίδιοι επιμένουν, έως τώρα, να μην ανοίγουν δημοσίως τα χαρτιά τους, όμως πληροφορίες αναφέρουν ότι και οι τρεις βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ στην οριστική λήψη των αποφάσεών τους.
Αποτελεί κοινή εκτίμηση ότι όσο περνά ο καιρός το πολιτικό κενό θα διευρύνεται, ενώ ταυτόχρονα μεγαλώνει και η ανάγκη να καλυφθεί. Ιδιαίτερα ο διασυρμός της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη -μετά το χουνέρι του Ερντογάν στον κ. Μητσοτάκη με τη ματαίωση της συνάντησής τους, την ώρα που ο Τούρκος πρόεδρος γινόταν δεκτός μετά βαΐων και κλάδων από τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο- λειτουργεί επιταχυντικά. Ήρθε, μάλιστα, να κουμπώσει με τον ζόφο στο εσωτερικό της χώρας.
Ενδεικτικά είναι όσα συμβαίνουν με την υπόθεση των Τεμπών και την υποχρεωτική, έστω και εν μέρει, αποδοχή του αιτήματος για εκταφή των σορών -χωρίς να οδηγεί σε διακοπή της απεργίας πείνας του Π. Ρούτσι- υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής. Την ίδια ώρα, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ολοκληρώνονται οι έρευνες από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία για τον «ΟΠΕΚΕΠΕ Νο 2» και θεωρείται πλέον θέμα χρόνου η αποστολή του φακέλου για ακόμα ένα μεγάλο σκάνδαλο.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, άπαντες τελούν εν αναμονή. Με το τοπίο εντελώς ρευστό, θυμίζοντας «πολιτικό ζελέ», αναμένεται ότι στη διάρκεια των επόμενων μηνών -αν όχι το φθινόπωρο, τότε μέσα στον χειμώνα- θα έχουμε πολλά πολιτικά «γεννητούρια». Μια παράμετρος που επηρεάζει τον χρόνο των σχετικών ανακοινώσεων αφορά το πόσο κοντά εκτιμάται ότι είναι ο χρόνος των εκλογών, ο οποίος εξακολουθεί να αποτελεί άσο στο μανίκι του πρωθυπουργού.
Καθώς, όμως, απομακρύνεται η προοπτική -πλην απροόπτου- πρόωρων εκλογών, το επόμενο εκλογικό ραντεβού δίνεται για τους πρώτους μήνες του 2026.
Ανεξάρτητα από τις επιμέρους επιδράσεις, η εμφάνιση νέων σχηματισμών με βιώσιμη προοπτική απειλεί, στο μεταξύ, να φέρει εντελώς τα πάνω κάτω, καθιστώντας αβέβαιη κάθε πρόβλεψη για τα αποτελέσματα και τη σειρά των κομμάτων στις επόμενες κάλπες. Από την πλευρά του, ο Κ. Μητσοτάκης -εγκλωβισμένος σε ολοένα και περισσότερα αδιέξοδα- φέρεται ότι ανησυχεί περισσότερο για το «κόμμα Σαμαρά» και λιγότερο για τα άλλα δύο, αν και, λόγω της «κινούμενης άμμου», δεν μπορεί να υπάρχει καμία βεβαιότητα.
Με την πρόθεση ψήφου, ακόμα και στις δημοσκοπήσεις μετά τη ΔΕΘ, να μην υπερβαίνει το 25%, η Ν.Δ. δεν έχει την πολυτέλεια καμίας νέας εκλογικής ρωγμής. Ωστόσο, στην τελευταία δημοσκόπηση της MRB, το 16,1% δηλώνει ότι μάλλον ή σίγουρα ναι θα ψήφιζε ένα πιθανό κόμμα Σαμαρά, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό μεταξύ των ψηφοφόρων της Ν.Δ. φτάνει στο 22%. Κάτι τέτοιο θα μεταφραζόταν σε ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό 6%-6,5%, και -το σημαντικότερο- θα απειλούσε να ρίξει τη Ν.Δ. οριστικά κάτω από το 20%!
Το ναυάγιο
Τις τελευταίες είκοσι ημέρες επιχειρήθηκε πρέσινγκ από το Μέγαρο Μαξίμου, ακόμα και με το δέλεαρ της επανόδου του πρώην πρωθυπουργού στη Ν.Δ. Αυτό, όμως, ναυάγησε οριστικά. Καθημερινά μειώνονται και οι πιθανότητες να παγώσει η δημιουργία του κόμματος, που ήταν το Plan B της πρωθυπουργικής πλευράς. Η δήλωση Σαμαρά υπέρ της αποδοχής του αιτήματος για εκταφή του γιου του απεργού πείνας Π. Ρούτσι, την ώρα που επικρατούσε απόλυτη κυβερνητική αναλγησία, σηματοδότησε τη βούλησή του να ανατινάξει κάθε επιχειρούμενη γέφυρα και «να προχωρήσει».
Η εκτίμηση που επικρατεί στην πλευρά Σαμαρά είναι ότι ήδη κάηκε και το εγχείρημα της «νέας αφετηρίας» μέσω ΔΕΘ, ενώ καταλυτικές θεωρούνται οι αρνητικές εξελίξεις μετά το στραπάτσο του κ. Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη, αναδεικνύοντας ακόμα πιο έντονα την ανάγκη για αυθεντική έκφραση της «ατζέντας Τραμπ» στη χώρα μας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», ορόσημο για τις τελικές ανακοινώσεις του Σαμαρά είναι η 28η Οκτωβρίου. Σε κάθε περίπτωση, έχει διαμηνύσει ότι δεν πρόκειται να δεχτεί κανέναν εν ενεργεία βουλευτή της Ν.Δ., εκτός εάν παραδώσει την έδρα του ή προσχωρήσει, αφού διαλυθεί η Βουλή και προκηρυχθούν οι εκλογές. Πληροφορίες αναφέρουν επίσης ότι ορισμένοι από τους βασικούς συντελεστές που θα πλαισιώσουν το εγχείρημα έχουν ήδη αρχίσει προετοιμασίες για την κάθοδό τους σε συγκεκριμένες εκλογικές περιφέρειες. Ένας εκ των στενών συνομιλητών του κ. Σαμαρά, ο πρώην υπουργός Κώστας Μαρκόπουλος, έγραψε με νόημα προχθές ότι «η ώρα μιας νέας Μεταπολίτευσης ξεκίνησε από καιρό. Η αντίστροφη μέτρηση για μια πατριωτική δύναμη στήριξης του τόπου και της ελληνικής οικογένειας άρχισε».
Από την πλευρά της η Μαρία Καρυστιανού διέβη τον Ρουβίκωνα με τη δήλωση που έκανε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Mega, ότι «αν δημιουργείτο κάτι που να ήταν συμβατό με τις σκέψεις μου, εννοείται ότι θα ήμουν μέρος του». Είχε προηγηθεί η δημοσκόπηση της Interview, που έδινε σε ένα δυνάμει «κόμμα Καρυστιανού» ποσοστό περί το 25%, προκαλώντας νευρική κρίση σε μεγάλο τμήμα του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος.
Επί του πεδίου, η συγκέντρωση που έγινε το Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου στην πλατεία Συντάγματος -και χαρακτηρίστηκε, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, αμιγώς πολιτική- έκανε αίσθηση για το μέγεθός της. Και όπως έλεγαν έμπειροι περί τα θέματα αυτά, αντιστοιχούσε σε ένα κόμμα με τουλάχιστον διψήφιο ποσοστό, με εντυπωσιακή τη συμμετοχή της νεολαίας. Φαίνεται, δε, ότι η παρουσία της κυρίας Καρυστιανού προσελκύει γενικότερα τις νέες ηλικίες, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό είχαν επιλέξει την αποχή στις προηγούμενες εκλογές.
Υψηλά ποσοστά μεταξύ των νέων εμφανίζει στις δημοσκοπήσεις και το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου, από τη στιγμή που άρχισε η εκτίναξή του. Γι’ αυτό και το ενδιαφέρον εστιάζεται στο κατά πόσο η δημιουργία κόμματος από την κυρία Καρυστιανού θα επηρέαζε όχι μόνο την Πλεύση Ελευθερίας αλλά και τον ευρύτερο χώρο. Οι πρόσφατες αιχμές από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Συμεών Κεδίκογλου κατά της κυρίας Καρυστιανού για «εργαλειοποίηση της τραγωδίας», με τον διαχωρισμό ανάμεσα στο να παλεύεις για τα δίκαια του παιδιού σου και στο να κατεβαίνεις στον πολιτικό στίβο, καταδεικνύουν την αμηχανία που επικρατεί.
Γενικότερα, η οριζόντια απήχηση στον αντισυστημικό χώρο αποτελεί βασική μεταβλητή των εξελίξεων. Κι ενώ άτυπα έχουν αρχίσει προετοιμασίες και επαφές, επί του παρόντος, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», η κυρία Καρυστιανού προσανατολίζεται στο να δώσει βάρος στην «ευρωπαϊκή διάσταση» του αγώνα των συγγενών, με αιχμή τις απεργίες πείνας.
«Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος» διαμηνύει ο Αλέξης
Η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα έχει πιο σύνθετα χαρακτηριστικά. Αν και έχει καταστήσει σαφή την απόφασή του, η καθυστέρηση στην υλοποίηση τον εμπλέκει στις συμπληγάδες του ΣΥΡΙΖΑ και των όμορων κομμάτων. Ο πρώην πρωθυπουργός, πάντως, αντιδρώντας στις πιέσεις να επισπεύσει, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», έδωσε την εξής απάντηση: «Θα κινηθώ όταν είμαι έτοιμος».
Την ίδια ώρα, οι «προληπτικές» επιθέσεις -με πιο χαρακτηριστική εκείνη του Π. Πολάκη, ο οποίος, αναφερόμενος στον πρώην πρωθυπουργό, δήλωσε ότι «δεν σηκώνει η κατάσταση άλλη διάσπαση»- προοιωνίζονται τον πόλεμο που πρόκειται να ακολουθήσει. Δοθέντος δε ότι ο κ. Τσίπρας δεν προτίθεται να δεχτεί, ακόμη κι αν ήθελαν να τον ακολουθήσουν, στελέχη όπως ο πρώην υπουργός, καθώς και ο άλλοτε Διόσκουρός του, Νίκος Παππάς, το σκηνικό προβλέπεται εκρηκτικό.
Πάντως, έχει σημασία ότι, με βάση την τελευταία μέτρηση της GPO, το 19,4% δηλώνει πως είναι πιθανό έως πολύ πιθανό να ψηφίσει «κόμμα Τσίπρα», κάτι που, εφόσον επαληθευτεί, θα άλλαζε την εικόνα και στην Κεντροαριστερά. Ανάλογα μάλιστα με τη δυναμική του εγχειρήματος, δεν θα απειλούνταν μόνο η παραμονή του ΠΑΣΟΚ στο βάθρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου ήδη «η βουή ακούγεται και άρχισαν τα όργανα» με τις επιθέσεις στον Νίκο Ανδρουλάκη για τα… ακούνητα «πράσινα» ποσοστά. Η αναδιάταξη, σε συνδυασμό με τα άλλα δύο νέα κόμματα, θα μπορούσε να αποδειχτεί συνολική και οριζόντια, δημιουργώντας όρους «νέας Μεταπολίτευσης».
