Οι ρηξικέλευθες λύσεις είναι πάντα απλές.
Συνεπώς απλός κι ο τρόπος για να σωθεί η Ελλάδα.
Μιας εβδομάδας υπόθεση.
Όπου ο εκλεκτός που θα ηγηθεί της επανάστασης θα:
– Δημεύσει τα κλεμμένα από τα λαμόγια της μεταπολίτευσης, που ακολουθούν πιστά τον κατσαπλιαδισμό που καθιέρωσαν τα αντίστοιχα λαμόγια που έφαγαν τον Καποδίστρια. Κατόπιν θα τους χώσει μέσα ή θα του διώξει από την Ελλάδα
– Στήσει ένα πραγματικό εθνικό κράτος. Όπου θα υπάρχουν κανόνες στην ελεύθερη αγορά κι όποιος δεν τους τηρεί θα πηγαίνει μέσα
– Χτίσει ένα δημόσιο με την αφρόκρεμα των Ελλήνων. Στελεχωμένο με τα απαραίτητα άτομα ώστε να παίρνουν σοβαρούς μισθούς για να επιτελούν χαρούμενοι το έργο τους
– Επαναφέρει την εθνική παιδεία συντρίβοντας τη γουοκίλα
– Στείλει στην ευχή της Παναγιάς τους… πρόσφυγες από χώρες που δεν έχουν πόλεμο προς διάσωση του Έθνους
– Κουνήσει το μαντίλι στην καταρρέουσα Ευρώπη, συνάπτοντας νέα οικονομική, αμυντική, πατριωτική συμφωνία με τον Τραμπ (καλώς ή κακώς είναι εθνικιστής και το αποδεικνύει στο πεδίο, άρα οι όποιες διαφωνίες περιττές).
Τα παραπάνω έχουν ξαναγραφτεί.
Τα επαναλαμβάνουμε καθώς ακούμε και διαβάζουμε διάφορα, με αφορμή τη λαϊκή οργή που εκδηλώνεται πλέον στους δρόμους, περί αντισυστημικών – λαϊκών σωτήρων όπου ένεκα μητσοτακικής ανικανότητας βγήκαν στο προσκήνιο δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα από πολιτική.
Για να ορθοποδήσει η Ελλάδα χρειάζεται μπαρουτοκαπνισμένο συστημικό πολιτικό για ευνόητους λόγους. Ο οποίος θα κάνει σημαία τα ανωτέρω.
Δένδιας, για γέλια.
Τσίπρας, προδότης.
Καραμανλής, πατριώτης αλλά δεν νομίζουμε ότι θέλει να βγει μπροστά.
Ο μόνος που μένει και έχει έμπρακτα πατριωτικά διαπιστευτήρια, μυαλό, πείρα, θάρρος και ψυχή παρά τις αδιανόητες μακακίες του, είναι ο Σαμαράς.
Κι ο Τσώρτσιλ μακακίστηκε επανειλημμένως, αλλά την κρίσιμη στιγμή λειτούργησαν στο έπακρο πατριωτισμός, μυαλό, πείρα, θάρρος και ψυχή.
Αποτέλεσμα; Να μη μιλάμε σήμερα όλοι Γερμανικά!
Δεκτές όποιες άλλες ρεαλιστικές λύσεις.
Συνεχίζεται…
