Ταχύτατα συνεχίζουν να μειώνονται τα αποθέματα νερού της πρωτεύουσας και αυτό προκαλεί σοβαρές ανησυχίες για αύξηση των τιμών του νερού.
Μία αύξηση που θα φέρει και πολλά «αρπαχτικά» που θα ζητούν μετ’ επιτάσεως να… ιδιωτικοποιηθεί το νερό.
Πάντως δεν φταίει για όλα η λειψυδρία, καθώς ευθύνεται και η έλλειψη υποδομών και η συντήρηση των δικτύων που δεν γίνεται από το κράτος.
Ευθύνη υπάρχει και για την έλλειψη σχεδίου εξορθολογισμένης χρήσης των υδάτων.
Τα απολήψιμα αποθέματα στους ταμιευτήρες της Αθήνας να έχουν μειωθεί κατά 36,5% εντός ενός έτους, με την κατάσταση στον Μόρνο να είναι απελπιστική, καθώς σε σύγκριση με την ίδια περίοδο πέρυσι ο όγκος νερού έχει μειωθεί κατά σχεδόν 43%.
Τα τελευταία έτη ο όγκος νερού στους δύο βασικούς και δύο υποστηρικτικούς ταμιευτήρες της πρωτεύουσας, Εύηνος, Μόρνος, Υλίκη και Μαραθώνας, έχει πάρει την κατιούσα.
Το 2022 η Αθήνα είχε στη διάθεσή της περίπου 1,1 δισ. κυβικά μέτρα νερού, ενώ μόλις τρία χρόνια αργότερα οι υδατικοί πόροι της μεγαλύτερης αστικής περιοχής της χώρας έχουν μειωθεί κατά 63% σε 403,3 εκατ. κυβικά μέτρα.
Από τους τέσσερις ταμιευτήρες, η μεγαλύτερη απώλεια νερού έλαβε χώρα στον μεγαλύτερο εξ αυτών, στον Μόρνο.
Την ίδια ημέρα πέρυσι η τεχνητή λίμνη διέθετε 309 εκατ. κυβικά μέτρα νερού, ενώ φέτος τα αποθέματα σχεδόν υποδιπλασιάστηκαν σε 176 εκατ. κυβικά μέτρα.
Ανάλογες απώλειες αντιμετωπίζουν και άλλοι δύο ταμιευτήρες, η φυσική λίμνη Υλίκη και η τεχνητή λίμνη του Μαραθώνα. Η φυσική λίμνη της Βοιωτίας είδε απώλειες 38% στα αποθέματά της, ενώ ο τεχνητός ταμιευτήρας της βορειοανατολικής Αττικής σημείωσε πτώση 28% στα αποθέματά του.
Ο ταμιευτήρας του Εύηνου από την άλλη είδε αύξηση κατά 5 εκατ. κυβικά μέτρα στα αποθέματά του από πέρυσι έως σήμερα.
Η σοβαρότητα της κατάστασης γίνεται αντιληπτή βάσει των δεδομένων από την αρχή του αιώνα. Σύμφωνα με τα δεδομένα της ΕΥΔΑΠ, η τελευταία φορά που είχαμε ανάλογα χαμηλά αποθέματα ήταν πριν από 24 χρόνια, το 2001.
