Φυσικά δεν πρόκειται για έναν απλό «προβληματισμό», αλλά για ακόμα μια επίθεση σε διεθνείς οργανώσεις και θεσμούς που εκφράζουν μια θέση που δεν αρέσει στη Νέα Δημοκρατία. Είτε πρόκειται για διεθνή ΜΜΕ που καταγράφουν τις επαναπροωθήσεις προσφύγων, είτε για τους Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα που καταγγέλλουν τη διολίσθηση της Ελλάδας στην Ελευθερία του Τύπου, είτε για το καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, είτε για την Ευρωπαία Εισαγγελέα, Λάουρα Κοβέσι, είτε τώρα για το Δ.Π.Δ, πάντα η κυβέρνηση εκφράζει μια θεωρία συνωμοσίας που έχει να κάνει συνήθως με την υιοθέτηση κάποιας «πολιτικής ατζέντας».
Στην τελευταία περίπτωση, έχουμε παράλληλα και την σχεδόν ολοκληρωτική υιοθέτηση της ισραηλινής προπαγάνδας. Λείπουν οι κατηγορίες για «αντισημιτισμό» και κάποια επίθεση στον ΟΗΕ, για να ασπαστεί πλήρως η χώρα τη γραμμή Νετανιάχου. Μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που μέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο κατά ενός διεθνούς θεσμού τέτοιου μεγέθους, που αποστολή του είναι να εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο σε υποθέσεις εγκλημάτων πολέμου ή γενοκτονιών.
Στο παρελθόν, ήταν ο ίδιος Υπουργός που είχε επιτεθεί και στην Ευρωπαία Εισαγγελέα. Ήταν τότε που η κ. Κοβέσι σε συνέντευξή της είχε τονίσει πως στην υπόθεση της σύμβασης 717 για τον Σιδηρόδρομο, λόγω του άρθρου 86 του Συντάγματος για την ποινική ευθύνη των Υπουργών, «δεν καταφέραμε να διεξάγουμε την έρευνα σε βάρος πρώην υπουργών που ήταν ενδεχομένως ύποπτοι για την υπόθεση, αλλά εξαιτίας αυτής της συνταγματικής πρόβλεψης θέσαμε υπόψιν της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής μέρος της έρευνας μας».
Όπως έκανε και στη συνέχεια, με νέα αφορμή το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, η Ευρωπαία Εισαγγελέας ζήτησε τότε την αλλαγή του σχετικού άρθρου: «Εάν η κυβέρνηση έχει τη θέληση να αλλάξει την πρόβλεψη είναι καθήκον της να το πράξει και υπάρχει αυτή η δυνατότητα». Αυτό προκάλεσε ακόμα μία έξαλλη αντίδραση του Γεωργιάδη, που έφτασε στο σημείο να ζητήσει την καρατόμησή της. «Εγώ δηλαδή δεν σας κρύβω ότι αν υπάρχει διαδικασία, ακόμα και να αμφισβητήσουμε τη θέση της, θα πρέπει το κάνουμε. Είναι απαράδεκτο αυτό που έκανε και ελπίζω να υπάρχουν θεσμοί στις Βρυξέλλες να την τιμωρήσουν γι’ αυτό» είχε αναφέρει τον Μάρτιο του 2024.
Τώρα λοιπόν, που πρόκειται για τα μάτια του αγαπημένου του γενοκτόνου, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ήταν λογικό να έχει παρόμοια αντίδραση ο Υπουργός Υγείας. Τον Νοέμβριο του 2024 το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης κατά του Ισραηλινού Πρωθυπουργού, του πρώην υπουργού Άμυνας του Ισραήλ, Γιοάβ Γκάλαντ, αλλά και του ηγετικού στελέχους της Χαμάς, Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραήμ Αλ Μάσρι, που θεωρείται ο εγκέφαλος της επίθεσης της 7ης Οκτωβρίου 2023.
«Ένα δικαστήριο που δεν το αναγνωρίζουν ούτε το Ισραήλ ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, και που κι εγώ δύσκολα αποδέχομαι, ασκεί μόνο πολιτική. Κακώς, πολύ κακώς» δήλωσε αρχικά ο Υπουργός Υγείας στα «Παραπολιτικά». Στη συνέχεια, απαντώντας για το αν θεωρεί λάθος το γεγονός ότι η Ελλάδα το αναγνωρίζει σημείωσε: «Ναι, πολύ κακώς. Αυτά τα δικαστήρια πια κάνουν πολιτική, όχι δικαιοσύνη».
Ο Γεωργιάδης απέφυγε να εξηγήσει όμως υπέρ ποιου κάνει «πολιτική» το ΔΠΔ. Αυτό θα ήταν αρκετά δύσκολο, καθώς εκτός του Αλ Μάσρι, ο γενικός εισαγγελέας του ΔΠΔ, Καρίμ Χαν, είχε ζητήσει εντάλματα σύλληψης για ακόμα 2 ηγετικά στελέχη της Χαμάς, τους Γιαχία Σινουάρ και Ισμαήλ Χανίγια. Οι υποθέσεις αυτές αποσύρθηκαν λόγω της επιβεβαίωσης των θανάτων τους από ισραηλινές επιθέσεις. Επίσης, στα εντάλματα σύλληψης που έχει εκδώσει το ΔΠΔ περιλαμβάνεται και το όνομα του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, μετά την εισβολή στην Ουκρανία. Μάλιστα, τα εντάλματα για τους Νετανιάχου – Γκάλαντ είναι ιστορικά τα πρώτα για αξιωματούχους χώρας – συμμάχου της Δύσης.
Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αναγνωρίζεται σήμερα από 125 χώρες, μεταξύ των οποίων είναι το σύνολο της Ε.Ε.. Η Ελλάδα είναι μέλος του από την ίδρυσή του, το 2002, με την υπογραφή του Καταστατικού της Ρώμης και δεσμεύεται από τις αποφάσεις του. Όντως, όπως είπε ο Γεωργιάδης, ΗΠΑ και Ισραήλ είναι ανάμεσα στη μειοψηφία των χωρών που δεν το αναγνωρίζουν. Τους τελευταίους μήνες μάλιστα οι ΗΠΑ έχουν επιβάλλει κυρώσεις κατά δικαστών και εισαγγελέων του ΔΠΔ, σε μια ακόμα προσπάθεια να προστατεύσουν τη διεθνή ασυλία του Ισραήλ. Επίσης το Δ.Π.Δ δεν αναγνωρίζεται ούτε από τη Ρωσία ούτε από την Κίνα, ούτε από την Ινδία.
To πρόβλημα δηλαδή είναι ακριβώς ότι ένας διεθνής θεσμός αρμόδιος για εγκλήματα πολέμου δεν αναγνωρίζεται από μερικές από τις πιο ισχυρές στρατιωτικά χώρες του πλανήτη. Σε ένα διεθνές περιβάλλον που μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε ζούγκλα, με το δίκαιο του ισχυρού να βασιλεύει, μία χώρα όπως η Ελλάδα θα έπρεπε να πιέζει για περισσότερους, σταθερούς και αμερόληπτους διεθνείς κανόνες. Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που ζητάει ο Άδωνις Γεωργιάδης.
Η κάλυψη του Υπουργού από την κυβέρνηση ήταν αναμενόμενη. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης, ανέφερε συγκεκριμένα ότι «ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, υιοθετεί τη διαχρονική εθνική θέση. Αναγνωρίζουμε το δικαστήριο της Χάγης και ο κ. Γεωργιάδης είπε ότι το αναγνωρίζει. Εξέφρασε έναν προβληματισμό όπως έχει δικαίωμα, αλλά ήταν προσεκτικός. Δεν εξέφρασε άλλη θέση από αυτή της κυβέρνησης, εξέφρασε ένα προβληματισμό για ορισμένες αποφάσεις του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου».
«Προσεκτικός» και «προβληματισμένος» για «κάποιες αποφάσεις» ο Άδωνις Γεωργιάδης λοιπόν, με την κυβέρνηση να αποφεύγει για άλλη μια φορά να ψελλίσει τη λέξη «Ισραήλ», όπως ακριβώς έκανε το Υπουργείο Εξωτερικών πριν μερικές μέρες, όταν καταδίκασε αόριστα μια «επίθεση στην Ντόχα».
Άλλωστε, το μόνο που έκανε ο Υπουργός Υγείας ήταν να πάει ένα βήμα πιο πέρα τη στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντι στη δεσμευτική για την Ελλάδα απόφαση του ΔΠΔ. Η αρχή είχε γίνει πριν από έναν χρόνο, όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Παύλος Μαρινάκης είχε εκφράσει την αποδοκιμασία της κυβέρνησης Μητσοτάκη για το ένταλμα σύλληψης του συμμάχου Νετανιάχου. «Δεν νομίζουμε ότι βοηθάνε τέτοιες αποφάσεις» είχε σχολιάσει τον Νοέμβριο του 2024.
Θα πρέπει λοιπόν να θεωρήσουμε πως όταν μια κυβέρνηση αρχικά επικρίνει, μετά δεν εφαρμόζει αποφάσεις και στη συνέχεια επιτίθεται στην ανεξαρτησία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, τότε το αναγνωρίζει μόνο τυπικά. Αυτή η στάση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με διπλωματικές εκφράσεις που αρέσκεται να χρησιμοποιεί η χώρα, όπως ο «σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου» και της «διεθνούς νομιμότητας».
Οι έρευνες που τεκμηριώνουν τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα διαδέχονται η μία την άλλη. Μόνο το τελευταίο δίμηνο, είχαμε το ψήφισμα της Διεθνής Ένωσης Μελετητών της Γενοκτονίας (IAGS), τις εκθέσεις δύο ισραηλινών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων ενώ σήμερα, μία Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας των Ηνωμένων Εθνών κατέληξε στο ίδιο συμπέρασμα. Την περασμένη εβδομάδα, ακόμα και η Πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, αναγκάστηκε να προτείνει κυρώσεις στο Ισραήλ, λόγω των «καταστροφικών συνθηκών» στη Γάζα.
Για την κυβέρνηση όμως, το ερώτημα δεν είναι το εάν θα αλλάξει, έστω και τώρα τη στάση της, αλλά το αντίθετο. Το πού μπορεί να φτάσει δηλαδή για να υποστηρίξει τον φίλο της τον εγκληματία πολέμου.
