Του Κώστα Πρώιμου
«Μπαρουτοκαπνισμένος» εφοπλιστής, ο οποίος δια της φυσικής οδού δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή, καθώς θα ήταν τουλάχιστον 110 ετών αν ζούσε σήμερα, αντιπροσώπευε εκείνη τη θρυλική γενιά και παλιάς κοπής ισχυρών Ελλήνων επιχειρηματιών, οι οποίοι «περνούσαν κάτω από τα ραντάρ». Το σημαντικότερο: οι περισσότεροι εξ αυτών ουδέποτε έλαβαν έστω και ένα ευρώ μέσω κομματικών διαπλοκών από το ελληνικό δημόσιο, παριστάνοντας τους ανερχόμενους αστέρες του κεφαλαίου ενώ στην πραγματικότητα δεν ήσαν τίποτα περισσότερο από «λαμπεροί» κρατικοδίαιτοι παπατζήδες.
Ποια όμως ήταν η ειδοποιός διαφορά στη φτιάξη εκείνων των παλαιών κροίσων; Ο συγκεκριμένος, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ήταν εβδομήντα και, προτιμούσε κάθε πρωί να ανεβαίνει στο λεωφορείο της γραμμής (ανάμεσα στον λαουτζίκο) εξερχόμενος από την οικία του στα βόρεια προάστια των Αθηνών – θυμάστε εκείνα τα μπλε- και να στέλνει τον οδηγό του στα γραφεία μόνο και έρημο. Βλέπετε, ο εν λόγω εφοπλιστής, ο οποίος έπαιζε πολύ ψηλά στα διεθνή τσάρτς για λόγους που δεν είναι του παρόντος, άρχιζε τη δουλειά του πριν καν εισέλθει στο κατώφλι των υπερπολυτελών γραφείων του… Ήθελε, να αφουγκράζεται την πραγματικότητα, να μαθαίνει για τα προβλήματα του κοσμάκη, να μπαίνει στο σκεπτικό των μεροκαματιάρηδων, των ανθρώπων του μόχθου. Πολλές φορές έπιανε την κουβέντα επί τούτου.
Ήταν υψίστης σημασίας για τον ίδιο, να απορρίψει την ευκολία και την άνεση της λιμουζίνας του, προκειμένου να είναι μονίμως μέσα στα πράγματα και να κατανοεί τις ανάγκες της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Εκείνες τις εποχές, στα μπλε λεωφορεία, οι άνθρωποι συνομιλούσαν για οτιδήποτε απασχολούσε την κοινή γνώμη, ας μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε στις αρχές του 1990, όταν τα social media αποτελούσαν σενάριο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας. Εκεί, στα κατάμεστα από κόσμο λεωφορεία, (ούτε μετρό υπήρχε ακόμη) το σκηνικό θύμιζε πολλές φορές ένα κινητό καφενείο…
Αμφιβάλλω, αν η «κακομαθημένη» γενιά του κυρίου Μητσοτάκη έχει μπει ποτέ για λόγους κοινωνικής διερεύνησης σε λεωφορείο της γραμμής, πλην των περιπτώσεων της επιβεβλημένης πολιτικής παρουσίας όταν παραλαμβάνονται νέες μονάδες μέσων μαζικής συγκοινωνίας και φυσικά για λόγους επικοινωνιακούς και μόνο.
Πού να βρει τη ρημάδα την ενσυναίσθηση ο κύριος πρωθυπουργός μας και οι συν αυτώ; Πώς θα κατανοήσει τις πραγματικές ανάγκες της πλειονότητας των Ελλήνων; Όταν εκ γενετής ακόμη και τα σώβρακα που φοράει του τα πληρώνει από το υστέρημά του ο ελληνικός λαός; Γιατί απορούν οι δημοσιολογούντες για τη μονίμως εκτός τόπου και χρόνου πολιτική αντίληψη του σημερινού πρωθυπουργού της χώρας;
Εξάλλου, αν το θέσουμε ορθολογιστικά, θα ήταν παρακινδυνευμένο να εισέλθει ολομόναχος χωρίς συνοδό, σε λεωφορείο της γραμμής ο κύριος Μητσοτάκης, έστω και μεταμφιεσμένος για λόγους προστασίας. Αφού δεν έχει ξεμακρύνει ποτέ στη ζωή του χωρίς τη συνοδεία ανδρών της οικογενειακής του ασφάλειας. Πιθανότατα, αν το αποτολμούσε, να επέστρεφε στο Μαξίμου μετά από περιπλάνηση δύο και τριών ημερών για… ευνόητους και καταφανέστατους λόγους.
Εδώ, ας μην το ξεχνάμε, έχει τεθεί ζήτημα στο τι θα συνέβαινε αν τον άφηναν βράδυ στην Ομόνοια και αναγκαζόταν να μεταβεί στο Μαξίμου μόνος του με τα πόδια, χωρίς τη βοήθεια GPS κλπ…
